Rib and Sea
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
|
|
|
Σημείωμα του εκδότη
Πάμε θάλασσα;
Φέτος περάσαμε τις ημέρες του Πάσχα με φίλους στη Ζάκυνθο. Και ήταν αυτή ακριβώς η "συνταγή" που με έκανε να αλλάξω ρότα στη σύνταξη αυτού του σημειώματος. Γιατί άλλα είχα κατά νου να γράψω, ευρισκόμενος, προφανώς και δικαίως, εν βρασμώ ψυχής, και άλλα τελικώς γράφω. Γιατί επείσθην, βλέπετε, ότι η μιζέρια, η μικροψυχία και η κοντόφθαλμη οπτική θεώρηση των πραγμάτων εκ μέρους κάποιων, δεν μπορεί και δεν θα πρέπει να δηλητηριάσει την αισιοδοξία μας για το αύριο, γι' αυτά που έρχονται.
Γιατί πέρα και πάνω από πλωτές εκθέσεις και διεκδικήσεις πατρότητας "πρωτότυπων" ιδεών, αποκλειστικότητας πρωτοβουλιών και επιλεκτικών αποκλεισμών, υπάρχει εκεί έξω το απέραντο γαλάζιο, τα ταξίδια μας στη φιλόξενη αγκαλιά Της, οι φίλοι μας, αυτοί που περιμένουν να ονειρευτούν με τα όνειρά μας, αυτοί που περιμένουν να ταξιδεύσουν μαζί μας. Γιατί, τελικώς, αυτά μόνο παίρνουμε στις αποσκευές μας, όταν έρθει κάποτε το πλήρωμα του χρόνου...
Πάμε θάλασσα;
Κατέληξα στο συμπέρασμα, μετά από όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια τών χρόνων που πέρασαν, πως δεν αλλάζουμε! Τουλάχιστον όχι στα βασικά χαρακτηριστικά μας. Δεν αλλάζουμε στον τρόπο που αγαπάμε τη Θάλασσα, στην ιεράρχηση κάποιων Αξιών που σηματοδοτούν αυτή την αγάπη, ακριβώς όπως δεν αλλάζει και η Θάλασσα απέναντί μας. Και αν κανείς διαθέτει τα αντισώματα εκείνα που θα τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τούς "ιούς" που περιφέρονται στο κύκλωμα, που πολιορκούν το ρομαντισμό και την άδολη αγάπη του για Κείνη, έχει καλώς. Άν όμως όχι...
Λίγο αργά ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια. Έπρεπε να είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια νωρίτερα. Δεν διέθετα όμως ούτε τις στοιχειώδεις έστω γνώσεις, σχετικώς με τούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές εννοώ, ούτε τα χρήματα που απαιτούνται για το στήσιμο ενός ηλεκτρονικού περιοδικού.