Rib and Sea

Του Θάνου Τζήμερου.

Και ο καλύτερος manager, κάποια στιγμή, θα συμβεί να πάρει εσφαλμένες αποφάσεις, που θα ζημιώσουν την εταιρεία του. Γι’ αυτό στην Αμερική υπάρχει ο business judgment rule.  Λέει το εξής απλό: δεν είναι δυνατόν ένας manager να φοβάται πως αν κάτι δεν πάει σύμφωνα με τους σχεδιασμούς, θα τον τρέχουν οι μέτοχοι στο δικαστήριο. Αν το φοβάται αυτό, οι αποφάσεις που θα παίρνει θα είναι όλες συντηρητικές και χωρίς έμπνευση. Έτσι τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου ή τα στελέχη μιας εταιρείας προστατεύονται από νομικές ευθύνες όταν παίρνουν επιχειρηματικές αποφάσεις που αποδεικνύονται επιζήμιες για τους μετόχους. Αρκεί να ισχύουν οι εξής προϋποθέσεις: α) οι αποφάσεις να έχουν ληφθεί καλή τη πίστη, δηλαδή οι υπεύθυνοι να πίστευαν ότι με την απόφαση που πήραν ευνοούσαν τα συμφέροντα της εταιρείας, ασχέτως αν "δεν τους βγήκε", β) να είχαν φροντίσει να ενημερωθούν αναλυτικά για τις παραμέτρους του θέματος που χειρίστηκαν, έτσι ώστε να ήταν σε θέση να σταθμίσουν τα υπέρ και τα κατά, ασχέτως αν η στάθμισή τους αποδείχθηκε τελικά ατυχής και γ) να μην υπήρξε σύγκρουση συμφερόντων, conflict of interest. Αν δεν ισχύουν τα παραπάνω, και ένας μέτοχος έχεις αποδείξεις γι’ αυτό, μπορεί να "καθίσει στο σκαμνί" οποιοδήποτε διευθυντικό στέλεχος που δεν έκανε σωστά τη δουλειά του.

Του Απόστολου Σαραντίδη.

Επειδή ο αιρετικός είναι λέει ο καβγατζής, ο εριστικός δηλαδή με το σημαίνον λόγω μικρής προφορικής απόκλισης παραφθοράς να προσδίδει στο σημαινόμενο μετ’ ελπιδοφόρου νουθεσίας την επιθυμητήν οικουμενιστικήν έννοιαν, έχει δίκιο ο πράσινος Πατριάρχης που λέει ότι όλοι έχουμε τον ίδιο Θεό. Διότι όταν ο μωαμεθανός λέγει ότι ο Έλλην πιστεύει στον Αλλάχ, πράγματι ο Θεός, Αλλάχ λέγεται στα αραβικά και δεν έχουν άλλη λέξη για να εκφράσουν τον χριστιανικό Θεό. Άρα, το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, συνεπώς ο αστυνομικός είναι μπουζούκι. Και με Μαθηματικά. Τι θέλετε και διαμαρτύρεστε; Όλα είναι υπό έλεγχο. Under control. Οι καβγατζήδες, τα μπουζούκια και οι αλλάχηδες σε συνοδική αρμονία με τον ανάδρομο Ερμή και το φλιτζάνι του καφέ με τους ντελβέδες κάτω στην κυρά μας τη μαμή.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Όλα κανονικά και τακτοποιημένα.

Η Δικαιοσύνη που ηρνείτο την εκταφή τής σορού τού υιού τού Πάνου Ρούτσι για τοξικολογικές εξετάσεις τελικά υπέκυψε. Βρήκε, λέει, τη φόρμουλα. Εντολή Μαξίμου για να μην  εξαγριωθεί περισσότερο η κοινωνία; Αυτή κι’ αν είναι ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Και τώρα; Τώρα δεν θα καθυστερήσει η έναρξη της δίκης για το ανοσιούργημα των Τεμπών, σε αντίθεση με όσα  ισχυρίζονταν τα κυβερνητικά στελέχη, αν γινόταν η εκταφή; 

Από την άλλη ουδείς ασχολείται με την εξαγγελία τού Δένδια, ότι του λοιπού οι νέοι θα υπηρετούν τη στρατιωτική θητεία τους μόνον στον στρατό ξηράς. Άρα, ναυτικό και αεροπορία  θα στελεχώνονται από επαγγελματίες. Αυτό δεν ευαγγελιζόταν ο σύζυγος του Τάιλερ; Επαγγελματικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν ήθελε; Η αρχή έγινε.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Η ευρωπαία εισαγγελεύς, λοιπόν, μας έψεξε - μεταξύ άλλων -  και για την ύπαρξη του άρθρου 86 του Συντάγματος. Προφανώς επειδή έχει υπόψη της, ότι για διάφορα εγκλήματα ευθύνονται και υπουργοί ή κατά βάση υπουργοί, οι οποίοι είναι οχυρωμένοι πίσω από το εν λόγω άρθρο και αποφεύγουν κάθε ευθύνη. 
        
Σημείωσα ιδιαιτέρως την επισήμανσή της, ότι το εν λόγω άρθρο είναι αντίθετο με τη Συνθήκη της ΕΕ. Άρα, η συνθήκη της ΕΕ υπερισχύει και του Συντάγματός μας. Ούτω πως έχει αποφανθεί και ο Άρειος Πάγος στα πλαίσια εκδίκασης υπόθεσης σχετικής με το αν και πότε τυγχάνουν υποχρεωτικής εφαρμογής στο εσωτερικό ενός κράτους οι Οδηγίες, οι οποίες δεν είναι αμέσως εφαρμοστέες, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με τους Κανονισμούς, αλλά απαιτούν ενέργεια των κρατών-μελών, για να καταστούν εσωτερικό δίκαιό τους.
    
Απεφάνθη, λοιπόν, ο ΑρΠ με την απόφαση 819/2019: