Rib and Sea

Του Απόστολου Σαραντίδη.

«Τὸ δὲ τὴν Πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ᾿ ἐμὸν ἐστιν

οὐτ᾿ ἄλλου τινὸς τῶν οἰκούντων ἐν τῇ πόλει ταύτῃ·
 
κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως

ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.»

Κωνσταντῖνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος

Ἄς μοῦ συγχωρεθεῖ ἡ ἄγνοια ἀλλὰ δὲν γνωρίζω κυνικότερη δήλωση ἡγέτη πρὸς τὸν ἐχθρό του, τέτοιας ἑκούσιας ἀφοσίωσης πρὸς τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῆς γῆς τῶν πατέρων τοῦ γένους του.

Ἡ πάλαι ποτὲ Βασιλίδα τῶν πόλεων, φάντασμα τοῦ ἑαυτοῦ της ἐκπνέει. Τὸ τέλος προδιαγεγραμμένο πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποφράδα ἐκείνη Τρίτη τῆς 29ης Μαΐου τοῦ 1453. Μάλιστα εἶναι ἱστορικὸ θαῦμα καὶ τὸ πῶς εἶχε ἀντέξει τίς τελευταῖες δεκαετίες της. Τίποτα πιὰ δὲν ὑπῆρχε γιὰ νὰ θυμίζει τὴν κραταιὰ Ρωμανία τῶν προηγούμενων αἰώνων. Ἡ πραγματικὴ ἅλωση τοῦ 1204 καταλυτικὴ καὶ μὴ ἀναστρέψιμη. Ἡ οὐσιαστικὴ θὰ συντελεσθεῖ 469 χρόνια ἀργότερα τὸ 1922 τὴν ὁποία καὶ πάλι ἐν πολλοῖς ἐμεῖς προκαλέσαμε.

Των Διονύση Ρ. Ρηγόπουλου, Αντώνη Ε. Ψαράκη.

Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, έφερε στο κέντρο της προσοχής το ζήτημα της διακυβέρνησης.

Φάνηκε πόσο οι πολίτες έχουμε ελλιπή πληροφόρηση για κρίσιμα θέματα όπως η ασφάλειά μας. Πρέπει να ανησυχούμε, καθώς μπορεί οποτεδήποτε να προκύψουν ολέθριες συνέπειες από την ανεξέλεγκτη κακοδιοίκηση. Και η βλάβη αφορά κυβερνώντες και κυβερνώμενους. Τα Τέμπη είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας σοβαρής βλάβης στην κοινωνία μας.

Με αυτές τις σκέψεις, αποδώσαμε στα ελληνικά ένα άρθρο μας από το δεύτερο τεύχος (Άνοιξη 2021) του Journal of Civic Media, Emerson College, Boston, MA, USA, (σελ. 88-99), που αφορούσε στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και στη σχέση της με τη διακυβέρνηση. https://citizentales.org/journal-of-civic-media

Του Απόστολου Σαραντίδη.

1. Εκλογές

Εκλογές στον ελληνικό κοινοβουλευτισμό του 2023. Αμφιλεγόμενες αντικρουόμενες αντιπαραθέσεις κομμάτων αλλά και απόψεων περί συμμετοχής ή μη στο εκλογικό γίγνεσθαι, στημένο παιχνίδι κατ’ άλλους. Θα γίνει προσπάθεια με δοκιμιακή γραφή σύντομα να προσεγγιστεί το θέμα όσο πιο αποστασιοποιημένα, και με όρους πολιτικής κοινωνιολογίας και ιστοριογραφίας από την έως τώρα εμπειρία και γνώση.

Ο διαχωρισμός

Κατ’ αρχάς το πολιτικό φαινόμενο της πολιτικής από την οργάνωση των πρώτων θηρευτικών κοινωνιών προ χιλιετιών το οποίο φθάνει σε μια βραχεία κορύφωση στην Αθηναϊκή Δημοκρατία του Περικλέους, ουδεμία σχέση έχει με τον φυτευτό Βρετανικό κοινοβουλευτισμό αλλά και τον φράγκικο διαχωρισμό των parties σε δεξιά, κεντρώα και αριστερά σύμφωνα με τον προσανατολισμό της θέσεως στα βουλευτικά έδρανα αρχικά, με τον βλακώδη διαχωρισμό σε πολιτικές τάξεις των πολιτών αργότερα σε στεγανά πλαίσια. Εγκεφάλων που επέτρεψαν στη γλώσσα της Γαλλικής Επανάστασης να εισχωρήσουν ακόμη και πολιτικές έννοιες «Ξεβράκωτων», των Sans-Culottes. Εδώ φαίνεται καθαρά ο αντικατοπτρισμός των τάξεων στο μετέπειτα μαρξιστικό Κεφάλαιο. Η ιδέα όμως είναι η ίδια από τον 18ο αιώνα στη γένεση των πρώτων προεπαναστατικών θεοσοφιστικών Λεσχών στα τεκτονικά μεσαιωνικά πρότυπα, που παίρνει θεωρητική υπόσταση τον 19ο και προσπαθεί να εφαρμοστεί επί του πρακτέου στην αρχή του 20ού με την Οκτωβριανή επανάσταση και μάλιστα επί Ρωσικού εδάφους στο οποίο απουσιάζει η βιομηχανοποίηση.

Της Βιολέτας Πατινιώτη.

Είμαστε η γενιά των Ελλήνων που επιμένουμε στο Δυτικότερο άκρο της Τουρκίας. Μια γενιά που αποφάσισε να επιστρέψει στα πατρογονικά της με όραμα, ελπίδες και όρεξη για δημιουργία. Ανάμεσα σε έποικους από την Ανατολία και τον Πόντο και σε ελάχιστους γηγενείς ακρίτες επιστρέψαμε ως άλλος Οδυσσέας, που απαρνήθηκε ακόμα και την αθανασία για χάρη του νόστου.

Η επαναλειτουργία των Ελληνικών Σχολείων στο νησί το 2013 γέμισε ελπίδα τις αποσκευές μερικών δεκάδων οικογενειών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του κουδουνιού και αποφάσισαν να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους στη γενέτειρα πατρίδα τους. Οι περισσότερες οικογένειες έφυγαν για την Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 με σκοπό να επιστρέψουν μόλις ηρεμήσουν οι πολιτικές αναταράξεις.