Rib and Sea

Τα τελευταία 40 χρόνια το πρώτο μέλημα της εξουσίας -της κάθε εξουσίας απ' την μικρότερη μέχρι την μεγαλύτερη- είναι ο περίδρομος.

Με την ηθική του αρπαχτικού, όπως η ηθική σαρώθηκε από την λαίλαπα ΠαΣοΚ, η εκάστοτε εξουσία με χίλια δυό προσχήματα περιδρομιάζει.

Ένας περίδρομος που κι αν ακόμα δεν καταλήγει στον φυσικό του προορισμό το στομάχι ή την τσέπη, προσδοκά (η εξουσία) να καταλήξει οπωσδήποτε στην ψηφοθηρική της τσέπη.

Το blog λυπάται που το λέει, αλλά μόνον ένας νεοναζιστής ντόπιος, φανερός, κραγμένος, όχι απ' τους άλλους τους κρυφούς τής Ευρωπαϊκής "Ένωσης", κατάλαβε τί ακριβώς είμαστε: έλληνες Γ.Τ.Π.! Όλοι όμως: Κυβέρνηση, κόμματα, λαός, δημοκρατία, δικαιοσύνη, όλοι: Γ.Τ.Π. Σίγουρα Γ.Τ.Π. και σίγουρα όχι Για Την Πατρίδα.

Από πού ν' αρχίσουμε με αυτό το απέραντο αλαλούμ; Ας αρχίσουμε δειγματολειπτικά απ' την φωτογραφία. Στα μπιτσόμπαρα ο συνωστισμός κολλάει. Έξω απ' τις εκκλησίες για ν' ακούσουμε έναν διαχρονικά Γ.Τ.Π. δεν κολλάει: Nick Hard Γ.Τ.Π.

Του Ηλία Σταμπολιάδη.

Στις 13 Φεβρουαρίου 2020 το Ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφάσισε ότι όποιος εισέρχεται σε χώρες της συνθήκης Σένγκεν εκτός των επισήμων εισόδων των χωρών αυτών θεωρείται παράνομος και η χώρα εισόδου έχει το δικαίωμα να τον συλλάβει και να τον απελάσει ακόμη και εάν εκ των πραγμάτων δικαιούται άσυλο χάνοντας το δικαίωμα του εξ αιτίας της παρανομίας του. Οι αιτούντες άσυλο μπορούν να υποβάλουν αίτηση στα προξενεία των χωρών Σένγκεν στην χώρα τους ή στην χώρα που ευρίσκονται και εφόσον λάβουν την έγκριση μπορούν να εισέλθουν από νόμιμη πύλη και μόνο.

Αυτά τα αναφέρουμε για να τελειώσει το παραμύθι ότι τάχα είμαστε υποχρεωμένοι να δεχόμαστε όποιον παρανόμως εισέρχεται στην χώρα με το πρόσχημα της αίτησης ασύλου και ότι είμαστε επιπλέον υποχρεωμένοι να του προσφέρουμε μία άνετη ζωή μέχρι την έγκριση του αιτήματος ασύλου το οποίο μόνο μία μικρή μειονότητα εξ αυτών το δικαιούνται. Οι υπόλοιποι είναι αλλόθρησκοι εισβολείς μη αφομοιώσιμοι στην ελληνική κοινωνία, καθοδηγούμενο από τους θρησκευτικούς τους ηγέτες, υπεράριθμοι πέραν των ορίων της φιλανθρωπίας αλλά κυρίως λόγω του μεγέθους του πληθυσμού της χώρας τον οποίον μισούν και φιλοδοξούν να υποκαταστήσουν.

Του Γ. Μαρίνου.

Σε συζήτηση με κορυφαίο στέλεχος γερμανικού επιχειρηματικού κολοσσού, όπου εξέφρασα την οργή μας για την αγνόηση της Ελλάδας στη διεθνή διάσκεψη για τη Λιβύη, άκουσα έκπληκτος να με πληροφορεί: «Δεν είναι τόσο ο φόβος για ένα εκ Τουρκίας κύμα μεταναστών που διακατέχει την κυρία Μέρκελ. Η Ελλάδα, ευτυχώς για εμάς, έχει αποδεχθεί το κλείσιμο των προς Βορράν συνόρων της εξαναγκαζόμενη έτσι σε υποχρεωτική φιλοξενία τους. Η κυρία Μέρκελ τρέμει τους Τούρκους της Γερμανίας. Ηδη αυτοί ανέρχονται σε σχεδόν 4 εκατομμύρια, είναι πολιτογραφημένοι Γερμανοί, τα 2 εκατομμύρια από αυτούς ψηφίζουν, και στην πλειονότητά τους είναι οπαδοί του Ερντογάν. Συνεπώς είναι καθοριστικός ο ρόλος τους στο εκλογικό αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και η καγκελάριος έχει καταστεί πειθήνιο όργανο του Ερντογάν».