Rib and Sea

Ένα θέμα το οποίο θα ήθελα να σχολιάσω από αυτό εδώ το βήμα, είναι η διαφορετική αντιμετώπιση ωρισμένων εκθετών εκ μέρους των διοργανωτών του 31ου Ναυτικού Σαλονιού της Αθήνας, το οποίο σύντομα θα παρουσιαστεί σ' αυτό το διαδικτυακό περιοδικό. Και για να μην αναφερθώ σε κάποιες συγκεκριμένες εταιρείες και παρεξηγηθώ, θα αναφέρω το δικό μου παράδειγμα. Ο συνδικαλιστικός φορέας του κλάδου (ΣΕΚΑΠΛΑΣ ΠΕΕΥ) αποφάσισε να μην παραχωρήσει δωρεάν περίπτερο στο περιοδικό «Rib and Sea», με ανταλλαγή διαφήμισης, όπως έκανε στο Ανοιξιάτικο Ναυτικό Σαλόνι του 2009. Τους λόγους, όσο και αν προσπαθώ, αδυνατώ να τους εξηγήσω και να τους κατανοήσω. Δικαιούμαι όμως να κάνω ωρισμένες σκέψεις και να βγάλω κάποια εύλογα συμπεράσματα.

Όταν ρώτησα τους υπευθύνους της Expo One γιατί υπάρχει διαφορετική μεταχείριση του «Rib and Sea» με τα άλλα έντυπα ή ηλεκτρονικά περιοδικά του χώρου, εκείνοι μου απάντησαν ότι ο ΣΕΚΑΠΛΑΣ, υπό την αιγίδα του οποίου διοργανώνεται κάθε χρόνο το Ναυτικό Σαλόνι, έκρινε πως αφ’ ενός μεν δεν μπορεί φέτος να παραχωρήσει δωρεάν χώρο στο «Rib and Sea» γιατί είναι ένα καινούργιο περιοδικό και δεν έχει μαζί του μακροχρόνια συνεργασία, ανάλογη αυτής που έχει με τα άλλα περιοδικά, με άφησαν αφ’ ετέρου να καταλάβω ότι η μεταχείριση θα ήταν διαφορετική αν το «Rib and Sea» ήταν μέλος του Συνδέσμου! Θα επανεξετάσουν όμως, όπως είπαν, το θέμα, για να λάβουν κάποια απόφαση για το Ναυτικό Σαλόνι του 2010...

Δικαίως λοιπόν έκανα τις ακόλουθες σκέψεις. Τον Απρίλιο του 2009 που πραγματοποιήθηκε το Ανοιξιάτικο Ναυτικό Σαλόνι στο Ελληνικό, το «Rib and Sea» αριθμούσε ζωή δύο μόλις μηνών. Τότε δεν ήταν καινούργιο περιοδικό; Δεν υπήρξε "σκανδαλιστική" σχεδόν προβολή εκείνης της έκθεσης στο περιοδικό, και μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα στο πλέον προβεβλημένο σημείο της ιστοσελίδας του; Μήπως ενόχλησε η κριτική που διατυπώθηκε τότε από το «Rib and Sea» για την έκθεση εκείνη; Μήπως οι διοργανωτές του Ανοιξιάτικου Σαλονιού θεώρησαν πως το περιοδικό δεν θα ασκούσε κριτική και θα έκλεινε τα μάτια επειδή του είχε παραχωρηθεί (με ανταλλαγή διαφήμισης) δωρεάν περίπτερο; Μια κριτική η οποία δεν ασκήθηκε από κανένα άλλο έντυπο ή ηλεκτρονικό περιοδικό του χώρου το οποίο συμμετέχει δωρεάν στις ναυτικές εκθέσεις που διοργανώνει η Expo One με την υποστήριξη του ΣΕΚΑΠΛΑΣ. Μια κριτική που βρήκε απήχηση από το αναγνωστικό κοινό του «Rib and Sea», αλλά και από τους ελάχιστους εκθέτες οι οποίοι έλαβαν μέρος στην Ανοιξιάτικη έκθεση του 2009.

Αλλά ακόμη και το «επιχείρημα» πως δεν υπήρχαν φέτος ελεύθεροι διαθέσιμοι χώροι και... οικονομικό budget, δεν ευσταθεί, αφού ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των κτιριακών εγκαταστάσεων του «Metropolitan Expo» ήταν εντελώς κενό λόγω έλλειψης εκθετών!

Αναγκάστηκα λοιπόν, επειδή δεν ήθελα να απουσιάσει το «Rib and Sea» από την έκθεση αυτή, να καταβάλλω (και μάλιστα τοις μετρητοίς) το ποσό των 1.157 ευρώ (χωρίς το Φ.Π.Α.) στην πιο ακριβή κατηγορία του καταλόγου και στο... «outback» της τρίτης αίθουσας, μαζί με άλλα "μπιχλιμπίδια", για ένα χώρο δέκα μόλις τετραγωνικών μέτρων, συμπεριλαμβάνοντας δύο ακόμη προϊόντα, τα οποία εμπορεύομαι, ώστε να μετριάσω κάπως το οικονομικό βάρος για τη συμμετοχή του «Rib and Sea» στο 31ο Ναυτικό Σαλόνι Αθηνών.

Καταλήγω συνεπώς στο συμπέρασμα ότι, αν το «Rib and Sea» δεν εγγραφεί στο μητρώο μελών του ΣΕΚΑΠΛΑΣ, δεν πρόκειται να έχει ποτέ την ίδια μεταχείριση με τα υπόλοιπα έντυπα ή ηλεκτρονικά περιοδικά του χώρου, τα οποία είναι μέλη του εν λόγω συνδέσμου αντιπροσώπων, κατασκευαστών πλαστικών σκαφών, συναφών ειδών και παρελκομένων.

Το "Rib and Sea" δεν πρόκειται, πάντως, να γίνει ποτέ μέλος του ΣΕΚΑΠΛΑΣ, άρα να αποδεχθεί, εμμέσως πλην σαφώς, ότι είναι «συναφές» ή «παρελκόμενο» είδος του χώρου! Δεν αρκεί να λέμε ότι ο Τύπος πρέπει να είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος. Πέπει να το εννοούμε και να το εφαρμόζουμε στην πράξη. Αυτή είναι η επιλογή μου και αδιαφορώ αν αυτή η επιλογή αποτελέσει την αφορμή για να μην δοθεί ποτέ πια χώρος στο "Rib and Sea" στη συγκεκριμένη έκθεση, ακόμη και επί πληρωμή! Και αυτό, όχι γιατί έχω κάποια προσωπική διαφορά με τον ΣΕΚΑΠΛΑΣ, αλλά γιατί πιστεύω ότι τα περιοδικά δεν πρέπει να μπαίνουν στη «σκιά» του συνδικαλιστικού φορέα του κλάδου των κατασκευαστών και αντιπροσώπων (πολύ περισσότερο μάλιστα όταν, κάποιο από αυτά, μέσω του εκδότη του, συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο του εν λόγω συνδέσμου), γιατί μια τέτοια συστέγαση κάνει «δύσκολη», έως αδύνατη, την κριτική που οφείλουν να ασκούν όταν πιστεύουν ότι κάτι δεν πάει καλά στον χώρο. Και η καλόπιστη κριτική, ως γνωστόν, είναι ο αποχρών λόγος ύπαρξης μιας εφημερίδας ή ενός περιοδικού, εντύπου ή ηλεκτρονικού. Αν λοιπόν το «Rib and Sea»... τιμωρηθεί επειδή έκανε αυτή την επιλογή, εγώ θα εκλάβω την "τιμωρία" αυτή ως έπαινο και, ως εκ τούτου, δεν πρόκειται επ’ ουδενί να υπαναχωρήσω στο μέλλον. Το "σφάξε με Αγά μου ν' αγιάσω" μπορεί να είχε εφραμογή σε κάποιο παρωχημένο και άρρωστο παρελθόν, δεν πρόκειται όμως να γίνει ποτέ ο μπούσουλας του "Rib and Sea" και του εκδότη του στο παρόν ή το μέλλον.

Οφείλω τέλος να πω ότι μπορεί μεν το «Rib and Sea» να μη διεκδικεί δάφνες και εύσημα ώς το καλύτερο περιοδικό του χώρου... παγκοσμίως, μπορεί όμως να υπερηφανεύεται για τις 6.000 μηνιαίες αναγνώσεις, στον δέκατο μόλις μήνα της ζωής του! Αριθμός ο οποίος, σημειωτέον, παρουσιάζει συνεχώς ανοδικές τάσεις. Αυτό το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα είναι κάτι που δεν θα πρέπει, νομίζω, να διαφύγει της προσοχής κανενός...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος