Rib and Sea
Σημείωμα του εκδότη
Ας αναστηθούμε γιατί χανόμαστε!
Στεκόμουν σήμερα στον λόφο όπου βρίσκεται το ξωκκλήσι της Αγ. Κυριακής, στην Κάσο, και απολάμβανα παρατηρώντας την ανθισμένη πλαγιά να κατηφορίζει μέχρι τον Εμπορειό και το Φρυ, σκεφτόμενος, συγχρόνως, ότι ελάχιστα πράγματα έχει πραγματικά ανάγκη ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος. Μεγάλη Παρασκευή, σήμερα, και αύριο το βράδυ η συμβολική Ανάσταση Εκείνου. Και μετά; Άντε πάλι στο "μαγγανοπήγαδο" και στη θλιβερή ρουτίνα του "μάλιστα κύριε", της τηλεοπτικής αποχαύνωσης, του φορολογικού κλεφτοπόλεμου, των φραγκολεβαντίνων και των τσαρλατάνων της πολιτικής. Ή μήπως υπάρχουν ακόμη τα περιθώρια να αντιδράσουμε, να διώξουμε το βάρος, να αναστηθούμε;
Μπορεί, για κάποιους, οι μέρες αυτές να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το ξεχωριστό. Μπορεί ακόμη να μην πιστεύουν στη νεκρανάσταση του Ιησού. Δεν παύει όμως η Ανάσταση, αυτή καθ' εαυτή, να έχει τον δικό της συμβολισμό. Έναν συμβολισμό που τον έχουμε ιδιαίτερη ανάγκη όλοι μας, ιδίως τις οδυνηρές αυτές στιγμές που περνάμε σαν λαός και σαν χώρα. Καλή Ανάσταση, λοιπόν, με υγεία. Είθε ο εξαιρετικός συμβολισμός αυτής της θρησκευτικής εορτής να σημάνει και την Ανάσταση του λαού μας, προτού η πέτρα σφραγίσει τον τάφο για τα καλά.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Θα μπορείτε να μας βλέπετε μόνο προεκλογικά!
Αν δεν θυμάστε, θα σας υπενθυμίσω ότι τον Νοέμβριο του 2010 είχα εκφράσει την επιθυμία να συναντήσω τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Χρ. Παπουτσή, προκειμένου να του θέσω μερικά ερωτήματα σχετικά με θέματα της αρμοδιότητάς του, αλλά οι προσπάθειές μου έπεσαν στο κενό. Μετά μάλιστα από αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα, η ιδιαιτέρα τού κ. Υπουργού με πληροφόρησε ότι "ο κ. Παπουτσής δεν δίνει συνεντεύξεις αυτή την εποχή σε κανένα μέσο μαζικής ενημέρωσης, προκειμένου να προστατεύσει τους πολίτες"! Έχω μάλλον λάθος όνομα, είπα στην γραμματέα τού κ. Υπουργού, γιατί δεν νομίζω ότι ο κ. Παπουτσής θα ηρνείτο να με συναντήσει εάν με έλεγαν π.χ. Χατζηνικολάου, Τράγκα ή Τριανταφυλλόπουλο. Δεν κατάφερα λοιπόν να συναντήσω τον κ. Παπουτσή, έγραψα όμως, εν θερμώ, ένα μικρό άρθρο, αφ' ενός μεν για να τα έχω καλά με την συνείδησή μου, αφ' ετέρου για να το κοινοποιήσω στον κ. Υπουργό και να του δείξω ότι η εκτίμηση είναι αμοιβαία... http://www.ribandsea.com/editorial/475-2010-12-07-10-11-51.html
Άσπρο και μαύρο...
Ήταν 1η Φεβρουαρίου του 2009, δύο δηλαδή ακριβώς χρόνια πριν, όταν το σκαρί του "Rib and Sea" έπεσε στο νερό και σαλπάρισε, για πρώτη φορά, με προορισμό τον ορίζοντα. Από τότε μεσολάβησαν πολλά, ενώ ο "καπετάνιος" του έζησε και έμαθε ακόμη περισσότερα. "Ναυπηγός" τού "Rib and Sea" ήταν ένας "πρωτόμπαρκος", την εποχή εκείνη, φίλος απ' την Ζάκυνθο, ο Νίκος Κάγκουρας, ο οποίος θέλησε να δώσει υπόσταση στο όνειρό μου να εκδώσω ένα περιοδικό, χωρίς μάλιστα να πάρει την παραμικρή αμοιβή γι' αυτό. Και επειδή δεν υπήρχαν τα χρήματα για την αγορά του χαρτιού, το τυπογραφείο, το ατελιέ και το πρακτορείο διανομής, ήρθε το διαδίκτυο να δώσει την λύση. Έτσι, τα χέρια και το μυαλό του Νίκου έστησαν αυτή την ιστοσελίδα, με την δική μου συμμετοχή να περιορίζεται μόνο στην επιλογή και ονομασία των διαφόρων ενοτήτων της. Ο Νίκος δεν έμεινε όμως εκεί. Φιλοξένησε σε δικό του server το περιοδικό και έγινε ο φύλακας άγγελός του μέχρι που...
Μας φαίνονται μεγάλοι γιατί είμαστε γονατιστοί. Ας σηκωθούμε!
Το καζάνι της λαϊκής οργής βράζει, εδώ και αρκετό καιρό, και είναι έτοιμο να εκραγεί. Αυξήσεις στις τιμές αγαθών, υπηρεσιών, διοδίων και καυσίμων, επιβολή έκτακτων φοροεισπρακτικών μέτρων και αυτοπεραίωση στην... αυτοπεραίωση! Μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, απώλεια κεκτημένων ασφαλιστικών και εργατικών δικαιωμάτων, κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, απολύσεις, ανεργία. Μια Κυβέρνηση η οποία άγεται και φέρεται από τις επιταγές της τρόϊκας και τις ορέξεις των αλλοδαπών δανειστών και μεγαλοεργολάβων, ανήμπορη να χαράξει εθνική πολιτική, ανήμπορη, σε λίγο, να προασπίσει ακόμη και τα εδαφικά και κυριαρχικά μας δικαιώματα, και μια αντιπολίτευση, που προήλθε θαρρείς από παρθενογένεση, να θυμίζει "δάσκαλο που δίδασκε και λόγο δεν εκράτει".
Ας μη μείνουν μόνο ευχές.
Κύλησε κι' αυτός ο χρόνος και πέρασε από μπροστά μας σαν το φυλλαράκι που επιπλέει στα νερά του ποταμού. Ήταν σαν σήμερα, θυμάμαι, πέρυσι, που έγραψα δυο λόγια και πρόσθεσα τη φωτογραφία ενός θεόρατου Άη Βασίλη από άμμο για να μεταφέρω τις ευχές μου στους φίλους, πελάτες και αναγνώστες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού. Τίποτε δεν άλλαξε προς το καλύτερο, από τότε, και οι ευχές εκείνες μοιάζουν περισσότερο με απλές λέξεις και μικρές προτάσεις, που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο για το τυπικό, ανήμπορες να τα βάλουν με τη βλακεία, την αλαζονεία, την πλεονεξία και την αυτοκαταστροφική μανία των ανθρώπων και να αλλάξουν τις τύχες του κόσμου προς το καλύτερο.