Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στις δημοσιογραφικές αναζητήσεις μου στον χώρο και στον χρόνο, είχα την ευκαιρία να συναντήσω και να συνομιλήσω με ευλογημένους ανθρώπους. Ανθρώπους αυθεντικούς, ειλικρινείς, που δεν μασούν τα λόγια τους. Ανθρώπους που δεν εμφανίζονται στις τηλεοπτικές οθόνες ούτε στολίζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των περιοδικών. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί αυτό σε μια χώρα και ένα σύστημα ενημέρωσης και προβολής που μετράει τους πολίτες ανάλογα με τα τιμαλφή τους και την παρουσία τους στην πολιτική και νυχτερινή ζωή;
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Οι "Φίλοι της Ομαδας του Πέτρου Ζωγράφου" διοργάνωσαν μια συγκέντρωση στο καφε-εστιατόριο Vive Mar της Βούλας, το βράδυ της Τετάρτης 10 Φεβρουαρίου 2016. Πολύς ο κόσμος που κατέλαβε κάθε γωνιά της μεγάλης αίθουσας και έντονο το ενδιαφέρον του για το αποτέλεσμα της έρευνας του Πέτρου Ζωγράφου. Ωστόσο, οι απορίες και τα ερωτήματα που ήθελαν κάποιοι να θέσουν, επάνω σε τεχνικής φύσεως θέματα, τελικώς δεν ετέθησαν καθώς, περιέργως, ο διευθύνων την συζήτηση κ. Ιακωβίδης ξεκαθάρισε εξ αρχής ότι ερωτήσεις τεχνικής φύσεως δεν θα γίνουν δεκτές!
Η συγκέντρωση αναλώθηκε, ως εκ τούτου, στις σύντομες τοποθετήσεις του Πέτρου Ζωγράφου, του δικηγόρου της ομάδας κ. Γιάννη Σπηλιόπουλου, ο οποίος διάβασε και την Ιδρυτική Διακήρυξη του Κοινωνικού Κινήματος "Μεσόγειος" (η "ταμπακέρα", προφανώς, και ο αποχρών λόγος διοργάνωσης της συγκέντρωσης), οι δύο πανεπιστημιακοί καθηγητές κ.κ. Σταύρος Παπαμαρινόπουλος και Παναγιώτης Φιλντίσης και ο "χορηγός επικοινωνίας" του Πέτρου Ζωγράφου, ο γνωστός και μη εξαιρετέος τηλεοπτικός Ταρζάν Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, ο οποίος, καίτοι δήλωσε στην αρχή πως δεν του πέφτει λόγος και πως το χρέος του δημοσιογράφου πρέπει να εξαντλείται στην ανακοίνωση, δεν έχασε την ευκαιρία να εκφωνήσει μακροσκελή λόγο προκειμένου να αυτοδιαφημιστεί ως ο μοναδικός δημοσιογράφος ο οποίος τιμά το λειτούργημά του προβάλλοντας θέματα που δεν τολμούν να προβάλλουν οι υπόλοιποι συνάδελφοί του!
Μετάφραση : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν η Olga Shevelevich άκουσε πριν από έξι χρόνια την πεντάχρονη Alisa Sadikova να παίζει άρπα, κατάλαβε ότι βρισκόταν μπροστά σε κάτι εξωπραγματικό. Ήταν η πρώτη φορά που το νεαρό κορίτσι κρατούσε στα χέρια του ένα μουσικό όργανο και έπαιξε ένα μουσικό κομμάτι που η Shevelevich, μια αρπίστρια και φίλη της οικογένειας, της έμαθε εκείνη ακριβώς την στιγμή.
"Ένοιωσα δέος", λέει η Shevelevich, που είναι σήμερα μία από τις δασκάλες μουσικής της Sadikova. "Νοιώθω ακόμη δέος κάθε φορά που την ακούω να παίζει. Μόνο μια ιδιοφυία μπορεί να κάνει αυτό που κάνει η Sadikova".
Η Sadikova, που είναι σήμερα στην ηλικία των 11, εκπαιδεύεται στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης, στη Ρωσία. Σε ηλικία επτά ετών έπαιξε στο Carnegie Hall. Όταν ερωτήθηκε τι της αρέσει περισσότερο στην άρπα, η Sadikova απάντησε : "Όλα. Είναι το πιο απαλό και πιο όμορφο μουσικό όργανο".
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πολύς θόρυβος έχει δημιουργηθεί και πολύ μελάνι έχει χυθεί από τότε που για πρώτη φορά ο Ταρζάν της "ενημέρωσης" (sic) έβγαλε στον αέρα τον Πέτρο Ζωγράφο. Τόσο οι θαυμαστές όσο και οι επικριτές του σχολίασαν στο διαδίκτυο, με το θερμόμετρο να ανεβαίνει επικίνδυνα όταν κάποιοι εκφράστηκαν με όχι και τόσο κολακευτικά λόγια για τον ερευνητή. Από την άλλη, ο Μιχάλης Καλογεράκης αναφέρθηκε στις πολλές ανακρίβειες που, κατά την άποψή του, βγήκαν από τα χείλη του "συναδέλφου" του, κατά την διάρκεια αυτών των εκπομπών, αλλά και στην περίεργη σιωπή των επιστημόνων οι οποίοι παρευρίσκοντο στα πειράματα του Πέτρου Ζωγράφου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ετεροχρονισμένα δημοσιεύεται στο "Rib and Sea" εκείνη η συζήτηση που είχα με την γιαγιά Ελένη ή "Λενάκι", όπως συνήθως αποκαλούν την κυρία Ελένη Μεταξωτού στην Αστυπάλαια. Μεσολάβησε η παραλαβή των φωτογραφιών της από την καλή συνάδελφο Κατερίνα Αντωνοπούλου και ο καταιγισμός των άρθρων και βίντεο που προέκυψαν από τα ταξίδια μας στην Αίγινα και στα Χανιά. Ήταν αδύνατον όμως να ξεχάσω τη γιαγιά Ελένη, το βίντεο και οι φωτογραφίες της οποίας πολιορκούσαν εδώ και ένα περίπου μήνα την οθόνη του υπολογιστή μου. Χθες έφθασε τελικώς η ώρα για την επεξεργασία τους.
Νοιώθω εδώ την ανάγκη να πω ότι είναι εξαιρετικό το προνόμιο που έχω, στη διάρκεια των περιπλανήσεών μου στην ελληνική περιφέρεια, να συναντώ απλούς ανθρώπους οι οποίοι έχουν πράγματα να πουν και να κάνουν, σε αντίθεση με τους άλλους, τους "glamorous", τους δήθεν, που κατακλύζουν καθημερινώς τους καθοδικούς σωλήνες της τηλεοπτικής μας αποχέτευσης χωρίς να λένε τίποτε.
Η Ελένη Μεταξωτού έζησε τα παιδικά της χρόνια, καθώς και ένα μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής της, σε μια βραχονησίδα, τη Σύρνα, που απέχει μερικά μίλια από την Αστυπάλαια. Οι αναμνήσεις της από εκείνη την ευτυχισμένη περίοδο, όπως η ίδια λέει, είναι έντονες και ζωγραφίζονται πάνω στο χαμογελαστό πρόσωπό της όση ώρα κάνει αναδρομή στο παρελθόν.