Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Η δήμαρχος και η αντιδήμαρχος Κάσου κατηγορούμενες για εμπρησμό σε Χ.Α.Δ.Α.
Σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Φαίνεται πως η Κάσος έχει την "τιμητική" της τις τελευταίες εβδομάδες. Και σαν να μην έφταναν οι "σιωπηλές" διαμαρτυρίες στο εσωτερικό του νησιού εναντίον της δημάρχου, η κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη βρέθηκε κατηγορούμενη, μαζί με την πρώην αντιδήμαρχο καθαριότητας κυρία Μαίρη Μαλανδρή, για ηθική αυτουργία στην πρόκληση εμπρησμού του Χ.Α.Δ.Α. της Μαρίτσας!
Αν αναμασούσα, χωρίς να διασταυρώσω, τις πληροφορίες των μ.μ.ε., δεν θα διέφερα σε τίποτε από τους υπολοίπους "συναδέλφους", οι οποίοι ανακυκλώνουν τις ειδήσεις χωρίς να αναζητήσουν την πηγή τους. Δεδομένης μάλιστα της δικαιολογημένης απέχθειάς μου προς το πρόσωπο της δημάρχου Κάσου, αν ανακύκλωνα αμάσητη αυτή την είδηση θα μπορούσα να κατηγορηθώ για εμπάθεια και μεροληψία εναντίον της. Αυτό όμως δεν μου το επιτρέπει ούτε η παιδεία μου, ούτε η αγάπη μου προς το Δίκαιο και τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Υπάρχουν άλλοι σοβαρότεροι λόγοι για τους οποίους θα έπρεπε να απολογηθεί η κυρία Τσανάκη και για τους οποίους θα έπρεπε να επιληφθεί η Δικαιοσύνη, η οποία ωστόσο κωφεύει επιλεκτικώς σε έγγγραφες, επώνυμες και τεκμηριωμένες καταγγελίες.
Mind the gap!
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Με το που έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα σημάδια του ανηλεούς κατήφορου, κάπου εκεί γύρω στο 2004, όταν άστραψε η αρπαχτή του αιώνα με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων, άρχισε να ακούγεται στους συρμούς του νεότευκτου μετρό της Αθήνας η φράση : "Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας" ή αγγλιστί "please mind the gap".
Στην αρχή πιστέψαμε ότι η προειδοποίηση πράγματι αφορούσε τον κίνδυνο που παραμονεύει αν δεν υπολογίσουμε σωστά το κενό που υπάρχει μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Τελευταία όμως σκέφτομαι πως η λέξη "gap" (κενό) δεν επελέγη τυχαία. Μας προειδοποιούσαν οι άνθρωποι του ΤΡΕΝΟΣΕ για τον επερχόμενο κίνδυνο του G.A.P. (George Andrew Papandreou) αλλά εμείς δεν το καταλάβαμε και, τελικώς, πέσαμε στο κενό.
Κωνσταντής Δεπάστας. Ο παλαιότερος εν ενεργεία αγγειοπλάστης της Σίφνου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Κωνσταντής Δεπάστας ζει, και εργάζεται ακόμη στην ηλικία των 80 ετών, στον γραφικό οικισμό της Χερρονήσου και είναι ο παλαιότερος εν ενεργεία αγγειοπλάστης της Σίφνου. Συνεχίζει να δίνει μορφή στον πυρίμαχο πηλό που βγάζει το νησί, κατασκευάζοντας τσουκάλια, κανάτες και διάφορα άλλα χρηστικά σκεύη και αντικείμενα διατηρώντας μια παράδοση πολλών δεκαετιών.
"Θέλω κάθε φορά που φτιάχνω κάτι να είναι το καλύτερο από όσα έχω φτιάξει μέχρι σήμερα!", λέει, και το πρόσωπό του φωτίζεται. Τον ρωτώ σε τί οφείλει το όνομά του το εργαστήριο που διαθέτει στην Χερρόνησο και καθώς μου εξηγεί με πιάνουν τα γέλια.
Περσινά ξινά σταφύλια που θα ‘λεγε και ο Παπαροτρύφων.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Η επικοινωνιακή καταιγίδα [;] της ΝΔ χτύπησε με σημαντική καθυστέρηση και την «αθώωση» του πρωθυπουργικού αδελφού για πλαστογραφία. Τη θυμήθηκαν 10 ολόκληρους μήνες μετά την «αθώωση».
Ας δούμε τί έχει γίνει.
1] Ο πρωθυπουργικός αδελφός κατηγορήθηκε για χρήση πλαστής ασφαλιστικής ενημερότητας που προσκόμισε η εταιρεία τής πρωθυπουργικής οικογένειας για να μετάσχει σε διαγωνισμό ανάληψης δημόσιου έργου. Τί είναι πλαστογραφία και χρήση πλαστού εγγράφου κατά τον Ποινικό Κώδικα;
Πλαστογραφία - ΄Αρθρο 216.
1. Όποιος καταρτίζει πλαστό ή νοθεύει έγγραφο με σκοπό να παραπλανήσει με τη χρήση του άλλον σχετικά με γεγονός που μπορεί να έχει έννομες συνέπειες τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Η χρήση του εγγράφου από αυτόν θεωρείται επιβαρυντική περίπτωση.
Έχετε φάει τη ρεβυθάδα της Αρετής στις Καμάρες;
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Και συμπληρώνω εδώ τον τίτλο : Αν όχι, δεν έχετε φάει τίποτε!
Η Σίφνος φημίζεται για αρκετά πράγματα. Ένα από αυτά είναι η ρεβυθάδα. Το μαγείρεμα δηλαδή των ρεβυθιών με ολοήμερο ψήσιμό τους στον ξυλόφουρνο. Και αν η ρεβυθάδα έγινε γνωστή και αγαπήθηκε από τους επισκέπτες της Σίφνου - γιατί οι Σιφνιοί την τρώνε κάθε εβδομάδα - οφείλεται, κατά ένα μεγάλο μέρος, στον αείμνηστο Σίμο Ποδοτά, τον ιδιοκτήτη του ομώνυμου εστιατορίου στις Καμάρες, που διατηρεί ακόμη το όνομά του.
Το θανάσιμο αμάρτημα του ένοχου Παύλου Μπακογιάννη.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής της ΝΔ - και επί θυγατρί γαμβρός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος αδυνατούσε να σχηματίσει κυβέρνηση παρά τις 3 συνεχόμενες εκλογικές νίκες, επειδή το ΜΠΑΤΣΟΚ είχε φροντίσει προς τούτο με εκλογοσυστηματομαγειρέματα, όπως ακριβώς επιχειρεί σήμερα ο ΣΦΥΡΙΖΑΣ – προωθούσε την ιδέα του ιστορικού συμβιβασμού που θα έβαζε στο ντουλάπι της ιστορίας τον διχασμό, τον εμφύλιο κ.λπ., ώστε να μην μπορεί κανείς πια να μιλάει για Μελιγαλά, για τον παππού τον ΕΑΜίτη που καραδοκούσε με το ντουφέκι να «καθαρίσει» μοναρχοφασίστες, ώστε να μπορεί ο εγγονός σήμερα να διορίζεται στο Πρυτανείο, για Γράμμο και Βίτσι, για το τρίκυκλο του Κοτζαμάνη κ.λπ.
Κάποιους δεν βόλευε η προοπτική αυτή. Γιατί να μονιάσουν οι Έλληνες; Έτσι, ο Μπακογιάννης κατηγορήθηκε, δικάστηκε, καταδικάστηκε εις θάνατον και εκτελέστηκε από την «επαναστατική» [λέμε και καμμιά μ…] σπείρα 17Ν. Ένοχος ο Παύλος Μπακογιάννης για το θανάσιμο αυτό αμάρτημα, όπως μας ενημέρωσε, εμμέσως πλην σαφώς, ο Έκτωρ.
Κρείττον το σιγάν - Εις μνήμην του Θάνου.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Την 14.07.1992 έχασε τη ζωή του ο Θάνος Αξαρλιάν από δολοφονική επίθεση της 17Ν, βραχίονος μυστικών υπηρεσιών, που είχε στόχο τον τότε υπουργό Οικονομικών Ι. Παλαιοκρασσά. Η εγκληματική οργάνωση απεκάλεσε τη δολοφονία του «παράπλευρη απώλεια».
26 χρόνια μετά αρκετοί αναρωτηθήκαμε, γιατί έχουμε ξεχάσει τον Θάνο, αλλά κάθε Δεκέμβρη θυμόμαστε τον Αλέξη που δολοφονήθηκε από ανεγκέφαλο αστυνομικό. Γιατί υπάρχουν τόσοι και τόσοι που μας θυμίζουν τον άδικο χαμό τού Αλέξη και διοργανώνουν πορείες στη μνήμη του, αλλά κανείς δεν διοργανώνει πορείες κάθε Ιούλιο για τον χαμό του Θάνου.
«Η Κάσος παλεύει μόνη της αυτή τη στιγμή», λέει η Δήμαρχος της Κάσου κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη.
«Η Κάσος παλεύει μόνη της αυτή την στιγμή», δήλωσε στους δημοσιογράφους η δήμαρχος Κάσου κα Μαρία Τσανάκη εκφράζοντας την απογοήτευσή της για την εγκατάλειψη που βιώνει η Κάσος τα τελευταία χρόνια.
Η κα Τσανάκη, παρέστη στην συνεδρίαση του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου προκειμένου να ενημερωθεί για την πορεία του έργου του λιμανιού της Κάσου. «Η Κάσος είναι ένα ακριτικό νησί. Περνάμε μια πολύ δύσκολη εποχή και πρέπει όλοι να βοηθήσουν τα ακριτικά νησιά να παραμείνουν ζωντανά. Δυστυχώς, οι γραφειοκρατικές διατάξεις και οι συνθήκες που επικρατούν δεν βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτή την περίοδο, η Κάσος "παλεύει" μόνη της. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε εκτέλεση έργων για να κρατήσουμε τον κόσμο που έχει απομείνει στο νησί. Φανταστείτε ότι πριν το Ολοκαύτωμα της Κάσου, οι κάτοικοι ήταν περίπου 12.000 όταν η Αθήνα είχε 6.000.
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται στο πρόσωπο του Γιάννη Πουλόπουλου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Υπάρχουν άνθρωποι που δίνονται ψυχή τε και σώματι σ' αυτό που οι ίδιοι έχουν αναγάγει σαν σκοπό της ζωής τους. Που αδιαφορούν για τα χρήματα, για την εμφάνισή τους, για την ίδια τους την υγεία πολλές φορές. Και υπάρχουν και οι άλλοι, αυτοί που εκμεταλλεύονται τους ρομαντικούς αυτούς "Δον Κιχώτες" για να εισπράξουν τίτλους, αξιώματα και χρήματα. Η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται καθημερινώς, ενώ ο Γιάννης Πουλόπουλος δεν θα μπορούσε, δυστυχώς, να αποτελέσει εξαίρεση.
Τον γνώρισα τον Δεκέμβριο του 2015 στον τόπο της θυσίας του, να περιθάλπει και να ταίζει τα τραυματισμένα και ανάπηρα, πολλές φορές, ζώα που κατέληγαν στις προβληματικές εγκαταστάσεις του "Κέντρου Περίθαλψης Αγρίων Ζώων" της Αίγινας, και είχα μείνει άφωνος με την αυταπάρνησή του και το αφιλοκερδές ενδιαφέρον του για τους, πτερωτούς κυρίως, φιλοξενούμενούς του https://www.youtube.com/watch?v=PykktEf_dEg&t=1s
Ο Φιντέλ Κάστρο ξαναζεί στο Κάστρο της Σίφνου!
Ο Κώστας Γεωργούλης είναι γέννημα θρέμα της Σίφνου. Ζει στον γραφικότερο ίσως οικισμό του όμορφου κυκλαδίτικου νησιού. Tο Κάστρο.
Εδώ και 29 χρόνια, όπως λέει ο ίδιος, περνάει τις ημέρες και τις νύχτες της ζωής του στο μπαράκι που έχει δημιουργήσει, με τις φωτογραφίες του Φιντέλ Κάστρο, του Τσε Γκουεβάρα και τη σημαία της Κούβας να καλύπτουν τους τοίχους, μαζί με συνθήματα και ετερόκλητα αντικείμενα επανάστασης. Στοίβες τα άδεια μπουκάλια Havana Club μέσα σε καρότσια μεταφοράς οικοδομικών υλικών, ξένα χαρτονομίσματα, υπογραφές και σχόλια πελατών, δημοσιεύματα του ξένου τύπου και μια κατακόκκινη τουαλέττα συμπληρώνουν το σκηνικό.