Ρωτά ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δεν θα εξετάσω αν οι 6 συναλλαγματικές, συνολικής αξίας 600 δις δολλαρίων, που εξέδωσε ο Stephen Louis Wozny και εμφανίζει ο Σώρρας σαν δικές του είναι πλαστές ή γνήσιες.
Δεν θα εξετάσω αν ο Σώρρας είναι ή όχι κάτοχος μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής, ούτε αν αυτές έχουν ονομαστική αξία μερικών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων.
Δεν θα εξετάσω αν όσα ισχυρίζεται ο Σώρρας για τα παγκόσμια καταπιστεύματα είναι αλήθεια ή ψέματα.
Δεν θα εξετάσω αν η Red Panther Limited είχε κατεβάσει ρολλά δύο χρόνια πριν βεβαιώσει πως είχαν κατατεθεί σ' αυτήν τα δισεκατομμύρια του Σώρρα.
Κάποια από εκείνες τις ημέρες που πετούσα με το ιπτάμενο φουσκωτό σκάφος μου στον Αλυκανά της Ζακύνθου, εμφανίστηκε ένας Σκωτσέζος τουρίστας και μου ζήτησε να τον πάω μια βόλτα. Ακούστε τι ακολούθησε...
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Άλλη μπόμπα με βρήκε πάλι. Παραιτήθηκε η κ. Ράϊκου, Εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς. Επειδή, λέει, το έργο της παρεμποδίζουν παράκεντρα. Άντε πάλι με τα ανώνυμα, άνομα και σκοτεινά, προφανώς, συμφέροντα που δεν αφήνουν τους άμωμους, αδαμάντινους, πάλλευκους, άσπιλους, άτεγκτους, αδέκαστους δημόσιους λειτουργούς να επιτελέσουν το κατά καθήκον θεάρεστο έργο τους.
Είχε εντοπίσει, λέει, μίζες € 28 εκ. στην υπόθεση Novartis, αλλά κάποιοι δεν ήθελαν να συνεχίσει. Αυτό που όλοι πλέον γνωρίζουμε, αλλά δεν μπορούμε να αποδείξουμε, θα το αποδείκνυε η κ. Ράϊκου. Και θα έστελνε τα λαμόγια στο σκαμνί να δικασθούν σε 5-6 χρόνια και να τους επιβληθούν ποινές-χάδια. Άσε που για τους εμπεπλεγμένους πολιτικούς τα πάντα έχουν παραγραφεί ελέω άρθρου 86 του Συντάγματος. Εκτός αν έχει δίκηο ο υπουργός κ. Παπαγγελόπουλος που λάνσαρε προσφάτως τη θεωρία περί ανυπαρξίας υπουργικού αδικήματος της δωροδοκίας, επειδή... καθήκον του υπουργού δεν είναι να δωροδοκείται.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Το δικαστήριο αθώωσε τον ηγούμενο Ευφραίμ και τους λοιπούς κατηγορουμένους, επειδή δεν διέγνωσε στο πρόσωπό τους πρόθεση να ζημιώσουν το Δημόσιο κ.λπ., αφού πίστευαν ότι η λίμνη Βιστωνίδα ανήκει στη Μονή Βατοπεδίου. Ελλείψει δόλου δεν υπάρχει ποινικό αδίκημα.
Σε κάποιες άλλες αίθουσες δικαστηρίων ακούγονται απολογίες τύπου «Δεν είχα σκοπό κύριε Πρόεδρε να ιδιοποιηθώ τα χρήματα, απλώς πίστευα ότι δικαιούμαι να τα πάρω από το Ταμείο γι’ αυτό κι γι’ αυτό τον λόγο. Στη συνέχεια προσπάθησα να τα επιστρέψω, αλλά με την κρίση δεν το κατόρθωσα». Και η ετυμηγορία: «7 χρόνια κάθειρξη». Ή «Κύριε Πρόεδρε είχα ανάγκη από δουλειά και άλλαξα τον βαθμό του απολυτηρίου μου από 8 σε 8,5 για να διορισθώ. Πάντως τα € 150.000 που πήρα για μισθούς τα δούλεψα». «Ένοχος, διότι ζημίωσες το Δημόσιο με τα € 150.000, έστω και αν προσέφερες την εργασία σου σε αντιστάθμισμα. 8 χρόνια κάθειρξη».
Βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
"Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη
δώσ' της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινίσει".
Μια φορά κι' ένα καιρό η "καλή" Ευρωπαϊκή Ένωση, θέλοντας να προστατεύσει τα αλιευτικά αποθέματα σε μια ατίθαση και απίθανη χώρα της νοτιοανατολικής Μεσογείου, υποχρέωσε την κυβέρνηση της χώρας αυτής να θεσπίσει ένα νόμο βάσει του οποίου σε όλα τα αλιευτικά σκάφη θα έπρεπε να τοποθετηθούν ειδικά μηχανήματα τα οποία θα παρείχαν τη δυνατότητα σε ειδική Υπηρεσία του Υπουργείου Ναυτιλίας να ελέγχει ανά πάσα στιγμή το στίγμα των αλιευτικών σκαφών και να επιβάλλει κυρώσεις, όποτε διαπιστώνει ότι αυτά δραστηριοποιούνται σε απαγορευμένες περιοχές. Μόνο που η "καλή" Ευρωπαϊκή Ένωση" λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο, όπως μαζί θα δούμε πιο κάτω. Η Υπηρεσία αυτή, στο Υπουργείο Ναυτιλίας, ονομάστηκε "Κέντρο Παρακολούθησης Αλιείας".