Rib and Sea

Του Νικολάου Σ. Χριστοδουλάκη.

Άμα τα πράγματα δεν πάνε καλά, άμα είσαι πολύ άτυχος, μπορεί να μπεις στο χειρουργείο για εγχείρηση αμυγδαλών και να βγεις... στον Άγιο Πέτρο.

Άμα τα πράγματα δεν πάνε καλά με τη δικαιοσύνη, πού βγαίνεις;

Διαβάστε μια απίστευτη ιστορία και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Στη Δυτική Αττική λειτουργεί, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και χάρη στην κληροδοσία εμπνευσμένου δημοσίου προσώπου, του Αλέξανδρου Ν. Διομήδη, ένας Βοτανικός Κήπος που όχι μόνο είναι ο μεγαλύτερος της Ανατολικής Μεσογείου αλλά αποτελεί στολίδι και πόλο έλξης για τους κατοίκους του λεκανοπεδίου, κυρίως όμως των Δυτικών Προαστίων.

Ο Κήπος αυτός, ως κληροδότημα, διοικείται από επιτροπή ατόμων που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να πλήξει το κύρος τους. Πρόεδρος είναι ο εκάστοτε Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, αντιπρόεδρος είναι ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου ή κάποιος που νομίμως τον αντικαθιστά, Ταμίας είναι ο Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας ή όποιος νομίμως τον αντικαθιστά, Γενικός Γραμματέας είναι ο εκάστοτε καθηγητής της Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος ο Διευθυντής της Διεύθυνσης Κληροδοτημάτων του Υπουργείου Εσωτερικών. Οι άνθρωποι αυτοί εργάζονται αμισθί για την προώθηση των σκοπών του Ιδρύματος και την προσφορά στο κοινό ενός επίγειου παραδείσου για τον οποίο, ο Έλληνας φορολογούμενος, δεν πληρώνει από την τσέπη του ούτε ένα ευρώ. Το Ίδρυμα βασίζεται στις δικές του οικονομικές δυνατότητες.

Στον Κήπο, έκτασης 1.850 περίπου στρεμμάτων, θα βρει κανείς ένα καλλιεργημένο τμήμα και ένα αδιατάρακτο οικοσύστημα σε μια μοναδική, ίσως και παγκοσμίως, συνδεση. Πάνω από 4.000 είδη φυτών και εκατοντάδες είδη ζώων ζουν στο χώρο που, με νομοθετική ρύθμιση, αποτελεί καταφύγιο άγριας ζωής και προστατευόμενη περιοχή. Παρτέρια, λίμνες, χώροι αναψυχής, χώροι εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης, μονοπάτια περιπάτου και ένα κυλικείο υποδέχονται τους επισκέπτες καθημερινά.

Είναι απίστευτο να βλέπει κανείς τη συμπεριφορά των επισκεπτών του Κήπου. Είναι απίστευτο να διαπιστώνει κανείς, όταν με τη δύση του ηλίου κλείνει ο Κήπος, ότι το πέρασμα 4.000 ανθρώπων δεν άφησε πίσω του ούτε ένα σκουπίδι. Κι αν βρεθεί κάτι θα είναι από λάθος ή θα οφείλεται στη λαιμαργία που δείχνουν οι... καρακάξες.

Υπάρχει συνείδηση. Υπάρχει ανταπόκριση στη φροντίδα. Υπάρχει σεβασμός στην ομορφιά. Υπάρχουν όμως και τα παράξενα.

Κάποιος, κάπου, κάποτε αγόρασε από το pet shop της γειτονιάς του μια μικρή χελωνίτσα.... Την έβαλε στο ενυδρείο του, την ετάιζε, κι αυτή όλο και μεγάλωνε. Κι όταν πια μεγάλωσε πολύ, την έβαλε σε μια σακούλα, την έφερε στο Κήπο και την αμόλησε μέσα σε μια από τις λίμνες. Αυτό το έκαναν και άλλοι... ζωόφιλοι πιστεύοντας ότι έτσι προστάτευσαν ή διέσωσαν τα παράξενα αυτά ερπετά.

Πού να φανταστούν τη ζημιά που έκαναν….

Οι χελώνες αυτές είναι ένα ξενικό, αμερικανικό είδος που θεωρείται εισβολέας και έχει απαγορευτεί η εισαγωγή του στην Ευρώπη. Δεν έχουν εχθρούς και είναι αδηφάγα σαρκοβόρα. Τρώνε τους βατράχους, τρώνε τις ελληνικές χελώνες, τρώνε τα ψάρια και, όταν φάνε τα πάντα γύρω τους, μετά τρώνε... η μία την άλλη.

Οι χελώνες αυτές πολλαπλασιάστηκαν, έγιναν εκατοντάδες. Έβγαιναν έξω από τις λίμνες, κυνηγούσαν ό,τι έβρισκαν και έτρωγαν η μία τα πόδια της άλλης. Κάποια στιγμή, στη μεγάλη λίμνη του Κήπου, λόγω της ανεμοθύελλας, έπεσε ένα μεγάλο, γέρικο πεύκο. Χρειάστηκε ειδική άδεια από την Δασική Υπηρεσία, ειδικά μηχανήματα και πολύ προσωπικό για να κοπεί το δέντρο, που ήταν σε δύσκολο σημείο, και να τεμαχιστεί. Έπρεπε όμως, πρώτα απ’ όλα να αδειάσει η λίμνη. Και τι θα γίνουν οι χελώνες; Η Ελληνική Ερπετολογική Εταιρεία είχε πρόταση απομάκρυνσης. Θεωρούσε επιτακτική την εξαφάνισή τους από το περιβάλλον του Κήπου. Πολλές χελώνες μεταφέρθηκαν σε έναν ταμιευτήρα αρκετά ψηλότερα, μέσα στον Κήπο. Κάποιες παρέμειναν μέσα στην άδεια λίμνη. Τι έκαναν; Μασουλούσε η μία την άλλη….

Εκεί, έτυχε να περάσει ένας ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ επισκέπτης. Πόνεσε για τις χελώνες και έκανε απίστευτη φασαρία. Δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται σε ιδιωτικό χώρο και καθύβριζε χυδαία όποιον έβρισκε μπροστά του. Συνέχισε το υβρεολόγια και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και κάνοντας πράξη το σύνηθες ξέσπασμα του Έλληνα... τώρα θα σου δείξω εγώ… πήγε στην Εισαγγελία και… τους έδειξε.

Το ποιος είναι ο ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ συμπολίτης (;;;) μας, θα σας το αποκαλύψω στο τέλος. Αξίζει τον κόπο. Αξίζει επίσης τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με το κλητήριο θέσπισμα της εισαγγελέως και τον τρόπο που το υποστηρίζει. Δεν ζήτησε τη μαρτυρία κανενός από τους εργαζομένους στον Κήπο. Δεν ζήτησε πληροφόρηση από το Δασαρχείο. Δεν ζήτησε να μάθει το καθεστώς του Κήπου, αλλά, κυρίως, το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία του και χαρακτηρίζει την έκταση στην οποία βρίσκεται. Απεφάνθη λοιπόν ότι η αφαίρεση του νερού διαταράσσει τη χειμερία νάρκη των χελωνών (το είδος αυτό δεν έχει χειμερία νάρκη) και οδηγεί στη θανάτωσή τους (αυτές κυνηγούν και έξω από το νερό) ενώ «η εν λόγω λίμνη έγινε προσβάσιμη στα σαρκοβόρα, όπως αλεπούδες που ζουν στο βουνό, κάτι το οποίο απαγορεύεται». Αναρωτιέμαι αν η αλεπού πρέπει να γνωρίζει τι απαγορεύεται ή όχι, απογοητεύομαι όμως όταν η δημόσια λειτουργός, εισαγγελέας θα έλεγα, δεν γνωρίζει ότι ο Κήπος είναι φυσικό καταφύγιο της πανίδας (η έκτασή του είναι μέρος του μόνιμου καταφυγίου άγριας ζωής του όρους Αιγάλεω - Ποικίλου σύμφωνα με το Φ.Ε.Κ. 918/Β/, 18/07/2001) και η αλεπού μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει.

Η εν λόγω εισαγγελέας θα συγκινήθηκε από τον καημό του ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥ συμπολίτη (;;;) μας και έγραφε ό,τι της έλεγε. Θα μου πείτε, απαγορεύεται η εισαγγελέας να προστατεύει τις ξενόφερτες, εχθρικές χελώνες από τους αιμοβόρους ανθρώπους; Πριν όμως κάνει την επιλογή της σκέφτηκε το διασυρμό των υπευθύνων του Κήπου που θα κληθούν να αποδείξουν, στις 4 Μαΐου που δικάζονται, ότι οι χελώνες πρέπει να εκλείψουν γιατί κινδυνεύει η εγχώρια πανίδα κι ότι η αλεπού δικαιούται να είναι σαρκοφάγο ζώο και οι οποίοι, στο μεταξύ, καθυβρίζονταν από το μηνυτή με χυδαίο τρόπο μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης;

Δεν είναι αποκλειστική ευθύνη της εισαγγελίας να γνωρίζει ή να πληροφορηθεί, ποιο είναι το καθεστώς του Κήπου, ποια η αλήθεια για τις χελώνες και ποια είναι η αξιοπιστία του... μηνυτή;

Α, ναι!!! Ξέχασα... να σας τον αποκαλύψω.

Ο ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ συμπολίτης (;;;) μας καταδικάστηκε, πριν από πολλά χρόνια και ενώ υπηρετούσε στο Πολεμικό Ναυτικό, σε ισόβια κάθειρξη επειδή δολοφόνησε τον εραστή του. Ζήτησε κατ’ επανάληψη χάρη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δεν πήρε. Επί Προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή έλαβε τελικά χάρη και τώρα προστατεύει τις χελώνες! Τη ζωή του μπορείτε να την δείτε και σε film, αν ενδιαφέρεστε… ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ!

* Καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του ΕΚΠΑ

Πηγή : http://www.athensvoice.gr/ellada/mia-istoria-ellinikis-trelas-me-tis-helones-toy