Rib and Sea

Κείμενο - Φωτογραφίες : Μπάμπης Κωνσταντάτος.

Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για μια λίμνη που δεν υπάρχει πια. Που ούτε καν μνημονεύεται παρά μονάχα από τους ντόπιους και που δεν έχει αναγνωρίσιμη έκταση. Από την άλλη, όμως, είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από εσάς την έχετε προσπεράσει χωρίς να δώσετε καμία σημασία, χωρίς αυτή η τοποθεσία να σας έχει δημιουργήσει την ανάγκη της εξερεύνησης. Ωστόσο, αν δεν ψάξει κανείς και δεν διαβάσει, ούτε τη λίμνη Κωπαϊδα θα βρει, ούτε τους ανεκτίμητους θησαυρούς της Βοιωτίας θα ανακαλύψει.

Κείμενο και φωτογραφίες : Μπάμπης Κωνσταντάτος.

Η ανατολική Κρήτη, που οριοθετεί ο νομός Λασηθίου, είναι η «άλλη» Κρήτη. Διαφορετική, μορφολογικά, αλλά και πληθυσμιακά, μεταφέρει στον επισκέπτη έντονα την ενετική κουλτούρα με τη μεγάλη υπογραφή του Βιτσέντζου Κορνάρου. Έντονη, όμως, είναι και η αρχαία καταγωγή αυτής της ανατολικής άκρης της μεγαλονήσου. Στο αρχαιολογικό μουσείο της Σητείας υπάρχουν όχι πολλά, αλλά πολύ σπουδαία ευρήματα, τα οποία χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα π.Χ., μάρτυρες ενός μεγάλου πολιτισμού, που αναπτύχθηκε σαν συνδετικός κρίκος εμπορίου με τις χώρες νοτιότερα του Λιβυκού πελάγους.

Κείμενο - Φωτογραφίες : Μπάμπης Κωνσταντάτος.

Η Ελλάδα είναι ένα απέραντο πεδίο ανακαλύψεων. Ανακαλύψεων που δεν έχουν χρονικό όριο. Λένε πως οι Έλληνες δίδαξαν πολιτισμό, ενώ κάποιοι πιστεύουν ότι από αυτό το χώρο της υδρογείου ξεκίνησε ο πολιτισμός. Καλά είναι βέβαια να τα λες όλα αυτά, άντε και να τα πιστεύεις, ωστόσο εκείνο που «βαρύνει» εμάς τους σύγχρονους κατοίκους αυτού του κομματιού γης και που, προσωπικά, δυσκολεύομαι να πιστέψω, είναι το ότι είμαστε απόγονοι εκείνου του λαού που «δίδαξε», Διαβάζοντας τα παρακάτω, πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε και εσείς. Γιατί, η ιστορία μας δεν περιορίζεται στην Ακρόπολη, στην Ολυμπία, στους Δελφούς και στα άλλα γνωστά (αξιοποιημένα τουριστικά) μέρη, αλλά σε κάθε γωνιά του Ελλαδικού χώρου, που κάποιοι φρόντισαν (και φροντίζουν) να φέρνουν στην επιφάνεια. Αρκεί, όμως, αυτό. Γιατί αν δεν υπάρξει γνωστοποίηση και διδαχή, κυρίως στα παιδιά, τότε τι αξίζει να «έχεις» αν δεν γνωρίζεις αυτό που «έχεις»;

Ένα 90λεπτο ντοκυμαντέρ του Ιωσήφ Παπαδόπουλου για την Κάσο (Αύγουστος 2004).

Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ακόμη κι' αν προσπαθούσα, δεν θα μπορούσα να κρύψω την ιδιαίτερη αγάπη που τρέφω για την Κάσο. Και όχι μόνο επειδή εκεί υπάρχει ένα "κεραμίδι" για να στεγάζουμε τα καλοκαιρινά, και όχι μόνο, όνειρά μας, αλλά γιατί στην Κάσο ανακαλύπτουμε κάθε φορά την καλή πλευρά του εαυτού μας που αδυνατεί να εκφραστεί ελεύθερα στο βρωμερό άστυ. Η Κάσος είναι ένα ιδιαίτερο νησί. Βραχώδες, αλλά με κατοίκους ζεστούς και φιλόξενους. Με έναν αέρα που καθαρίζει τα πάντα και έναν ήλιο που έχει, θαρρείς, άλλη φωτεινότητα, άλλη θαλπωρή στη νοτιοανατολική αυτή γωνιά του Αιγαίου. Περισσότερα στοιχεία για το νησί δείτε και διαβάστε εδώ : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/27-2009-02-04-19-11-24

Πολλές φορές, κατά την διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών που επισκέπτομαι ανελλιπώς την Κάσο, αναρωτήθηκα τι είναι αυτό που με δένει τόσο πολύ μαζί της. Τι είναι αυτό που με κάνει να αδιαφορώ για το πολύωρο και πολυδάπανο ταξίδι μέχρις ότου πέσω στην αγκαλιά της. Τι είναι αυτό που με κάνει να θέλω να προσφέρω ανιδιοτελώς στην επίλυση των πολλών προβλημάτων που έχει σωρεύσει στο ακριτικό νησί η κρατική αδιαφορία και κάποιοι ατάλαντοι (για να αποφύγω άλλον επιθετικό προσδιορισμό) τοπικοί άρχοντες. Τι είναι αυτό που με "αναγκάζει" να επιστρέφω συνεχώς στα βραχώδη εδάφη και στα κρυστάλλινα νερά της. Και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι στην Κάσο υπάρχει ένας ανεξήγητος θετικός μαγνητισμός που αμβλύνει κάθε "παραφωνία", απαλύνει κάθε πόνο, λύνει πολλά προβλήματα και κάνει τους ανθρώπους της να μοιράζουν απλόχερα την καλημέρα, ξεπερνώντας εύκολα τις όποιες τυχόν κομματικές, οικονομικές, κοινωνικές ή άλλες διαφορές τους.