Rib and Sea

"Βίκτωρ!"
"Παρών, καπτα Μιχάλη"
"Έλα, μάζεψε τα πράγματά σου, φεύγουμε..."

Αυτά είπε χθες το πρωί στον Βίκτορα Λεβή ο καπτα Μιχάλης, κι' ο καλός φίλος δεν είχε άλλα περιθώρια να αρνηθεί. Έλυσε κάβους κι' ανοίχτηκε στις θάλασσες του ουρανού...

Γνώρισα τον Βίκτορα το 1987. Τότε που ίδρυσα τον Ο.Φ.Σ.Ε. Συνδέθηκα μαζί του, καρμικά θα έλεγε κανείς, δύο χρόνια αργότερα, με την "απάτη" της Γένοβας. Μια "απάτη" το τίμημα της οποίας, ωστόσο, πλήρωσα εγώ εξ ολοκλήρου. Ο καπετάνιος έχει τον πρώτο λόγο, άλλωστε, και στα καλά και στα κακά. Μας συνέδεσαν όμως και άλλα περιστατικά, όπως η βύθιση εκείνης της ψαρόβαρκας στην Κόρινθο και ο παρ' ολίγον πνιγμός του - Σεπτέμβρης του 1989 ήταν - όταν το πλοίο της άγονης γραμμής αναποδογύρισε με τις προπέλλες το σφουσκωτό του, στο κατ' ευφημισμόν λιμάνι του Αθηνιού, ενώ εκείνος κοιμόταν μέσα στον υπνόσακκό του! Ο Βίκτορας όμως, παρ' όλα τα σοβαρά κινητικά του προβλήματα, είχε καρδιά λιονταριού. Ήθελε να ζήσει και κατάφερε να βγει ζωντανός απ' τον βυθό!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Δεν ήταν το αντικείμενο της δουλειάς του η ναυπήγηση φουσκωτών σκαφών. Μπορεί να του άρεσε να ταξιδεύει στη θάλασσα με τα σκάφη αυτά, έφτιαχνε όμως διαφημιστικές πινακίδες στα Χανιά. Κάποια στιγμή πήρε την απόφαση να ναυπηγήσει το σκάφος με το οποίο θα ταξίδευε ο ίδιος και η οικογένειά του. Και αυτή ήταν η αρχή μιας προσπάθειας που γρήγορα έφερε την εταιρεία του, την "BSK Marine", να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις του καταλόγου των Ελλήνων κατασκευαστών, να κατακτά την πρώτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ταχυπλοίας της U.I.M. το 2017, να λαμβάνει μέρος στο διεθνές ναυτικό σαλόνι του Ντύσσελντορφ, που άνοιξε τις πύλες του σήμερα, και να κατακτά τις ξένες αγορές!

Ο λόγος για τον Παύλο Σταυρουλάκη ο οποίος, επιλέγοντας μια επιθετική τακτική απέναντι στην τραγική οικονομική κατάσταση που βιώνει η χώρα γενικότερα και ο χώρος της ναυπήγησης φουσκωτών σκαφών ειδικότερα, προχώρησε σε εσωτερική μετανάστευση και μετέφερε το σπίτι του στην Αθήνα και το ναυπηγείο της "BSK Marine" από τα Χανιά στην Ελευσίνα. Σ' αυτό βοήθησε η προτροπή των γιων του οι οποίοι του έστειλαν κάποια στιγμή το τελεσίγραφο : "εμείς δεν κατεβαίνουμε στα Χανιά. Αν θέλεις να συνεχίσουμε έλα εσύ στην Αθήνα!".

Λέμε συνήθως, όταν φεύγει απ' τη ζωή κάποιο αναγνωρίσιμο ή διάσημο πρόσωπο, πόσο φτωχύναμε από τον χαμό του, πόσα ο μακαρίτης καλλιτέχνης, πολιτικός ή δημοσιογράφος προσέφερε στην κοινωνία και στον τομέα που υπηρέτησε, πόσο αγωνιστής και πόσο καλός άνθρωπος ήταν κ.λπ. κ.λπ.

Για τον Τζίμη Πανούση τί να πει κανείς και ποιος να τον υμνήσει; Τώρα όμως, που ανήμπορος πια να απαντήσει, όπως μόνο εκείνος γνώριζε, βγήκαν αυτοί τους οποίους έχεσε να τον υμνήσουν! Ακόμη και η κρατική τηλεόραση τού έκανε αφιέρωμα! Ακόμη και κάποιοι "αριστεροί" του Ψείριζα ψέλισσαν κάποια ζεστά λόγια συμπόνοιας. Ποιοι; Αυτοί τους οποίους ο Τζίμης είχε περάσει γενεές δεκατέσσερις όσο ζούσε! Είναι ακίνδυνος όμως πια αφού δεν μπορεί να τους απαντήσει ή να σηκωθεί απ' το φέρετρο και να τους πάρει στο κυνήγι...