Οι μικρές νησίδες του Αιγαίου είναι μικρά διαμάντια που παλαιότερα έλαμψαν ως κύτταρα πολιτισμού και πρότυπα αυτάρκειας. Σήμερα, έπειτα από την πλήρη απαξίωσή τους και καθώς αγνοούμε την ιστορία τους (που ποτέ δεν μπήκαμε στον κόπο να αναζητήσουμε), είναι ευάλωτα όχι μόνο σε εξωτερικές απειλές, αλλά και στους επενδυτές της συμφοράς.
Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτές οι μικρές ακατοίκητες πλέον νησίδες, όπου στις μέρες μας μετά βίας επιβιώνουν λίγοι θάμνοι, για πολλούς αιώνες όχι μόνο κατοικούνταν, αλλά εκεί παρήγαγαν και εμπορευόντουσαν τυροκομικά προϊόντα, κρέας, σιτηρά (όπως η φημισμένη φάβα του Αιγαίου) και άλλα. Στις μέρες μας που με τόσα σύγχρονα μέσα δυσκολευόμαστε να επιβιώσουμε ακόμα και στα πιο παραγωγικά και γόνιμα οικοσυστήματα, οι παραδοσιακές μορφές διαχείρισης που επί αιώνες ακολουθούσαν οι τοπικές κοινωνίες του Αιγαίου, αποτελούν αντικείμενο διεθνούς επιστημονικής έρευνας, ανεκτίμητης αξίας.
Απόστολου Κ. Σαραντίδη*
«…αρνούμαι να εγγίσσω μέχρι και
του οβολού τα δημόσια χρήματα…»
Ιωάννης Καποδίστριας
Παραλία Αλεξανδρούπολης. Ιούνιος 1983. Ατμόσφαιρα υγρή και καθαρή. Αρχή καλοκαιριού. Οι μέρες μεγάλες και φωτεινές. Κόσμος πολύς πηγαινοέρχεται αργά, διασχίζοντας πάνω κάτω τη μακρά παραλιακή. Σούρουπο. Οικογένειες μετακινούνται στο πεζοδρόμιο κρατώντας τα μικρά παιδάκια προστατευτικά από το χέρι γύρω από τα καροτσάκια των μικροπωλητών με τα χρωματιστά γλειφιτζούρια και τα πολύχρωμα μπαλόνια. Παρακάτω, γευστικά καλαμπόκια ψήνονται στα κάρβουνα ή βράζουν στο ζουμί τους. Με λίγο αλάτι θα ενισχύσουν τη γεύση. Πιο πέρα μια καντίνα. Μια απρόσμενη βραδινή λιγούρα και πριν από τη στροφή του δρόμου ο παγωτατζής. Το απαραίτητο συμπλήρωμα των πιτσιρικάδων με γεύσεις ποικίλες και χρώματα πολλά. Ήχοι και εικόνες μακρινοί κι ελπιδοφόροι.
Οι διαδικτυακές φιλίες δεν έχουν, υποχρεωτικώς, σαν αφετηρία τον προσωποπάπυρο!
Λένε πως οι καλύτερες φιλίες προκύπτουν, συνήθως, μετά από μια παρεξήγηση! Έτσι λοιπόν κάπως ξεκίνησε και η δική μου φιλία με τον Απόστολο Σαραντίδη, παλιό δάσκαλο και νυν συνταξιούχο. Και παρά το γνωστό "ουδείς μωρότερος των ιατρών εάν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι", ο Απόστολος, όπως φαίνεται, δεν δικαιώνει αυτή τη ρήση!
Ήρθε σε επικοινωνία μαζί μου με την ευκαιρία μιας "πατάτας" που έκανα σε ένα από τα πρόσφατα βιντεάκια που ανέβασα στο κανάλι μου. Αναφέρομαι στο τελευταίο βίντεο που έκανα με τον Καλογεράκη. Ο Απόστολος ενοχλήθηκε επειδή στο βιντεάκι μου εκείνο είπα "να παράξει" αντί του ορθού "να αναπαραγάγει". Μου έστειλε λοιπόν ένα μήνυμα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και κάπως έτσι ξεκίνησε η φιλία μας. Πρώτη συνέπεια η αναδημοσίευση κάποιων άρθρων του στο διαδικτυακό περιοδικό μου. Ιδού ένα. Θα ακολουθήσουν και άλλα...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
"Τα ζεστά νερά".
Γράφει ο Απόστολος Σαραντίδης.
Φθάνοντας στις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού με υψηλές θερμοκρασίες αλλά και βαριά θέματα που καίνε, ας ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα με κάτι ζεστό μεν μα αστείο.
Μέσα στην πόλη της Καβάλας υπάρχουν τρεις αμμουδερές παραλίες. Ξανθή άμμος που δεν θολώνει το νερό. Σπάνιο φαινόμενο σε μεγάλη αστική περιοχή, ακόμη ο πολίτης να κρεμά μια πετσέτα στον ώμο και με τα πόδια σχεδόν ξυπόλητος να κατηφορίζει σε καθαρή παραλία. Απίστευτη ποιότητα ζωής και πρόσβαση! Από πίσω, αυτοκίνητα, κυκλοφορία, πολυκατοικίες, καταστήματα. Χώρια οι γρανιτένιες απαστράπτουσες γωνιές με βράχους αλλά και μικρές πλαζ με κροκάλες μεγάλες και μικρές στρογγυλεμένες και καθαρές που δεν γλιστρούν. Όλη η γειτονιά το καλοκαίρι καθημερινά εκεί. Όλες οι ηλικίες. Γεύση αρμύρας από νωρίς. Μεγαλωμένοι με θάλασσα και το απέραντο γαλάζιο. Από πάνω, βουνό. Απ’ όλα διαθέτουμε.
Tου Απόστολου Σαραντίδη.
Εκείνο το Σάββατο έμεινε ανεξίτηλο στη μνήμη του δεκάχρονου αγοριού που ανέμελο σηκώθηκε μες στο ζεστό καλοκαιρινό πρωινό αρκετά νωρίτερα από το συνηθισμένο διότι στο σπίτι γίνονταν δουλειές με φούντες και ήθελε όπως κάθε μέρα από τότε που άρχισαν να ανακατεύεται, λες και μπορούσε να κατευθύνει το χρώμα στον τοίχο που αργότερα η μόδα θα τον σκέπαζε με ανάγλυφο χαρτί ταπετσαρίας.
Ο Αλέκος, τριαντάρης, ψηλός, ξερακιανός γείτονας με το τσιγάρο συνεχώς στο χέρι, από ώρα είχε αρχίσει να βάφει με τις μπογιές και τα πινέλα του, το πλαστικό και το λάδι. Το πρώτο άσπρισμα. Το απαραίτητο φρεσκάρισμα του νέου σχετικά σπιτικού από το 1964 που άρχισε να κτίζεται και δέκα χρόνια μετά, το πρέπον ήταν να μοσχομυρίσει χρώμα και καθαριότητα.
Του Απόστολου Σαραντίδη.
1. Εισαγωγή
Οριστικό τέλος στις 7 Απριλίου του 2022 στα σενάρια περί EastMed ή άλλων αγωγών στην Ανατολική Μεσόγειο με τη στήριξη της Ουάσιγκτον βάζει η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαν. Σημειώνει δε, ότι οι ΗΠΑ προκρίνουν τη μεταφορά φυσικού αερίου μέσω LNG, ενώ συμπεριλαμβάνει και την Τουρκία στις χώρες που θα συνεργαστούν με την Ελλάδα, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Κυπριακή Δημοκρατία σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο. Μάλιστα εκτιμά ότι η περιοχή μπορεί να γίνει ενεργειακή μηχανή για τη Βόρεια Ευρώπη. Αυτά λέει το ένα ρεπορτάζ. Μία εβδομάδα αργότερα, σε μία σημαντική κίνηση που προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις, η Ιταλική Βουλή ενέκρινε στα πλαίσια έκτακτης κοινοβουλευτικής διαδικασίας, ψήφισμα με το οποίο τάσσεται υπέρ της υλοποίησης του αγωγού EastMed. Ειδικότερα, το ψήφισμα «δεσμεύει την Ιταλική Κυβέρνηση να συνεχίσει τη στρατηγική διαφοροποίησης των προμηθειών φυσικού αερίου μέσω διπλωματικών επαφών, πρωτοβουλιών οικονομικής διπλωματίας και περαιτέρω σχεδιασμών διεθνών έργων υποδομής με εταίρους της περιοχής της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων των επαφών με τις χώρες που συμμετέχουν στο έργο EastMed προκειμένου να επιβεβαιωθούν οι προϋποθέσεις για την επαναπροώθησή του». Αυτά λέει το άλλο ρεπορτάζ.