Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αν σας έβαζαν το ακόλουθο αίνιγμα θα βρίσκατε τη λύση του; Το αίνιγμα λοιπόν είναι : Σε ποιο νησί του Αιγαίου δεν υπάρχει ναός αφιερωμένος στο όνομα του Αγίου του;

Επειδή, όσο και αν παιδέψετε το μυαλό σας δεν θα το βρείτε, θα το πάρει το ποτάμι. Ο Άη Στράτης είναι το νησί που ο Άγιός του δεν διαθέτει στέγη! Διέθετε, δηλαδή, μέχρι που ήρθε η χούντα και τη γκρέμισε! Όχι, δεν έπεσε απ' τον σεισμό όπως έπεσαν τα σπίτια όλου σχεδόν του παλιού οικισμού. Το εκκλησάκι του Αγ. Ευστρατίου, που δέσποζε πάνω απ' το λιμάνι του νησιού, το έριξε η χουντική μπουλντόζα τραβώντας το με συρματόσχοινα! Λένε μάλιστα, αυτοί που θυμούνται, ότι η πρώτη προσπάθεια απέτυχε με τα συρματόσχοινα να κόβονται και τον χειριστή της μπουλντόζας να το βάζει στα πόδια απ' τον φόβο του!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Την 18η Ιουνίου 1992 ο Υποσμηναγός Νίκος Σιαλμάς κατέπεσε στο Αιγαίο με το μαχητικό αεροπλάνο του κατά την διάρκεια αναχαίτισης και καταδίωξης τουρκικού μαχητικού. Το αεροπλάνο του Υποσμηναγού κατέπεσε στη θαλάσσια περιοχή του Αγ. Ευστρατίου και στον πλησιέστερο κάβο τοποθετήθηκε προς τιμήν του η ασπίδα του Σπαρτιάτη βασιλιά και ήρωα Λεωνίδα με τη ρήση : "Μολών λαβέ". Να σημειωθεί ότι το σχέδιο της ασπίδας υπήρχε στο μοναδικό κομμάτι υφάσματος που βρέθηκε στην περιοχή όπου κατέπεσε το αεροπλάνο του Νίκου Σιαλμά και που ήταν κομμάτι της στολής του.

Κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στον Άη Στράτη οδήγησα το δίτροχο σε ένα κακοτράχαλο δρόμο μέχρι τον κάβο του Σιαλμά και πέταξα το drone πάνω απ' το μνημείο του ήρωα Υποσμηναγού. Πορεία πάντως στο κέντρο της Αθήνας δεν θυμάμαι να έγινε όταν ο Νίκος Σιαλμάς άφησε την τελευταία του πνοή πάνω απ' το Αιγαίο, σε αντίθεση με τον αμφιλεγόμενο Ζακ Κωστόπουλο ο οποίος έχασε προσφάτως τη ζωή του κατά την εισβολή του σε κοσμηματοπωλείο...

Του Νικόλα Καρπούζη.

Επί μια 10ετία (2008 Συμφωνία τού Βουκουρεστίου - 2018 Συμφωνία των Πρεσπών) τα… μυρμήγκια της Σκοπιανής και Ελληνικής διπλωματίας, υπό την επίβλεψη του Μάθιου Νίμιτς, πηγαινοερχόντουσαν προκειμένου να βρουν μια… λύση στην παράλογη απαίτηση των Σκοπίων να αναγνωριστούν ως έθνος με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ιστορία, γλώσσα, κλπ.).

Κατά την διάρκεια της 10ετίας αυτής οι… “έλληνες" (;) διπλωμάτες εργαζόμενοι μέσα σε μια σκοτεινή χαβούζα δεν ενημέρωσαν ποτέ τον ελληνικό Λαό και περισσότερο τους Έλληνες νομομαθείς σε θέματα Διεθνούς Δικαίου και συμφωνιών για το τί έκαναν. Η πλήρης θολούρα του μελανιού που άφηναν στο πέρασμά τους ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των σκοτεινών δραστηριοτήτων τους.

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Θυμάστε το άρθρο μου για το φουσκωτό σκάφος που είχαμε δωρήσει στην Κοινότητα του Αγ. Ευστρατίου το 2001, που το Λιμεναρχείο Μύρινας έβγαλε στον πλειστηριασμό και μέσω του ΔΔΔΥ το πούλησε σε ιδιώτη και τα χρήματα τα πήρε το Δημόσιο; http://www.ribandsea.com/editorial/3757-to-doro-den-dorizetai-kyrioi.html

Ε λοιπόν, η ιστορία αυτή είχε συνέχεια και θα έχει και άλλη στο μέλλον έως ότου διευκρινιστεί τι ακριβώς έγινε, πώς και γιατί πουλήθηκε το σκάφος σε ιδιώτη και τα χρήματα πιστώθηκαν στο Δημόσιο Ταμείο χωρίς μάλιστα την έγκριση του Δήμου Αγ. Ευστρατίου στην αποκλειστική κυριότητα του οποίου ήταν το εννιάμετρο Laser. Εννοείται ότι θα περιμένω στο τέλος να αποδοθούν ευθύνες, μολονότι κάτω από τις συνθήκες μπάχαλου που επικρατούν σήμερα στο Δημόσιο η απόδοση ευθυνών είναι όνειρο θερινής νυκτός.

Η ανατρεπτική μαύρη κωμωδία του Βασίλη Αναστασίου, παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά – και για 9 μόνο παραστάσεις - στο θέατρο ΜΠΕΛΛΟΣ, από την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου έως την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου. Πρόκειται για μια παράσταση με κινηματογραφικές αναφορές, που εξελίσσεται μια βραδιά στο υπόγειο ενός γραφείου τελετών, με διαρκείς αναφορές στον Θεό, τη ζωή, τον θάνατο. Ένα έργο, που την προηγούμενη σεζόν αγαπήθηκε ιδιαίτερα από κοινό και κριτικούς, τόσο για την ιδιαίτερη γραφή του όσο και για το θέμα, που πραγματεύεται.

Βρισκόμαστε συγκεκριμένα σε μια επαρχιακή πόλη, κάπου στην Ελλάδα, στο γραφείο τελετών «Εις τόπον χλοερόν», όπου κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει. Ο ιδιοκτήτης Νίνο έχει την ιδιότητα να δίνει ζωή στα πτώματα που ταριχεύει.