Οποιοδήποτε εισαγωγικό σχόλιο θα υποτιμούσε, πιστεύω, την πυκνότητα των νοημάτων που υπάρχουν στο εμπνευσμένο βίντεο τουρκικής προέλευσης που ακολουθεί. Όσα μπορεί τελικώς να πει η εικόνα, δεν μπορούν να τα πουν δεκάδες τόμοι βιβλίων. Απολαύστε το...
Η περιπετειώδης διαδικτυακή επικοινωνία μου με έναν ανώνυμο υποψήφιο "πιλότο" και "πελάτη" (υποτίθεται) ιπτάμενου φουσκωτού σκάφους, μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπήρξε η βασική αιτία που άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως δεν είναι τελικώς στραβός ο γιαλός, όπως μέχρι τώρα πίστευα, αλλά στραβά αρμενίζω εγώ! Θα ήθελα, λοιπόν, να σας περιγράψω αυτή την μακρόχρονη επικοινωνία μου με τον άγνωστο διαδικτυακό συνομιλητή μου και να μου πείτε εσείς, με το χέρι στην καρδιά, τι απ' τα δυο συμβαίνει. Είναι ο γιαλός στραβός ή μήπως εγώ στραβά αρμενίζω; Αν συμβαίνει το δεύτερο, μήπως και προλαβαίνω να το διορθώσω δηλαδή, προτού πέσω σε καμμιά ξέρα...
Όμορφη και αξιέπαινη η πρωτοβουλία του καλού συναδέλφου και φίλου Μπάμπη Κωνσταντάτου να ξεκινήσει το διαδικτυακό "δια θαλάσσης" του, και ακόμη πιο αξιέπαινη η συμμετοχή του σε αποστολές, όπως αυτή που πραγματοποίησαν τα μέλη του κλειστού club των "ανώνυμων γλάρων" στην Κίμωλο. Ο Μπάμπης Κωνσταντάτος είναι, κατά βάσιν, ένας έξυπνος άνθρωπος. Όμως, ακόμη και οι πιο έξυπνοι άνθρωποι κάνουν μερικές φορές λάθη. Και όταν μεν το λάθος αυτό είναι ορθογραφικό ή συντακτικό, τότε δεν χάλασε βρε αδελφέ κι' ο κόσμος! Όταν όμως το "λάθος" ανάγεται σε εσκεμμένη ή αθέλητη παραπληροφόρηση, ενημέρωση, ανακοίνωση κ.λπ., τότε μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα και, μάλιστα, χωρίς να υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος.
Ρεπορτάζ - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τέσσερις και μισή το απόγευμα της Κυριακής 2 Μαίου 2010 στα διόδια Αφιδνών, και τίποτε δεν προμηνύει αυτό που θα ακολουθήσει μισή ώρα αργότερα. Η αστυνομική κλούβα κρυμένη σχεδόν πίσω από ένα κτίριο, ενώ οι οπλισμένοι και ντυμένοι σαν αστακοί άνδρες των Μ.Α.Τ. παρακολουθούν διακριτικά και από απόσταση. Άφησα το παπί στον παράδρομο της Εθνικής που έρχεται απ' το Καπανδρίτι, και έχοντας κρεμασμένο στον ώμο το δικό μου "όπλο", τη φωτογραφική μηχανή, περίμενα υπομονετικά κοιτώντας προς τα γκισέ των διοδίων...