Από συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει σε: Εθνος, Το Βήμα, Η Καθημερινή.
Πλέον 47 ετών, ο άνθρωπος που ηρεμεί εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη με το βιολί του όταν μιλάει για την ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί παρά να "φαλτσάρει".
Της Μαργαρίτας Πουρνάρα.
Ορισμένοι το αποκαλούν το «Όσκαρ» της κλασικής μουσικής. Πρόκειται για το βραβείο του «Καλύτερου Μουσικού της Χρονιάς», στο πλαίσιο των Gramophone Awards, το οποίο για το 2014 απονεμήθηκε στον Λεωνίδα Καβάκο, πριν από μερικές ημέρες στο Λονδίνο. Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι φιναλίστ προτείνονται από μια ειδική επιτροπή, αλλά τον νικητή του συγκεκριμένου επάθλου τον επιλέγουν με ψηφοφορία οι φίλοι της κλασικής μουσικής απ’ ολόκληρο τον κόσμο. Είναι άλλη μια σπουδαία διάκριση για τον συμπατριώτη μας που πρωτοκράτησε το βιολί σε ηλικία πέντε ετών και σήμερα θεωρείται ένας από τους δέκα καλύτερους βιρτουόζους παγκοσμίως.
Πηγή : http://humansupport.gr/gr_news_more.php?nid=344
Αγαπητοί συνΑγωνιστές,
Μόλις μάθαμε ότι το ετοιμόρροπο και ψυχορραγόν αντιανθρωπιστικό καθεστώς που υπονομεύει και καταστρέφει κάθε τι που χαρακτηρίζει ένα κράτος πολιτισμένο και ιδιαιτέρως Ελληνικό, σας φοβήθηκε τόσο που έσπευσε να στείλει τις ορδές καταστολής του σε εσάς, την Νέα Γενιά της Ελλάδας μας και στους γονείς σας, που σας ανέθρεψαν να θέλετε σωστή Παιδεία και ίσες ευκαιρίες με τα παιδιά της ολιγαρχικής τάξης που μας καταδυναστεύει.
Ως γυναίκες Ελληνίδες, γιαγιά μάνα ή αδελφή, που έχουμε υποστεί και εμείς την ίδια τρομοκρατία του αυτοφώρου επειδή τολμήσαμε να ζητήσουμε τα Συνταγματικά μας Δικαιώματα των Ελευθέρων Πολιτών, τόσο για εμάς όσο και για όλο τον Ελληνικό Λαό αλλά και όλους τους Πολίτες σας λέμε ότι είμαστε Υπερήφανες για εσάς και για τον τρόμο που εμπνεύσατε σε αυτήν την δικτατορική κατοχή επειδή απλά ζητήσατε να έχετε και εσείς Παιδεία !
Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
Φθάνοντας στη Σκάλα της Καλλονής, σε αναζήτηση θέματος για τη διάσημη σαρδέλλα της, αλλά και του προέδρου του συλλόγου των ψαράδων, έπεσα πάνω στον γενικό γραμματέα του συλλόγου αυτού και έκανα την τύχη μου! Γιατί; Γιατί μόνο ο Πέτρος Παπάζογλου θα μπορούσε να μιλήσει έξω απ' τα δόντια για το αλλοιθώρισμα αρμοδίων και μη. Μόνο αυτός θα μπορούσε να μιλήσει για τις μίζες, τα οικόπεδα που δίνονται στους ημέτερους, τη βλακεία που δέρνει αυτούς που νομοθετούν για θέματα που δεν γνωρίζουν. Μόνο αυτός θα μπορούσε να περιγράψει τόσο γλαφυρά το ψάρεμα της σαρδέλλας, το πάστωμά της, την παπαλίνα, τον Αριστοτέλη, τον Θεόφραστο, τα χτένια, τα μύδια, το αλάτι των αλυκών της Καλλονής και του Πολιχνίτου, την αδυναμία της... Μέρκελ να στριμώξει τους Έλληνες, τα παλιά, όμορφα χρόνια αλλά και τη ρύπανση των ποταμών που θέτει σε κίνδυνο την ιχθυοπανίδα του κόλπου της Καλλονής. Είναι ωραίοι οι νησιώτες, οι άνθρωποι της θάλασσας, που δεν μασάνε τα λόγια τους και λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Χαρά για τον δημοσιογράφο που δεν έχει να δώσει λόγο σε κανένα γι' αυτά που θα ακούσει, γι' αυτά που θα αφήσει να ακουστούν.
Ρεπορτάζ - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τόπος πλούσιος κι' ευλογημένος η Λέσβος. Με οργιώδη βλάστηση, τρεχούμενα νερά, σπάνια αρωματικά φυτά. Σ' αυτή τη γη ένας χαρισματικός δημιουργός ξεκίνησε πριν από 154 χρόνια να "χτίζει" τα χαρακτηριστικά ενός αποστάγματος, χάρη σε μια καλά κρυμμένη οικογενειακή συνταγή που συνεχίζει να δίνει, πέντε γενιές αργότερα, το νόημα της ποιότητας και της γεύσης στο Ούζο Βαρβαγιάννη.
Ήταν γύρω στα 1860 όταν ο Ευστάθιος Βαρβαγιάννης φθάνει στο Πλωμάρι της Λέσβου, φορτωμένος με την εμπειρία και τη γνώση της απόσταξης από την Οδησσό της Ρωσίας. Στο Πλωμάρι, όπου την εποχή εκείνη η βιομηχανική παραγωγή βρισκόταν σε έξαρση και το διεθνές εμπόριο άνθιζε. Την εποχή εκείνη όπου ο Πλωμαρίτης δάσκαλος του Γένους Βενιαμίν ο Λέσβιος έβαζε μαζί με τους άλλους Φιλικούς τα θεμέλια της νεότερης Ελλάδας στα νησιά του Αιγαίου. Το λιμάνι έσφυζε από ζωή και πολλά προϊόντα ταξίδευαν ως την άκρη της γης. Αυτή η εύφορη γη της Λέσβου γεννά μέχρι σήμερα μια εκπληκτική ποικιλλία γλυκάνισου, ένα φυτό που παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του ούζου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον χλεύασαν για τις, γεμάτες δικαιολογημένη οργή, εκρήξεις και τους βαρείς χαρακτηρισμούς που έχει κατά καιρούς εκτοξεύσει για τους ηγέτες των δύο "μεγάλων" πολιτικών κομμάτων που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας μετά το '74. Απομονώθηκε από τα μέσα της μαζικής εξαπάτησης. Δεν εξελέγη ποτέ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, παρά την συνεχή και συνεπή συμμετοχή του στις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων δεκαετιών και παρά το γεγονός ότι χαίρει της εκτίμησης μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος. Είναι ο πολιτικός που μπόρεσε, με αξιοθαύμαστη ομολογουμένως ακρίβεια, να προβλέψει αυτά που επρόκειτο να συμβούν στη χώρα μας. Είναι ο πολιτικός που συμβούλευσε τον Γιωργάκη Παπανδρέου να σχηματίσει οικουμενική κυβέρνηση, όταν κέρδισε με διαφορά την εκλογική αναμέτρηση του 2009 και αυτός που προβλέπει σήμερα ποιος θα είναι ο αυριανός πρωθυπουργός και ποιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο πολιτικός αυτός είναι ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης.
Καθώς τρέφω, ανέκαθεν, μια ιδιαίτερη προτίμηση στους "περιθωριακούς", "γραφικούς" και απομονωμένους, από τα καθεστωτικά μέσα μαζικής εξαπάτησης, πολιτικούς - ίσως γιατί είμαι κι' εγώ "περιθωριακός", "γραφικός" και απομονωμένος από τα μέσα αυτά, σαν δημοσιογράφος - επιδιώκω να συζητώ μαζί τους όποτε μου δίνεται η ευκαιρία και όποτε αυτοί αποδέχονται την πρότασή μου για κάτι τέτοιο. Ο Βασίλης Λεβέντης απεδέχθη αμέσως, και με ευχαρίστηση, την πρότασή μου να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη, με εξέπληξε δε ευχάριστα το γεγονός ότι απάντησε πάντοτε ο ίδιος στις τηλεφωνικές κλήσεις μου.
Ακούστε τι μου είπε :