Του Τέρη Χατζηϊωάννου.
Η ιστορία του καραβιού που σημάδεψε την «άγονη γραμμή».
«Όλα στο 32», είπε στη ντίλερ συμπατριώτης μας Ροδίτης, ποντάροντας στη ρουλέτα ενός πλωτού καζίνο στην Ακάμπα του Ισραήλ. «Το πλοίο το αγοράσαμε από την Ελλάδα και το μετατρέψαμε σε καζίνο» τον ενημέρωσε, όταν άκουσε ότι είναι Έλληνας. Όταν ο συμπατριώτης μας ρώτησε για την ονομασία του πλοίου, βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη.
Αυτό, δεν είναι ένα τυχαίο σκαρί. Είναι το θρυλικό, «Πανορμίτης». Ένα καράβι που έχει γράψει ιστορία στα νησιά και έχει μπει στην ελληνική λογοτεχνία. Ο Πανορμίτης είναι διάσημος σ’ όλο τον κόσμο. Έχουν περάσει ήδη εικοσιοκτώ χρόνια από τον παροπλισμό του, απ΄ την «άγονη γραμμή», κι όμως, όσοι Δωδεκανήσιοι ακούνε για το «μικρό», αυτόματα φέρνουν στο νου τους το καράβι που σύνδεε αδιάκοπα, χειμώνα-καλοκαίρι τα νησιά. Δεν υπάρχει Δωδεκανήσιος που να μην έχει να διηγηθεί μια ιστορία με το «Πανορμίτης». Με τον «σκυλοπνίχτη», όπως το έλεγαν…
Τον Γιώργο Γκρίτση τον γνωρίσατε μέσω της συνέντευξης που μου έδωσε πέρυσι, αλλά και της συνάντησης που είχα μαζί του κατά την διάρκεια της σύντομης παραμονής μας στην Πάρο :
Ο Γιώργος δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια επαγγελματικά, με τι άλλο, με την θάλασσα, και ειδικότερα με την ναύλωση ιστιοπλοϊκών σκαφών και έδρα την Παροικιά της Πάρου. Είναι δηλαδή αυτό ακριβώς που λέμε : ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση ή μάλλον ένας από τους πιο μεγάλους μύστες της θάλασσας σε ένα από τα πιο απαιτητικά θαλασσινά τουριστικά επαγγέλματα. Δεν έχει παρά να διαβάσει κάποιος τα εγκωμιαστικά σχόλια των πελατών του για να καταλάβει πόση εφαρμογή έχει αυτή η ρήση στην περίπτωση του Γιώργου Γκρίτση.
Σερφάρετε στον ιστότοπό του και νοιώστε τη μυρωδιά και το χάδι της θάλασσας, αλλά και τις οργανωτικές ικανότητες του ιδίου, της συζύγου του και των συνεργατών του.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν αρθρογραφούσα στο περιοδικό "Νέμεσις" της Λιάνας Κανέλλη, είχα ξεκινήσει μια σειρά άρθρων, με τίτλο "οι τελευταίοι των Μοϊκανών", με σκοπό να αναφερθώ σ' αυτούς που έμειναν μέχρι τέλους πιστοί στην τέχνη που αγάπησαν και έμαθαν να ασκούν για να εξοικονομήσουν τα προς το ζην. Σ' αυτούς που, απρόθυμοι να παρακολουθήσουν τον ξέφρενο ρυθμό της "προόδου" και της σύγχρονης τεχνολογίας, αρνήθηκαν να συμβιβαστούν ή να μεταλλαχθούν, καταβάλλοντας το όποιο τίμημα γι' αυτή την επιλογή τους, αποφασισμένοι να πάρουν μαζί τους για πάντα το επάγγελμα που έζησε αυτούς και τα παιδιά τους και αφήνοντας ένα άρωμα χειροποίητης ποιότητας, ρομαντισμού και παράδοσης στη μνήμη αυτών που έμαθαν και ξέρουν να εκτιμούν τα όμορφα πράγματα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Μιχάλης Καλογεράκης έχει πάντοτε τον τρόπο να αφήνει άφωνους τους φίλους του και όσους παρακολουθούν τα αποτελέσματα των ερευνών και των πειραμάτων του. Κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μου στο σπίτι του, εκτός από την καταγραφή του νέου αντιδραστήρα και την επιτυχία του να απομονώσει το υδρογόνο, κάνοντας χρήση της άπειρης και δωρεάν ενέργειας που παρέχει ο ήλιος, είχα την ευκαιρία να καταγράψω στη βιντεοκάμερα και το νέο του δημιούργημα. Ένα θηριώδες 12βολτο inverter καθαρού ημίτονου 20.000 Watt! Το αποτέλεσμα 35 ετών συνεχούς μελέτης και δοκιμών, όπως λέει ο ίδιος.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Γιώργος Γρηγοριάδης είναι γυμναστής, στο επάγγελμα, κατάγεται από τα Γιαννιτσά και υπηρετεί στο ακριτικό Αγαθονήσι σαν διευθυντής του Γυμνασίου. Ο γιγαντόσωμος γυμναστής, με την παιδική καρδιά, είναι επίσης παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Θα έλεγε κανείς ότι αυτά θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα. Όμως η περίπτωση του Γιώργου Γρηγοριάδη δεν ανήκει σ' αυτές που αποκαλούμε "συνηθισμένες".
Ο Γιώργος Γρηγοριάδης μετετέθη στο Αγαθονήσι πριν από τρία χρόνια. Δεν το ζήτησε. Τοποθετήθηκε εκεί από το Υπουργείο. Θα μπορούσε, συνεπώς, μετά από παραμονή ενός έτους, να αποσπαστεί και να επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Προτίμησε όμως να μείνει στο ακριτικό νησί, στερούμενος ακόμη και την οικογένειά του.