Rib and Sea
Πρόσωπα
Ο Σταύρος Βαμβουνάκης φτιάχνει στυλό από ξύλο ελιάς!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Για τον Χανιώτη φίλο μου Σταύρο Βαμβουνάκη έχω μιλήσει πολλές φορές στο παρελθόν. Όσες όμως και αν μιλήσω πάλι λίγες θα είναι γιατί ο Σταύρος δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Είναι, πρώτα και πάνω απ' όλα, ένα πολύ καλό και ντόμπρο παλληκάρι. Είναι πολυτεχνίτης, αλλά όχι ερημοσπίτης. Κάρβουνο πιάνει χρυσάφι γίνεται. Έχει το εφευρετικό μυαλό του Οδυσσέα και βρίσκει πάντα λύσεις ακόμη κι' εκεί που όλοι νομίζουν ότι υπάρχει αδιέξοδο.
Τελευταία ασχολείται μανιωδώς με το ξύλο της ελιάς. Έμμονη ιδέα του έχει γίνει σχεδόν. Έχει γεμίσει δύο ντουλάπες με ξύλινα ρολόγια, χρηστικά αντικείμενα του σπιτιού, μινιατούρες, ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών το ξύλο της ελιάς.
Το εκπληκτικό οινοποιείο "Νόστος" της οικογένειας Μανουσἀκη στον Βατόλακκο Χανίων.
Επιμέλεια :Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Συνήθως, όταν επισκέπτομαι ένα άσημο τμήμα της χώρας, ένα μικρό χωριό επί παραδείγματι που δεν περιμένει να ζήσει απ' τον τουρισμό και τους ξένους επισκέπτες, δεν περιμένω ή μάλλον δεν φαντάζομαι ότι μπορεί εκεί να κρύβεται ένας θησαυρός. Αυτό ακριβώς συνέβη στο χωριό Βατόλακκος του νομού Χανίων, όπου βρέθηκα προσφάτως ακολουθώντας το ζεύγος του Μανώλη και της Ιφιγένειας Αβαράκη σε μια προσπάθεια να γνωρίσω και να προβάλλω, με όσες δυνάμεις διαθέτω, το μαγικό μονοπάτι στο οποίο εδώ και τρία χρόνια διοργανώνουν τον Αύγουστο μια υπαίθρια πολιτιστική εκδήλωση με συμμετοχή γλυπτών, ζωγράφων και άλλων καλλιτεχνών και δημιουργών.
Η δριστέλα και ο νερόμυλος του Νίκου Τζάννη στην κάτω Παλαιοκαρυά.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφού γύρισε όλη την Ευρώπη, ασκώντας τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, ο Νίκος Τζάννης επέστρεψε πριν από τέσσερα χρόνια στον τόπο καταγωγής του και ανέλαβε, μαζί με τη σύζυγό του, τη δριστέλα και τον νερόμυλο στην Κάτω Παλαιοκαρυά ιδιοκτησίας του τοπικού εκκλησιαστικού συμβουλίου. Οκτακόσια ευρώ μηνιαίο μίσθωμα καταβάλλει ο Νίκος Τζάνης στην εκκλησία (ιερατείο) για την εκμετάλλευση της δριστέλας και του νερόμυλου. Χώρια η ταβέρνα.
Η δριστέλα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η νεροτριβιά, όπως ονομάζουν οι κάτοικοι πολλών περιοχών της χώρας το πλύσιμο των ρούχων σε ειδικές για τον σκοπό αυτό κοιλότητες του εδάφους όπου η ορμή του νερού απαλλάσσει τα ρούχα από κάθε βρωμιά. Στην περίπτωση της δριστέλας της Κάτω Παλαιοκαρυάς τον ρόλο της γήϊνης κοιλότητας παίζει ένας τεράστιος ξύλινος κάδος όπου τα ρούχα στροβιλίζονται και αναδεύονται υποκλινόμενα στη δύναμη του τρεχούμενου νερού που διοχετεύεται μέσω της μικρής σχετικώς τρύπας ενός μεταλλικού υδραγωγού ώστε να αυξάνεται η πίεσή του.
Βασίλης Λαζακίδης. Παράδειγμα προς μίμηση!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Βασίλης Λαζακίδης είναι αυτό που λέμε παράδειγμα προς μίμηση. Εργατικός, λάτρης της δημιουργίας, τίμιος, ειλικρινής, καλός οικογενειάρχης και πατέρας, επιτυχημένος επιχειρηματίας. Φαίνεται πως ακολουθεί την αλάνθαστη συνταγή που του άφησε σαν κληρονομιά ο πατέρας του και μαζί με τον αδελφό του Λευτέρη αποτελούν ένα δίδυμο που συνεχίζει την παράδοση της οικογένειας Λαζακίδη.
Γνωστός και αγαπητός σε όλη την Πτολεμαίδα και την ευρύτερη περιοχή για τις συμβουλές, τη βοήθεια και τις λύσεις που παρέχει στους φίλους και πελάτες του. Και αυτό το κάνει αυθόρμητα χωρίς να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του πως η επιτυχία στον επαγγελματικό χώρο είναι δεμένη άρρηκτα με το after sales service.
Ντέρτια και πενιές στον μουσικό καφενέ του Μπάμπη στην Πτολεμαίδα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αξία δεν έχει το στημένο γλέντι, τα ακριβά κρασιά και τα γκουρμέ πιάτα. Αξία έχει το γλέντι που ξεκινά απ' το τίποτε, επειδή δυο φίλοι βρέθηκαν σε ένα φιλόξενο χώρο, ήπιαν δυο τσίπουρα και τσίμπησαν δυο κομμάτια ντόπιο τυρί.
Το μουσικό καφενείο του Μπάμπη στην Πτολεμαίδα είναι το στέκι του Βασίλη Λαζακίδη, του Γιάννη Περπερίδη και του Γιώργου Χριστοφορίδη που τραγουδούν και χαϊδεύουν τις χορδές της κιθάρας και του μπουζουκιού τους χωρίς να διεκδικούν τα παράσημα και τα νυκτοκάματα διάσημων τροβαδούρων και βιρτουόζων μουσικών. Γιατί αυτό που μετράει και έχει κυρίως σημασία δεν είναι το δήθεν, η μύτη ψηλά και η επίδειξη, αλλά η αυθεντικότητα, η απλότητα και η καλή παρέα.