Γράφει, βιντεοσκοπεί και μαγνητοφωνεί, έχοντας πάρει πλέον τα "όπλα", ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δύο πράγματα κατάφερε η χθεσινή παρουσία μου στην αίθουσα του Αρσάκειου, όπου εκδικάστηκε η ένσταση της "Ελληνικής Λαϊκής Συσπείρωσης" (Ε.ΛΑ.Σ.) στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο με το αίτημα να καταργηθούν όλοι οι παράνομοι νόμοι που έχουν ψηφιστεί από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και σήμερα. Το πρώτο ήταν να εκφράσω δημοσίως την αγανάκτηση και την ανυπακοή μου προς τον Πρόεδρο του Α.Ε.Δ., λέγοντας πως χρέος ενός λειτουργού της δημοσιογραφίας είναι να ενημερώνει τον λαό, με τρόπο άμεσο, ειλικρινή και αντικειμενικό για θέματα δημοσίου συμφέροντος που άπτονται της νομιμότητας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, και το δεύτερο ότι αυτά που ακολούθησαν έγιναν η αιτία να χάσω τον ύπνο μου καθισμένος μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή σε μια προσπάθεια να δημοσιοποιήσω, το συντομότερο δυνατόν, όσα ακούστηκαν στη δικαστική αίθουσα, αλλά και να σας περιγράψω την τραυματική εμπειρία που βίωσα.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δεν πρόλαβα να αποτραβηχτώ από τη δύσοσμη υπόθεση Σώρρα - Λαμπράκη - E.N.D., και άρχισαν να παίζουν τα όργανα, μέσα μάλιστα στο στρατόπεδο με τους τρελούς. "Αλλού τα κακαρίσματα κι' αλλού γεννάν' οι κότες", άλλωστε, έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου. Έφτανε η παρουσία του Μανώλη Λαμπράκη προχθές (10.10.2014) στο Ραδιόφωνο του artFM της Κύπρου και στον δημοσιογράφο Νίκο Αμάραντο για να έρθουν τα πάνω κάτω και να ορμήσει ο "πολλά βαρύς" Γιάννης Καλογερόπουλος, σαν ταύρος σε υαλοπωλείο, και να κάνει το "παλάτι" της E.N.D. των Σώρρα και Λαμπράκη σωστό χοιροστάσιο. Όπως βεβαίως απεδείχθη, "κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια" αφού η φαγωμάρα, μεταξύ Γιάννη Καλογερόπουλου και E.N.D. - Μανώλη Λαμπράκη, ξεκίνησε τον περασμένο Μάϊο, σύμφωνα με δήλωση του τελευταίου.
Και να' σου κορόμηλο το δάκρυ, ανακατεμένο με μπόλικη οργή και πολύ παράπονο, στα σχόλια των προδομένων οπαδών, που μέχρι χθες δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους και τώρα βλέπουν τα πάντα να γκρεμίζονται γύρω τους ενώ ζητούν, συγχρόνως, το κεφάλι του δικού τους Καλογερόπουλου στο πιάτο! Όσο για τον, λαλίστατο συνήθως, Αρτέμη; Αυτός τηρεί σιγήν ιχθύος, προς το παρόν, και ανακοινώνει πως την Τρίτη το απόγευμα (14.10.2014) θα ξεδιαλύνει τα πράγματα μέσα από την δική του διαδικτυακή ραδιοφωνική συχνότητα...
Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
Όταν άκουσα αυτές τις λέξεις θαυμασμού από ένα νέο άνθρωπο της σύγχρονης, πλην όμως ταλαίπωρης μνημονιακής Ελλάδας, για μια χαβαλέ περσόνα των μέσων της μαζικής μας εξαθλίωσης, δεν είχα παρά να πέσω σε μελαγχολία, να προβληματιστώ και να κάνω κάποιες θλιβερές σκέψεις. Για να είμαι ειλικρινής, οι θλιβερές σκέψεις δεν είχαν αποδέκτη μόνο τον "χαριτωμένο" νεαρό θαυμαστή της Lady Gaga, που εκπροσωπεί τη δική του γενιά ή, τουλάχιστον, ένα κομμάτι της. Οι θλιβερές σκέψεις είχαν σαν αποδέκτη και τη δική μου γενιά, τη γενιά του Πολυτεχνείου. Θλίψη, όχι μόνο για τους πιτσιρικάδες με το αόρατο παρόν και το θολό μέλλον, που ενώ αντιμετωπίζουν το φάντασμα της ανεργίας διαθέτουν 100 ευρώ για να πιάσουν πρώτη θέση και να δουν τη Lady Gaga, αλλά και για το συνομήλικό μου "μωρό" του ΠΑΣΟΚ, που τα πήρε όλα κι' έφυγε, τη Μαρία, όχι της σιωπής αλλά του μεγαφώνου με το "εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο", και τόσων άλλων "αγωνιστών" που εξαργύρωσαν τον "αντιστασιακό αγώνα" τους με χρήματα, καρέκλες, μίζες και βουλευτικά αξιώματα.
ΗΠΙΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΝΗΣΙΔΑΣ ΑΡΜΑΘΙΑ ΣΕ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΑΞΙΟΘΕΑΤΟ ΕΠ’ ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΣΟΥ
Η ομιλία του Ιωσήφ Παπαδόπουλου στο "Α΄Κασιολογικό Συμπόσιο" που πραγματοποιήθηκε στην Κάσο το διήμερο 19 και 20 Αυγούστου 2014
Όταν άκουσε στην αρχή η γυναίκα μου τι έχω στο μυαλό μου, άρχισε τη μουρμούρα. «Τι τα θέλεις τώρα αυτά; Καλά δεν ήταν τ’ Αρμάθια τόσα χρόνια; Από το ’81 που περπατήσαμε για πρώτη φορά στα Μάρμαρα, όταν τα παιδιά μας ήταν μωρά, μέχρι σήμερα που παίζουν εκεί τα εγγόνια μας, το μέρος είναι το ίδιο. Τίποτε δεν έχει αλλάξει. Τι θέλεις τώρα δηλαδή; Να το χάσουμε κι’ αυτό;».
Μεταξύ μας, δεν έχει άδικο η καπετάνισσα. Έτσι όπως τα λέει είναι. Όμως, φίλες και φίλοι, συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, η δική μου οπτική γωνία, από την οποία βλέπω κάποια πράγματα, είναι λίγο διαφορετική. Πριν από αρκετά χρόνια, ανάμεσα στα άλλα μικρά νησιά του Αιγαίου που επισκεπτόμουν με το φουσκωτό σκάφος μου, ήταν και το Μαράθι. Είδατε; Μοιάζει ηχητικά με τ’ Αρμάθια. Τίποτε δεν είναι τυχαίο.
Σχολιάζει, οργισμένος και αηδιασμένος, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έχουν ξεπεράσει πια κάθε όριο τα μηνύματα που λαμβάνω καθημερινώς στο κινητό μου από το Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου για τους παράνομους μετανάστες που "διασώζονται" από πλωτά του Λιμενικού Σώματος και οδηγούνται με ασφάλεια στα λιμάνια της Χίου, της Μυτιλήνης και της Σάμου. Είμαι βλέπετε διαπιστευμένος, σαν δημοσιογράφος, στο Υπουργείο του κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, ο οποίος έσπευσε προσφάτως στη Λέσβο για να "αντιμετωπίσει" το πρόβλημα της λαθραίας και αθρόας εισόδου μεταναστών από τα ανατολικά μας σύνορα, κι' εγώ πολύ συγκινήθηκα.
Αν προσθέσει κανείς τους αριθμούς των μεταναστών οι οποίοι, σε καθημερινή βάση, εισβάλλουν παρανόμως στα νησιά, του ανατολικού κυρίως Αιγαίου, σίγουρα θα τρομάξει! Η "φάμπρικα" είναι εξόχως αποδοτική, τα νούμερα απίστευτα και ο κίνδυνος που υπάρχει για τη χώρα μας στο άμεσο μέλλον, εφιαλτικός. Το ισοζύγιο από την "εισαγωγή" παράνομων μεταναστών δεν ισοσκελίζεται, βλέπετε, με αντίστοιχη "εξαγωγή" τους. Κάθε άλλο μάλιστα. Ενώ η "εισαγωγή" επιτρέπεται - σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις "διευκολύνεται" - η "εξαγωγή" απαγορεύεται ρητώς, κατηγορηματικώς και δια ροπάλου! Ουαί και αλλοίμονο π.χ. εάν σκεφτεί κανείς να "περάσει" παράνομο μετανάστη στην Ιταλία (αφιλοκερδώς έστω) και συλληφθεί!