Rib and Sea

Είναι αλήθεια ότι έχω κάπως "ξεχάσει" τους αναγνώστες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού. Όμως, μεσούσης όλης αυτής της ανεξέλεγκτης πολιτικο-οικονομικής κατάστασης που μας έχει κάνει τον βίο αβίωτο και έχει κλείσει εμάς και τις τρελοcamperες μας (όπως λέει ο φίλος μου ο Μπάμπης) στο καβούκι μας, αναγκάστηκα να ρίξω μεγαλύτερο βάρος στο έτερο διαδικτυακό περιοδικό μου, το  http://www.ribandsea.com/ το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχει... "μεταλλαχθεί" κι' αυτό - κατ' ανάγκην - σε site με πολιτικο-οικονομικές "ευαισθησίες". Ευτυχώς μας θυμάται, κατά καιρούς, ο Μπάμπης Κωνσταντάτος για να μην πήζει, όπως λέει, κι' αυτός ο διαδικτυακός τόπος από απελπισία. Απολαύστε τον, λοιπόν, δεδομένου ότι το άρθρο το οποίο επιμελήθηκε είναι, εκτός από πολύ χρήσιμο, και απολαυστικό!

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Άλλος τρώει τη μπανάνα, άλλος πατάει τη μπανανόφλουδα!

Συμβουλεύει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.

Εκεί που βολτάριζα προχθές με το ποδήλατο, βλέπω ξαφνικά λίγα μέτρα μπροστά από τη ρόδα, φαρδιά πλατιά πάνω στο οδόστρωμα, μια μπανανόφλουδα. Έκανα ένα γρήγορο ελιγμό να την αποφύγω, για να μην τσακιστώ, ενώ βλαστήμαγα αυτόν τον παλιο… μπιπ-μπιπ που γεύτηκε τη γλύκα της και πέταξε τη φλούδα-παγίδα  στο δρόμο.

Ωστόσο, αυτή η μπανανόφλουδα έγινε η αφορμή να αρχίσω να αναρωτιέμαι πόσες μπανανόφλουδες μας πετάνε καθημερινά και εμείς άλλοτε τις βλέπουμε και τις αποφεύγουμε, αλλά αρκετές φορές τις πατάμε και τσακιζόμαστε. Αλλά μην πάει ο νους σας ότι θα αρχίσω καμιά πολιτική γκρίνια ή έστω της τρέχουσας επικαιρότητας. Με τον χαρακτήρα που έχω αυτό δεν μου ταιριάζει καθόλου και το αφήνω σε άλλους (να μη πήζει και αυτός ο δικτυακός τόπος από απελπισία).

Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πάει καιρός από τότε που πήγα για τελευταία φορά στην Κάσο με φουσκωτό. Πού να βρεθεί άλλωστε σκάφος μ' αυτή την κρίση; Αλλά και αν ακόμη υποθέσουμε ότι κάποιος μου δάνειζε ένα "αξιοπρεπές" φουσκωτό για να φορτώσω το μεσόκοπο πια κορμί μου, πού να βρεθούν τα χρήματα για να αγοράσω μερικές εκατοντάδες λίτρα βενζίνης προκειμένου να διασχίσω το Αιγαίο, αποπλέοντας από κάποια ακτή της Αττικής, και να καταλήξω στην Κάσο; Την ανάγκη φιλοτιμία λοιπόν ποιούμενοι, αναγκαστήκαμε τα τελευταία χρόνια να ταξιδεύουμε με το πλοίο της άγονης. Δέκα τέσσερις ώρες η κοντινή διαδρομή, μέσω Σαντορίνης και Ανάφης, πάνω από είκοσι μία ώρες μέσω Μήλου, Σαντορίνης, Ηρακλείου και Σητείας. Ασπρίζουν τα μαλλιά μας μέχρι να αντικρύσουμε τ' Αρμάθια και το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου στην Αμμούα! Μελαγχολώ όταν αναπολώ εκείνα τα ταξίδια των οκτώ ωρών με το φουσκωτό, παρέα με τα δελφίνια και τους γλάρους...

Γράφει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.

Η αρχή του χειμώνα στην Ελλάδα είχε πάντα σε μένα μια μαγική επίδραση. Ακόμα και τότε που η θάλασσα είχε την αποκλειστικότητα, μια εβδομάδα στις αρχές του Δεκέμβρη τη φύλαγα για ορεινές εξορμήσεις. Τα χρώματα της φύσης και η μυρουδιά του αέρα αυτή την εποχή είναι στοιχεία που δεν τα βρίσκεις καμιά άλλη εποχή του χρόνου. Τα φύλλα στα δέντρα δεν έχουν πέσει αλλά έχουν πάρει τα πιο όμορφα και περίεργα χρώματα, καταρρίπτοντας κάθε κανόνα αισθητικής χρωματικών συνδυασμών, ακόμα και του πιο έμπειρου μαιτρ των χρωμάτων, ενώ η άχνα που αναβλύζει από το βρεγμένο χώμα, γεμίζει τα ρουθούνια από πρωτόγονες μυρουδιές που είναι ξεχασμένες αλλά τόσο γνώριμες.

Περιγράφει το όνειρο (όσο πρόλαβε να το δει και να το φωτογραφίσει) ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τον Οκτώβριο του 2009 πήγα με το αυτοκινούμενο στην Ιταλία, προκειμένου να καλύψω το μεγάλο Διεθνές Ναυτικό Σαλόνι της Γένοβας για τις ανάγκες του άλλου διαδικτυακού περιοδικού μου :  http://www.ribandsea.com/

Πολλές εμπειρίες, εικόνες, νέα πράγματα, που εισπράττει κανείς όταν φεύγει έξω απ' τα σύνορα της Ελλάδος. Τελείωσε κάποια στιγμή η έκθεση κι' εμείς αποφασίσαμε να τρενάρουμε λίγο τον γυρισμό μας για να κάνουμε μια σύντομη βόλτα στην περιοχή της λίμνης Γκάρντα. Χειμώνας ήταν βέβαια, αλλά αυτό δεν εμπόδισε εμένα και την καπετάνισσα να καβαλήσουμε το παπί, που μεταφέραμε στη σχάρα του camper, και να κάνουμε τον περίπλου της λίμνης. Γιατί σας τα λέω αυτά; Μα κάτι έπρεπε να γράψω σαν εισαγωγή για να σας δείξω αυτό που είδα σε κάποιο parking της λίμνης.

Τρίτη 2/7/2013 ώρα 8.30 βρίσκομαι στην ΔΟΥ Αγ. Αναργύρων. Η ουρά του κόσμου γύρω στα 150 μέτρα, λόγω της χθεσινής εορτής των Αγ. Αναργύρων που η ΔΟΥ ήταν κλειστή (συνεργαζόμενα καταστήματα).

Ανεβαίνω στον 2ο όροφο, στον προϊστάμενο, και του εκθέτω τον λόγο που βρίσκομαι εκεί, δηλαδή να καταθέσω χειρόγραφα ΑΡΧΙΚΗ φορολογική δήλωση, με όλους τους δείκτες μηδενικούς και να ακολουθήσει η συμπληρωματική.

Ο προϊστάμενος αρνείται κατηγορηματικά να παραλάβει χειρόγραφη δήλωση. Επόμενο βήμα κλήση στην Άμεση Δράση και αναμονή. Σε 15 λεπτά περίπου καταφθάνει το περιπολικό και ανεβαίνουμε στο γραφείο του προϊστάμενου.

Παρουσία του οργάνου ενημερώνω ότι βάσει του 3528/2007 η ΔΟΥ είναι υποχρεωμένη να παραλαμβάνει όποιο έγγραφο καταθέτει ο πολίτης, αλλιώς θα επιληφθεί ο εισαγγελέας με κατά νόμο συνέπεια την υποχρεωτική διαθεσιμότητα του παρανομούντος υπαλλήλου.

Και ω του θαύματος! Ο καλός προϊστάμενος καλεί στο τηλέφωνο το Τμήμα του Εισοδήματος και δίνει εντολή να ΠΑΡΑΛΗΦΘΕΙ η δήλωση. Α, και μην ξεχάσω: Εξακολουθώ να μην είμαι ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ!

Κώστας Κωσταντόπουλος.

Αυτή είναι η τρανή απόδειξη ότι όταν ο πολίτης είναι συνειδητοποιημένος και γνωρίζει ποια είναι τα δικαιώματά του, μπορεί να επιτύχει αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή μοιάζει ναν είναι ακατόρθωτο...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος