Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Νησίδα Γυαλί Νισύρου. Εκεί όπου συνυπάρχουν η κόλαση και ο παράδεισος!
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πηγή πληροφοριών : http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=378692
http://oryktos.blogspot.gr/2011/02/to.html
Το Γυαλί αποτελεί από μόνο του μια κατηγορία στο νοτιοανατολικό Αιγαίο! Όχι γιατί είναι το μοναδικό νησί στο οποίο ανθεί λατομική δραστηριότητα, αλλά γιατί λόγω του μικρού του μεγέθους η εξόρυξη της ελαφρόπετρας και του περλίτη καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο τμήμα του με το υπέροχο φυσικό περιβάλλον να προσπαθεί απεγνωσμένα να αναπνεύσει, να επιβιώσει. Είναι φανερό πως το 
μέγεθος του νησιού αυτού συρρικνώνεται με την πάροδο του χρόνου, με τα μηχανήματα, τα ανακυκλώσιμα και τα άχρηστα υλικά να βρίσκονται σε ελάχιστη απόσταση από τις πανέμορφες παραλίες του. Και είναι πράγματι οξύμωρο να στερείται η γειτονική Νίσυρος αμμουδερών παραλιών, με το Γυαλί να έχει τρεις τουλάχιστον υπέροχες αμμουδιές, η μια καλύτερη της άλλης!
Διαβάστε και δείτε την συνέχεια εδώ : https://followjoseph.com/index.php/taksidia/24-nisida-gyali-nisyrou-ekei-opou-synyparxoun-i-kolasi-kai-o-paradeisos
Πλαστογραφάμε και νόμους, άμα λάχει να ΄ούμ!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Εξ αφορμής ερεθίσματος από τον φίλο Ιωσήφ Παπαδόπουλο.
Το σωτήριον έτος 1989 η συγκυβέρνηση Τζαννετάκη τροποποίησε το ν.δ. 1059/1971 «περί απορρήτου των τραπεζικών καταθέσεων» στον απόηχο του σκανδάλου Κοσκωτά, ώστε να πάψει το απόρρητο αυτό να αποτελεί εμπόδιο για τις ανακριτικές Αρχές. Διαβάζω στη σελίδα 1821 των επίσημων πρακτικών της Βουλής πώς ψηφίσθηκε το άρθρο 27 του ν. 1868/1989:
56 λεπτά συζήτηση, περί ανέμων και υδάτων, με τον Σωτήρη Καλαμίτση.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είχα εντοπίσει, εντελώς τυχαία, τον σατιρικό, αιχμηρό, ενίοτε αθυρόστομο αλλά, συγχρόνως, δίκαιο γραπτό του λόγο στο "makpress.gr". Άρχισα λοιπόν να ανακυκλώνω τα άρθρα του στο διαδικτυακό περιοδικό μου. Επειδή όμως ήθελα μια πιο άμεση επαφή μαζί του, ανακάλυψα το τηλέφωνό του και του ζήτησα να στέλνει και σε μένα αυτά που γράφει, ώστε να μην ξενερώνω υποχρεούμενος να ανεβάζω κάθε φορά την "πηγή", νοιώθοντας μονίμως ως ο φτωχός συγγενής. Θεώρησα, δηλαδή, πως ήταν καιρός το "Rib and Sea" να έχει και έναν μόνιμο συνεργάτη (αμισθί, βεβαίως, καθώς ούτε ο εκδότης του αμείβεται εν καιρώ πολέμου και πενιχρής σύνταξης) και να μην περιορίζεται μόνο σε ανακυκλώσεις άρθρων που δημοσιεύονται σε άλλους ιστότοπους.
Άντε ρε! Αυτά δεν γίνονται...
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τυμπανοκρουσίες και ενθουσιασμός για την παράδοση από την Ελληνική στην Κυπριακή Βουλή τού «φακέλου της Κύπρου» σε σεμνή τελετή. Ουάου Τζιιιι! Ας τον ανοίξουν οι Κύπριοι ρε, όχι εμείς. Τί δουλειά έχουμε εμείς με τον φάκελο της Κύπρου, η οποία κείται μακράν, εξ ου και δεν ανακατευτήκαμε όταν την σακάτευαν οι Τούρκοι;
Όμως, ο αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστήμιου Κύπρου και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, Πέτρος Παπαπολυβίου είπε ότι «τα κυπριακά αρχεία έχουν υποστεί παρεμβάσεις και αφαιρέσεις πέραν από τις συνήθεις ανά τον κόσμο "εθνικές προστασίες", ενώ ειδικά οι υποκειμενικές προσωπικές καταθέσεις είναι σε πολλά σημεία εμφανέστατα αναληθείς».
Η Νίσυρος όπως την βλέπουν οι... γλάροι ή, μάλλον, το Mavic της DJI!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στη Νίσυρο πήγαμε πρώτη φορά το 2006, με φουσκωτό σκάφος, και την αγαπήσαμε. Όχι μόνο επειδή συναντήσαμε στους Πάλους τον Χαράλαμπο Κορκή, ο οποίος μιας ξενάγησε σε όλο το νησί, χωρίς καν να μας γνωρίζει, αλλά και επειδή η Νίσυρος αποπνέει μια γλυκύτητα και μια ηρεμία, σε αντίθεση με τον Πολυβώτη και τον Στέφανο, τους δύο κρατήρες του ηφαιστείου που μουγκρίζουν κάτω απ' τα πόδια της.
Πέρυσι τον Οκτώβριο ξαναπήγαμε στη Νίσυρο, με το αυτοκινούμενο αυτή τη φορά και χορηγία των εισιτηρίων από την "Blue Star Ferries", μείναμε περισσότερο χρόνο και την εξερευνήσαμε απ' άκρη σ' άκρη αναθέτοντας την αποστολή στο Innova το οποίο, ως γνωστόν, είναι μονίμως φορτωμένο στη σχάρα του αυτοκινούμενου. http://www.ribandsea.com/travels/2609-nisyros-to-omorfotero-ifaisteio-tou-kosmou
Διαβάστε και δείτε τη συνέχεια εδώ : http://www.followjoseph.com/index.php/taksidia/23-mavic-dji
Συν Αθηνά και χείρα κίνει!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Είναι να τρελλαίνεσαι πια. Επικαλούμεθα την Παναγία, για να σβήσουν οι φωτιές. Χρόνια πολλά τώρα, δεκάδες χρόνια ο τόπος καίγεται και οι πυροσβέστες αναδεικνύονται σε ήρωες, επειδή κάνουν αυτό για το οποίο έχουν εκπαιδευθεί και είναι ταγμένοι να κάνουν.
Αποτελεί είδηση ότι ο κ. Ρουβάς ανέβασε «συγκλονιστική» ανάρτηση-εγκώμιο για τους πυροσβέστες μας. Άλλη είδηση είναι η προσευχή τής κ. Αλεξίου στην Παναγιά. Να επαινούμε πρέπει, όποιον επιτελεί το καθήκον του και μάλιστα υπό αντίξοες συνθήκες, αλλά να μην το παρακάνουμε. Να εξετάζουμε γιατί αυτοί επιτέλεσαν το καθήκον τους υπό αντίξοες συνθήκες. Σε τί οφείλονται οι αντίξοες συνθήκες;
Καπετάν Σπύρος Χατζηστεφανής. Ο ομφάλιος λώρος που συνδέει τη Νίσυρο με το Γυαλί.
Γράφει, φωτογραφίζει και βιντεοσκοπεί ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σαν ομφάλιος λώρος συνδέει τη Νίσυρο με το Γυαλί το καραβάκι "Αντώνιος", του καπετάν Σπύρου Χατζηστεφανή, που κάθε μέρα στις 7 το πρωί αποπλέει απ' το Μανδράκι της Νισύρου για να μεταφέρει τους εργάτες του ορυχείου της ελαφρόπετρας στο Γυαλί.
Η περυσινή μου επίσκεψη στο Γυαλί δεν πραγματοποιήθηκε επειδή ζήτησα να το επισκεφτώ σαν δημοσιογράφος με σκοπό να κάνω ένα ρεπορτάζ στα σημεία εξόρυξης και επεξεργασίας της ελαφρόπετρας. Η άρνηση των υπευθύνων της εταιρείας "ΛΑΒΑ Μεταλλευτική και Λατομική Α.Ε." να επισκεφτώ το λατομείο στηρίχτηκε στη δικαιολογία ότι επραγματοποιούντο εκείνη την εποχή σ' αυτό εκτεταμένες εργασίες συντήρησης... http://www.ribandsea.com/travels/2609-nisyros-to-omorfotero-ifaisteio-tou-kosmou
Πού είναι το κράτος ρε;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[δικέ μου, σε πρόλαβαν άλλοι].
Φωτιές παντού, όπως κάθε χρόνο. Το κράτος [;] αδύναμο, όπως κάθε χρόνο. Δεν επαρκούν τα πυροσβεστικά μέσα, δεν επαρκούν οι άνθρωποι που σβήνουν τις φωτιές κ.λπ., όπως κάθε χρόνο. Στην ουσία αυτοί που είναι ανεπαρκείς είναι οι πολιτικοί και εμείς οι πολίτες, όπως κάθε χρόνο. Εκτός αν πρόκειται για διορισμούς, ποινικές απαλλαγές επιόρκων, νομιμοποίηση παράνομων δαπανών, μονιμοποίηση συμβασιούχων, βόλεμα συγγενών κ.ο.κ., όπως κάθε χρόνο.
Επειδή βαριέμαι να γράφω τα ίδια και τα ίδια με αντιγράφω [δεν μπόρεσα να εντοπίσω τον σύνδεσμο, για να παραπέμψω].
REQUIEM
Γράφει ο Εμμ. Αρ. Χριστουλάκης.
Θρήνος, οδυρμός και κροκοδείλια δάκρυα.
Πατρίκιοι και πληβείοι.
Κορύφωση της υποκρισίας.
Εν αρχή, προς άρσιν πάσης παρερμηνείας.
Δεν ανήκω σε κανένα πολιτικό, ιδεολογικό, κομματικό οικονομικό μόρφωμα ή θρησκευτική σέκτα ή αίρεση.
Δεν αποδέχομαι τη ρήση «μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε», όποιος και αν την είπε. Εάν είναι αληθές ότι είμεθα δημιουργήματα με ελευθέρα βούληση, τότε θα πρέπει να έχω το δικαίωμα να την ασκώ, χωρίς βέβαια να βλάπτω τον πλησίον μου. Επιτρέπω να κρίνομαι για τα έργα και τις πράξεις μου, που αφορούν στο κοινωνικό σύνολο. Δεν δέχομαι όμως να επικρίνομαι ή να κατακρίνομαι, πράγμα που τηρώ κι εγώ για τους συνανθρώπους μου, για προσωπικά μου θέματα.
Προσέγγιση του "Blue Star Paros" στα Λιβάδια της Τήλου (λήψη από αέρος με drone).
Χειριστής drone - μοντάζ βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική επένδυση : Γιώργος Ρήγος.
Περιμένοντας προσφάτως το πλοίο στα Λιβάδια της Τήλου, για το πέρασμά μας στη γειτονική Νίσυρο, αποφάσισα να επιχειρήσω την πρώτη "επίσημη" πτήση μου με το Mavic Pro της DJI και να καταγράψω την προσέγγιση του "Blue Star Paros" στο λιμάνι του όμορφου νησιού των Δωδεκανήσων. Παρατήρηση : η ώρα του κατάπλου συνέπεσε με τη δύση του ηλίου, με αποτέλεσμα η εικόνα να βαφτεί στις αποχρώσεις του κόκκινου αποπνέοντας συγχρόνως μελαγχολία και ρομαντισμό...
Ζητώ την επιείκεια των συνδρομητών και των αναγνωστών μου, για τα όχι τόσο "επαγγελματικά" πλάνα, και τους υπόσχομαι ότι στο εξής κάθε νέα λήψη από αέρος θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Μαθαίνω άλλωστε ακόμη. Στα 66 βαδίζω. Έχω χρόνο...
Ένα λάθος μου (σκηνοθετικό), ας πούμε, ήταν ότι έπρεπε το drone να πετάξει πίσω από το πλοίο ώστε η κάμερά του να παρέχει ταυτόχρονη εικόνα του λιμανιού και των επιβατών που περίμεναν να επιβιβαστούν.