Rib and Sea

Συνέχεια απ' το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/face/3217-to-imerologio-tis-stratiotikis-mou-zois-meros-v.html

1.1.1917

Πρωτοχρονιά. Χρόνια πολλά παιδιά, ήταν η ευχή π' ακούστηκε, του χρόνου όλοι στα σπίτια σας. Χτυπάνε και οι καμπάνες, μα πένθιμα γιατί; Α, όχι, έτσι μου φάνηκε εμέ. Γιατί εβούρκωσε η ψυχή μου θυμούμενος ότι πέρυσι εγιόρτασα πρωτοχρονιά στο όμορφο χωριό κοντά στους συγγενείς τους φίλους και γονείς. Έλα Κωστή στο σπίτι μας για να γιορτάσουμε μαζί, μου είπε ο Γ. Λεπενιώτης. Επήγα και εγιόρτασα. Προσπάθησε ο φίλος μου να μου δωρίσει τη χαρά με γλέντια και τραγούδια. Ο κόμπος όμως πολύ βαρύς ανέβαινε στο ματωμένο στήθος μου. Και σκυθρωπός τραβήχτηκα, σε μια γωνιά, και έκλαψα.

3.1.1917

Πρωί πρωί με φώναξαν και φύλλο πορείας μού' δωσαν εις την Αθήνα για να πάω να εκπαιδευθώ στην Α΄ Μοίρα Νοσοκόμων.

4.1.1917

Γάζες, επίδεσμοι, ενέσεις, σύριγγες, για πρόσεξε εδώ, να έτσι δένουμε το τραύμα εις το πόδι, σφίγγουμε πιο πάνω απ' το τραύμα τον επίδεσμο να παύσει η αιμορραγία, με προσοχή τον παίρνουμε εις το φορείο τον τοποθετούμε και προσπαθούμε να τοποθετήσουμε το τραυματισμένο μέρος σε υψηλή πολύ τοποθεσία. Πρόσεξε καλά. Αχ φασαρία πό' βαλα ο δόλιος στο κεφάλι μου.

21.1.1917

Τελειίωσε κι' η θεωρία. Για την Χαλκίδα πάλι φεύγω σήμερα να βρω το Σύνταγμά μου. Έμαθα μια χαρά. Βρε καλώς τον Κώστα, μού' πανε, και τι ζητάς εδώ πάνου; Το Σύνταγμα πού πήγε βρε παιδιά; Τώρα; Δυο μέρες θά' ναι που με τα πόδια τράβηξαν για την Ελευσίνα και κείθεν για την Πελοπόννησο. Ήταν απαίτησις των συμμάχων και φύγαν από δω όλα τα Συντάγματα.

22.1.1917

Έτσι κι' έτσι έχασα το Σύνταγμα, ώσπου να πάνε αυτοί με τα πόδια στην Ελευσίνα έχω καιρό. Πάμε παιδιά στο Καθενούς να σπάσουμε λιγάκι κέφι.

23.1.1917

Πρωί πρωί γυρίσαμε από το Καθενούς. Γλεντάκι όμως μια χαρά. Ας κάτσω κάνα δυο ημέρες στη Χαλκίδα. Ποιος ξέρει πότε θα τη ξαναδώ.

27.1.1917

Εμπήκα μεσ' στον σιδηρόδρομο και στην Αθήνα πάω και εκείθε για την Πελοπόννησο να βρω το Σύνταγμά μου. Στην Ελευσίνα έμαθα πως έχει σταματήσει στο Βέλλο της Κορίνθου.

28.1.1917

Βέλλο. Σε όμορφο πολύ τόπο, που γύρω γύρω κτήματα σταφίδες και αμπέλια με τα μικρά μπουμπούκια τους που μόλις έχουν σκάσει βρίσκονται πανάλευκα τα όμορφα σπιτάκια. Χτισμένα εδώ και κει μοιάζουν σαν μικρές βιλίτσες που βρίσκονται σ' ανθόσπαρτους μπαξέδες.

1.2.1917

Σήμερα με απέσπασαν εκ του λόχου εις το αναρρωτήριον του Συντάγματος ως νοσοκόμου.

10.2.1917

Φεύγω με 48ωρον άδειαν για την Αθήνα να δω και τους δικούς μου. Έτσι κι' έτσι ήρθα, ας κάτσω λίγες μέρες.

17.2.1917

Εξαναγύρισα στο Βέλλο της Κορίνθου. Ευτυχώς και δεν μου μίλησαν που τόσο παραβίασα την άδεια.

25.2.1917

Ο Συνταγματάρχης Μπίτρος μάς κάνει διάλεξη περί του Πελοποννησιακού αγώνος.

1.3.1917

Όμορφη πολύ εδώ η ζωή και ησυχία παραδειγματική. Είναι καλός κι' ο κόσμος.

3.4.1917

Κατόρθωσα και πήρα τριήμερο άδεια για την Αθήνα.

1.5.1917

Εδώ σ' αυτό το όμορφο χωριό περνούμε πάντα ήσυχα.

20.5.1917

Αναχώρησίς μου Αθήνας δι' υπηρεσίαν.

23.5.1917

Επιστροφή μου εις Βέλλο.

29.5.1917

Νέα χαμπάρια μάς έφερε το τραίνο σήμερα. Παρητήθη, λεν, οι εφημερίδες, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος κι' ανέλαβε ο Αλέξανδρος.

31.5.1917

Οι εφημερίδες γράφουν σήμερα ότι αναχωρεί ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος δι' Ελβετίαν.

1.6.1917

Απόλυτη ησυχία.

3.6.1917

Την Διοίκησιν του Συντάγματος αναλαμβάνει σήμερα ο Αντισυνταγματάρχης Βίγκος.

20.7.1917

Νέα αντικατάστασις του Διοικητού. Παραλαμβάνει σήμερα ο Αντισυνταγματάρχης Διαλέτης.

25.7.1917

Η ημέρα εξημέρωσε με θόρυβο μεγάλο. Τί είναι ρε παιδιά; Θα φύγουμε, δεν τό' μαθες, πάμε στη Χαλκίδα. Ήρθαν τα τραίνα. Στο ένα βάλαμε το υλικό και στ' άλλο μπήκαμε εμείς. Σφυρίζει τώρα συνεχώς το τραίνο. Α, να και ξεκινήσαμε. Στο παραθύρι κάθομαι και αφήνω το μυαλό μου να πλανηθεί στην όμορφη ζωή που πέρασα στο όμορφο Βέλλο. Σαν κινηματογράφος στο τράνταγμα του τραίνου περνούν όλα μπροστά μου. Νεράτζα, τ' όμορφο χωριό πιο κάτω απ' το Βέλλο, που γύρω γύρω η θάλασσα το νίβει μ' ένα χάδι. Μπραίμπεη, πιο πάνω απ' το Βέλλο με τις αξέχαστες τις λεύκες του και τ' όμορφο νεράκι που με τα πετράδια έπαιζε όταν αθόρυβα κυλούσε. Αμπέλια όμορφα χτενισμένα, δενδράκια, σπίτια μια χαρά.

Α, να το Κιάτο πέρασαν, λιγάκι πέρα απ' το Βέλλο βρίσκεται. Θυμούμαι τα λουτρά που πάντα πήγαινα μαζί με τ' άλλα τα παιδιά. Βέλλο, Νεράτζα και Μπραίμπεη, σε σένα τελευταία εγιόρτασα την 21 Μάη. Δεν θα σας ξαναδώ αξέχαστα χωριά. Θυμάμαι γέλια πό' κανα όταν μεσ' το Νεκροταφείο χόρτα εμάζευα, το βράδυ τα εμαγείρευα, τα φάγαμε οι φίλοι και ύστερα τους είπα πως απ' το Νεκροταφείο τα μάζεψα.

Περνάμε το Βραχάτι με τα πανύψηλα εργοστάσια σταφίδας και κρασιού. Στην Κόρινθο τώρα μπαίνουμε. Τί όμορφη αλήθεια πόλις. Τί δρόμοι, κι' ίσιοι. Δικαιολογημένα την ονόμασαν Βασίλισσα των πόλεων. Μα μήπως και δεν έχτισε το όμορφο παλάτι τού έρωτα η Λαίς η Κορινθία;

Περνούμε και τον Ισθμό. Κοιτώ την τέχνη του έργου αυτού. Α, να και ένα παπόρι που σαν μύγα φαίνεται από τη γέφυρα επάνω. Μου είπαν πως πολλοί επνίγηκαν εκεί μέσα όταν το φράγμα έσπασε απάνω στα εγκαίνια και ενώθηκαν στο θάνατο των αθώων εργατών οι δυο μανιασμένες θάλασσες. Πιο κάτω το Λουτράκι. Λιγάκι μόλις το διακρίνω από δω.

9 η ώρα μέσ' την Αθήνα φτάσαμε. Ανέπνευσα λιγάκι. Απ' τα βαγόνια βγήκαμε. Καίτοι σκοποί δεξιά αριστερά, για να μη φύγει κανείς, εγώ τα κατάφερα. Ξεγέλασα τον σκοπό και δρόμο για το σπίτι. Αρραβωνιασμένος βλέπεις εδώ στου Ρουφ. Να μην ιδώ για λίγο εκείνη που νοστάλγησα;

26.7.1917

Πρωί πρωί στον σταθμό ευρέθηκα. Στο άλλο τραίνο μπαίνουμε και στη Χαλκίδα πάμε. Εφθάσαμε αισίως.

27.7.1917

Και να και πάλι στη Χαλκίδα, στην πόλη των ονείρων μου.

30.7.1917

Με άδεια φεύγω σήμερα να δω τον αδελφό μου στην Αθήνα, που πρόκειται για την Αμερική να πάει. Μα ατυχία και εδώ. Δεν τον επρόλαβα γιατί είχε φύγει για την Πάτρα.

3.8.1917

Πληροφορούμαι σήμερα πως γύρισε ο αδελφός μου, που στην Αμερική επήγαινε γιατί στην Πάτρα τού' τυχαν εμπόδια πολλά.

1.9.1917

Πάντοτε στο Αναρρωτήριο που μένω περνώ πολύ καλά.

2.9.1917

Σήμερα με αποσπούν στο Στρατιωτικό εδώ Νοσοκομείο στο θάλαμο Πρασσά. Αμ Τρίτη ημέρα είναι, καλό εγώ περίμενα;

25.9.1917

Νέα πάλι σήμερα. Στον θάλαμο το χειρουργικό Παντελεήμονος με στέλνουνε.

24.12.1917

Πολύ σκληρή, μα το Θεό, αυτή η δουλειά του χειρουργικού θαλάμου. Αγανακτισμένος βρίσκομαι. Τί όμορφα περνούσα εκεί στ' αναρρωτήριο. Θε να ζητήσω άδεια να δούμε θα μου δώσουν; Εζήτησα δέκα οκτώ μου δώσανε οκτώ και κείνες με χίλια βάσανα και χίλιες ειρωνείες. Να δείτε όμως και εγώ αν δέκα οκτώ δεν κάτσω και κάντε με παστόν! Σινάμενος τρεμάμενος να του ζητάς την άδεια και κείνος να σου λέει 18! Δεν ζήταγες ρε συ 58; Γκρεμοτσακίσου από δω. Ας είναι όμως καλά ο αρχίατρος Τσεκούρας. Με πήρε από το χέρι και μού' δωσε 8 και γω με το χεράκι μου 18 θα κάτσω. Να δούμε τι θα κάνει. Το καλό το παλληκάρι ξέρει κι' άλλο μονοπάτι. Ακούς εκεί γκρεμοτσακίσου από δω! Ας μη μιλήσω όμως γιατί ύστερα τα ξέρουμε. Στρατοδικείο έτοιμο κι' αναπολόγητος στη φυλακή θα πας 4 το απόγευμα.

Να και το καράβι. Είναι καλό πολύ, το λένε και Πανδώρα. 8η βραδυνή στο Αλιβέρι βρίσκομαι με άλλους στρατιώτες. Λίγες ελιές λίγο κρασί στην παραλία εβρεθήκαμε ζητώντας πλοίο. Εγώ προληπτικώς εγιόμισα κρασί και το παγούρι μου. Του κάκου πλοίο πουθενά. Εμπρός παιδιά και πάμε με τα πόδια. Όλη τη νύχτα τριγυρίζαμε σε ένα μέτρο χιόνι. Πού πάμε βρε παιδιά; Ξεύρω και γω; μου λέγανε, εχάσαμε τον δρόμο. Τρέμουν τα δόντια, τρέμουνε, μα τί να γίνει πες μου.

Ξημέρωσε. Βρισκόμαστε στου Λέπουρα, ρε μπάρμπα πού θα πάμε; Ποιο δρόμο να τραβήξουμε στην Κάρυστο να πάμε; Όλη την ημέρα τριγυρίζαμε χωριά και κορφοβούνια. Ενύχτωσε, τα πλέξαμε και πάλι. Ω που να πάρει ο διάβολος. Αμ καλό περιμένω από κείνο τον χρουσούζη που μ' έστειλε στο διάβολο για 8 ημέρες άδεια; Πίσω παιδιά. Να κι' ένα καλύβι, εμπάτε μέσα για να δούμε σαν ξημερώσει για πού θε να τραβήξουμε. Ξημέρωσε η μέρα. Ανιχνεύσεις εδώ και κει ευρέθηκε ο δρόμος. Εμπρός λοιπόν παιδιά.

Συνεχίζεται...