Rib and Sea

Γράφει η Μάγδα Κοσσίδα.

Με αφορμή το εξώφυλλο του περιοδικού "ΒΗΜΑgazino" καταθέτω κάποιες σκέψεις.

Το εξώφυλλο, το οποίο αντικαθιστά  τους ήρωες της επανάστασης του 21 με  γνωστά κατάπτυστα πολιτικά πρόσωπα, μου δημιούργησε την απορία. Γιατί αυτή η εικόνα; Πέρα από την πρώτη επιφανειακή ανάγνωση που φανερώνει τις  σκοπιμότητες  και τον παραλογισμό των πολιτικών, τι άλλο μπορούμε να διαβάσουμε;

Το ξεπούλημα, η προδοσία και η εθνοκτονία των Ελλήνων πράττεται πλέον τόσο ακάλυπτα, τόσο συστηματικά και τόσο ήρεμα, που πραγματικά  είναι ανησυχητικό το γεγονός του ότι κανείς από τους συντελεστές αυτού του έργου, δεν φαίνεται να ανησυχεί  για οποιαδήποτε συνέπεια ή κόστος προκύπτει από τις ενέργειές του.

Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση της δημοσίευσης, πρόκειται για κάτι πιο βαθύ, πιο ουσιαστικό, πιο εσωτερικό θα έλεγα: μια επίθεση στην αυτοπεποίθηση, στην αυτογνωσία, στην αυτοεκτίμηση ενός λαού.  Πρόκειται για καθαρή άρνηση της ύπαρξης του άλλου. Πρόκειται για  πρόταγμα με  χαρακτηριστικά διαστροφισμού και ολοκληρωτισμού!

Παράλληλα, όπως προκύπτει από την εσπευσμένη απόσυρση του πρωτοσέλιδου, η ψυχοακαμψία αυτή των πολιτικών, έχει κάποια όρια : υποχωρεί όταν συναντά την συσπειρωμένη κοινωνική αντίδραση.

Εδώ λοιπόν, βλέπω μία αντίφαση και θέτω το ερώτημα του γιατί; Γιατί κάποιος που δεν διαθέτει ίχνος ηθικής και δεν αισθάνεται την παραμικρή ενοχή για όσα πράττει, αποσύρει μία εικόνα που ενοχλεί το θύμα του;   

Δεν βλέπω άλλη εξήγηση από τον διαστροφικό ναρκισσισμό ο οποίος χαρακτηρίζει τους ψυχασθενείς και εγκληματίες πολιτικούς.

Ισως θα έπρεπε να απευθυνθώ πρώτα σε ειδικούς ψυχολόγους που θα μπορούσαν να συνδράμουν ή να αποκρούσουν αυτή την προσπάθεια ανάλυσης. Εύχομαι τα γραφόμενά μου να αποτελέσουν αφορμή για περαιτέρω συζητήσεις και αναζητήσεις.

Θα επιχειρήσω όμως να συνδέσω τον πολιτικό ολοκληρωτισμό με τη διαστροφικότητα του σημερινού πολιτικού καθεστώτος.

Ο φασισμός είναι ένα καθεστώς που τιμωρεί και εξουδετερώνει όποιον αντιστέκεται φανερά στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Μπορεί όμως κάποιος να εκφράσει τις απόψεις του στο στενό φιλικό ή οικογενειακό περιβάλλον φτάνει να μην προσπαθήσει να επηρεάσει δημοσίως το κοινωνικό  περιβάλλον. Γι αυτό στα φασιστικά καθεστώτα μπορούσε να οργανωθεί, και οργανώθηκε μυστικά, η αντίσταση.

Ο ολοκληρωτισμός όμως είναι κάτι χειρότερο. Όπως το λέει η λέξη, επιδιώκει την ολοκληρωτική παράδοση του ατόμου στο σύστημα και την υποχρεωτική κοινωνική εκδήλωση της συμπάθειάς του προς αυτό. Θέλει δηλαδή, όχι μόνο να μην αντιστέκεσαι αλλά και να συνηγορείς με το σύστημα. Ένα παράδειγμα αποτελεί ο μαζικός λαϊκός οργανωμένος θρήνος στην κηδεία του ηγέτη της Βόρειας Κορέας. Όποιος δεν θρηνούσε καλά ή αρκετά το πλήρωνε με φυλάκιση. Με λίγα λόγια ο ολοκληρωτισμός δεν θέλει μόνο να παραδώσεις το σώμα σου αλλά και την ψυχή σου. Κάποτε, δούλευα σε μια ελβετική εταιρεία τηλεπικοινωνιών και μία μέρα με αφορμή μία δίκαιη μεταχείριση πελάτη εκ μέρους μου, όμως απαράδεκτη για τα αρπακτικά  της εταιρείας, μου τόνισαν : Δεν φτάνει ο πελάτης να παραδέχεται ότι έχει άδικο. Πρέπει να τον κάνεις να χαίρεται που έχει άδικο!

Παραιτήθηκα ύστερα από αυτό.

Νομίζω πως αυτό επιδιώκει η προσομοίωση του πρωτοσέλιδου. Και ήδη ο ελληνικός λαός έχει παραδώσει όχι μόνο γη και ύδωρ, αλλά σώμα και νου και ψυχή.

Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το φαινόμενο της συστηματικής εκμάθησης π.χ. της αγγλικής γλώσσας στον τόπο μας;  Μιας γλώσσα που μονοπωλεί τον διάλογο και βιάζει συστημικά και συστηματικά την ελληνική;  Την γλώσσα μιας χώρας που έχει εγκληματήσει επανειλημμένως εις βάρος μας;

Πώς είναι δυνατόν Έλληνες να δέχονται - και να επιδιώκουν μάλιστα – τη μετανάστευση, δηλαδή την μετατροπή τους  σε «αιμοδότες» δυτικών κέντρων και συμφερόντων, τη στιγμή που τα ίδια κέντρα σαν βαμπίρ έχουν ρουφήξει ανεμπόδιστα και επί αιώνες, και συνεχίζουν να ρουφούν, το αίμα των υπόδουλων Ελλήνων; Πώς γίνεται να μεταναστεύουμε και να δουλεύουμε προς όφελος αυτών που μας κατέσφαξαν;

Πώς είναι δυνατόν να κάνουμε διακοπές, να θέλουμε να εγκαταστήσουμε εταιρείες, να προσλαμβάνουμε κηπουρούς και χτίστες και υδραυλικούς …. από χώρες με καθαρά εχθρική στάση απέναντι μας;

Πώς είναι δυνατόν να βλέπουμε τις ταινίες τους, να αγοράζουμε τα προϊόντα τους;

Πώς είναι δυνατόν να θαυμάζουμε τους δυνάστες μας και να στέλνουμε τα παιδιά μας στο εξωτερικό για σπουδές, αποδεχόμενοι το γεγονός πως μόνο «έξω» γίνεται κανείς επιστήμονας;

Πώς μπορούμε να θεωρούμε πως ο κάθε μετανάστης που έρχεται στην χώρα μας – δεν εννοώ τους παράνομους και τους βαλτούς - θα έπρεπε να επιστρέψει στην πατρίδα του και να προσπαθήσει εκ των έσω να την αναβαθμίσει τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι εγκαταλείπουμε τον τόπο μας - κάνοντας ακριβώς το ίδιο -προκειμένου να επιβιώσουμε;

Επιδιώκουμε  την επιβίωση και όχι τη ζωή! Τη  μεγάλη διαφορά μεταξύ των λέξεων την καταλαβαίνουμε όλοι, αν και ο καθένας μας μπορεί να έχει διαφορετικό προσανατολισμό.

Όλα αυτά, δεν ξέρω αν αποκαλούνται σύνδρομο Στοκχόλμης ή έχουν κάποια άλλη ονομασία. Είναι σίγουρο όμως πως χαρακτηρίζουν τη στάση του αποικιοκρατούμενου ατόμου απέναντι στον αποικιοκράτη του, πως αναδεικνύουν την απόλυτη παράνοια που έχει επιβάλει στους πολίτες το διαστροφικό πολιτικό σύστημα που εμείς οι ίδιοι τροφοδοτούμε στο όνομα της επιβίωσης και της ανάγκης.

Όμως υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;

Ισως να φανεί ακραίο, αλλά εάν μπορούσα θα παρακαλούσα όλους, όσοι δεν εννοούν πραγματικά και συνειδητά το σύνθημα Ελευθερία ή Θάνατος, όσοι δεν βαδίζουν στον ρυθμό του καλύτερα μιας ώρας ελεύθερης ζωή,  να απέχουν από οποιοδήποτε εορτασμό της εθνικής μας εορτής.