Rib and Sea
Αντιμάμαλα
Ω ρε μάνα μου, υπέγραψαν επιτέλους!
Κοιτάξτε πώς χειροκροτούσε ενθουσιασμένος ο ωραίος Άκης την ώρα που οι Γιάννης Σμπώκος και Σωτήρης Εμμανουήλ υπέγραφαν τη σύμβαση της ντροπής για την αγορά των υποβρυχίων! Γιατί άραγε τόσος ενθουσιασμός; Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να βρίσκαμε και την αντίστοιχη φωτογραφία, όταν υπέγραφε το ΚΥΣΕΑ την συμφωνία του Σημίτη και του Παγκάλου. Δείτε πάντως αυτήν, προς το παρόν, γιατί είναι ιστορικό ντοκουμέντο που θα πρέπει ίσως να ληφθεί σοβαρά υπ' όψιν από τους δικαστές που θα κρίνουν την υπόθεση του άλλοτε υπουργού Εθνικής Αμύνης. Να τον ρωτήσουν, τουλάχιστον : "Γιατί αλήθεια τόση χαρά αφού δεν σας ενδιέφερε η μίζα κ. Τσοχατζόπουλε;". Είμαι περίεργος να δω τι θα απαντήσει...
Διώκομαι γιατί γέννησα στο σπίτι μου!
Ύστερα από μηνυτήρια αναφορά της μαίας κ. Βικτώριας Μοσχάκη, προέδρου του «Συλλόγου Μαιών Θεσσαλονίκης», διώκομαι γιατί γέννησα στο σπίτι μου!
Στις 22 Οκτωβρίου 2009, εγώ και ο πρώην σύζυγός μου βιώσαμε το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής, τη γέννηση της κόρης μας στο πιο ανθρώπινο περιβάλλον που μπορούσαμε να επιλέξουμε, το σπίτι μας.
Στις 11 Ιουνίου 2013, θα δικαστούμε μαζί με άλλους 77 γονείς, γιατρούς και μαίες. Είμαστε κατηγορούμενοι όχι για τον τόπο που επιλέξαμε να γεννήσουμε τα παιδιά μας, αλλά για το ότι «μολύναμε το περιβάλλον» επειδή δεν παραδώσαμε τους «επικίνδυνους και μολυσματικούς» πλακούντες μας σε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα διαχείρισης και «θέσαμε σε κίνδυνο την δημόσια υγεία» (!)
Έχει και η Αμερική τους τσάμπα μάγκες της.
Ο Τζον Σουίντον, πρώην αρχισυντάκτης των New York Times, στην αποχαιρετιστήρια δεξίωση που έγινε κάποτε προς τιμήν του - πριν βγει στην σύνταξη - άφησε άφωνο το ακροατήριο κάνοντας τα παρακάτω συγκλονιστικά σχόλια:
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν, τολμούσατε να την εκφράσετε , γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά καλά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφουμε. Εσείς , επίσης, παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρίσκονταν πολύ σύντομα στο δρόμο… Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει την πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο… Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος , η ζωή μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες…».
Ο καθηγητής Πάνος Παππάς σχολιάζει την συνέντευξη Αλαβάνου.
Σε συνέντευξη που έδωσε ο Αλαβάνος στον Σκαϊ, την Πέμπτη 4 Απριλίου 2013 στις 19.00, ο Νίκος Ευαγγελάτος τον ρώτησε πώς μπορεί να κάνει η Ελλάδα εισαγωγές φαρμάκων, πετρελαίου και άλλων απαραίτητων ειδών μετά την επιστροφή στη δραχμή. Ο Αλαβάνος απάντησε με νομικούς όρους, απολύτως σωστούς, και ανέφερε σαν παραδείγματα την Σουηδία και άλλες χώρες που έχουν δικό τους νόμισμα. Ο Ευαγγελάτος δεν φάνηκε ωστόσο να πείθεται. Εγώ θα του απαντούσα ως εξής, και με μαθηματικά Δημοτικού σχολείου.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης σε ομιλία του σε Ραδιοφωνικό Σταθμό.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ. Και οι μεν και οι δε αγνοούν την Τέχνη της Πολιτικής. Το ξέρουν καλά αυτό οι έξωθεν αντίπαλοι και δανειστές.
"Πρέπει να πω ότι δεν βλέπω αυτές τις τηλεοράσεις, ούτε διαβάζω αυτές τις εφημερίδες. Ως πληροφόρηση, όταν χρειάζεται, χρησιμοποιώ το διαδίκτυο. Νομίζω ότι μόνο ο κόσμος που είναι περιορισμένος στο σπίτι του, οι συμπαθείς συνταξιούχοι και οι ένοχοι καθεστωτικοί της μεταπολίτευσης βλέπουν αυτές τις τηλεοράσεις. Παρατηρώ, όμως, ρίχνοντας κάποιες ματιές, ότι όλος αυτός ο μεταπολιτευτικός συνασπισμός επιδιώκει τελευταία να ρίξει τις ευθύνες, για το ότι συμβαίνει στην χώρα, στον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο. Είναι εμφανές ότι δεν κινούνται με βάση μια θεωρητική επεξεργασία, με μια πολιτική στρατηγική, ότι απουσιάζουν οι προτάσεις, τα σχέδια, η Τέχνη της Πολιτικής.