Rib and Sea

Ευτυχώς που υπάρχει μια φωνή στο Ευρωκοινοβούλιο και μας υπενθυμίζει κατά καιρούς πόσο προδότες είναι αυτοί που μας κυβερνούν. Στον Άγγλο Nigel Farage αναφέρομαι βεβαίως, που ανάγκασε τον Σαμαρά να χάσει το χρώμα του και να γελάσει αμήχανα. Κι' εμείς; Τι κάνουμε εμείς σαν λαός; Θα υποδεχθούμε για άλλη μια φορά αυτό το ανδρείκελο σαν θριαμβευτή, σαν τον εμπνευστή ενός success story που μόνο αυτός μπορεί να διαβάσει.

Ο Nigel Farage προέβλεψε κατατρόπωση της βλακείας και των δυνάμεων κατοχής στις επικείμενες ευρωεκλογές. Για να δούμε. Προσωπικώς δεν είμαι τόσο αισιόδοξος. Μιλάμε άλλωστε για έναν ευνουχισμένο λαό, έναν απογοητευμένο λαό της πολυθρόνας, ένα λαό αιχμάλωτο των μέσων της μαζικής μας αποβλάκωσης. Μας οδηγούν σε εμφύλιο με μεθοδικό τρόπο, προκειμένου να σώσουν τις καρέκλες τους. Αυτό είναι οφθαλμοφανές. Θα τσιμπήσουμε; Αυτό είναι το ερώτημα...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Πηγή : http://www.piperies.gr/posts/forologia-stin-ellada

Ο φίλος της ιστοσελίδας μας και φοροτεχνικός Γ.Μ., μας έστειλε μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία φορολογικής τρέλας που αξίζει όλοι να διαβάσετε. Ο Κώστας λοιπόν είναι άνεργος πολιτικός μηχανικός...

Στα 25 του δεν έχει δουλέψει ούτε μια ώρα πάνω στο αντικείμενό του. Έχει κάνει όμως περιστασιακά τη δουλειά του πακετά, του σερβιτόρου, του μπουφετζή σε διάφορα μαγαζιά προκειμένου να βγάζει και κανένα γούστο γιατί το χαρτζιλίκι του μπαμπά έφτανε για τα βασικά.

Ένα από τα γούστα του ήταν και ένα Peugeot CC του 2004 μοντέλο που θέλει να το πάρει μεταχειρισμένο τον Ιούλιο του 2013. 4000,00 ευρώ και σε καλή κατάσταση, ευκαιρία.

Επειδή όμως έχει πάρει μυρωδιά ότι κάτι παίζει με τα τεκμήρια, ρωτάει τον λογιστή του πατέρα του:

Καταγράφει και προτείνει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σήμερα έπρεπε να πεταχτώ για κάποια δουλειά μέχρι την Χαλκίδα. Καθώς ο καιρός ήταν καλός, αποφάσισα να πάω με το παπί. Επικίνδυνες αποστολές για την ηλικία μου, θα πείτε, αλλά εμένα πάντοτε μου άρεσαν τα "ροκ" μέσα μεταφοράς γιατί με κρατούσαν, και με κρατούν, ζωντανό. Μηχανάκια, τροχόσπιτα, φουσκωτά, συμβατικά ή ιπτάμενα το ίδιο κάνει. Σκέφτηκα λοιπόν, με την ευκαιρία, να κάνω παράλληλα ένα τεστ χρόνου και οικονομίας για να διαπιστώσω ποιος είναι ο συντομότερος και πιο οικονομικός τρόπος να πάει κανείς από την Ηλιούπολη στη Χαλκίδα.

Αποφάσισα λοιπόν να πάω από τον παλιό δρόμο και να επιστρέψω από τον Μπομπολόδρομο. Σαν σημείο εκκίνησης και τερματισμού στην Αθήνα όρισα το σημείο όπου ο περιφερειακός του Υμηττού χωρίζει και πάει αριστερά προς Αθήνα και δεξιά προς Αττική Οδό. Σαν σημείο εκκίνησης και τερματισμού στην Χαλκίδα όρισα την αρχή της μεγάλης γέφυρας, προς την πλευρά της ομώνυμης πόλης.

Τον Στήβεν Γκρέϋ δεν τον ξέρετε. Όπως άλλωστε δεν τον ήξερα κι εγώ, μέχρι που τον συνάντησα τυχαία. Για την ακρίβεια, συνάντησα ένα κείμενό του στο διαδίκτυο. Πρέπει να πω ότι ο Στήβεν Γκρέϋ είναι δημοσιογράφος τού Ρώϋτερς, ο οποίος έκανε μια έρευνα για τις ελληνικές τράπεζες. Μάλιστα, για χάρη αυτής της έρευνας χρειάστηκε να κάνει κάμποσα ταξιδάκια στην Ελλάδα. Αν δεν έχετε πρόβλημα με τα αγγλικά σας, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του, όπου σας διαβεβαιώνω ότι θα βρείτε μερικά εξαιρετικά ενδιαφέροντα κείμενα, που θα κάνουν αρκετές τριχούλες σας να σηκωθούν. Όμως, αν δεν τα πάτε καλά με την γλώσσα τού Σαίξπηρ ή αν απλώς βαριέστε τα ξενόγλωσσα, επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ εγώ μια από τις πιπεράτες ιστορίες τού... κυρίου Γκρέϋ.