Rib and Sea

Καταγγέλλει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Δεν στέγνωσε ακόμη το μελάνι εκείνης της καταγγελίας μου προς την Εισαγγελία Νάξου για τον εφοπλιστή Δημήτρη Παπαδημητρίου, ο οποίος απέκλεισε με μαντρότοιχους και συρματοπλέγματα μια παραλία της Σχοινούσας, στερώντας μ' αυτόν τον τρόπο της δυνατότητας να προσεγγίσουν οι κάτοικοι του νησιού και οι επισκέπτες τη συγκεκριμένη παραλία https://www.ribandsea.com/main/index.php/waves/1723-me-ton-para-mou-pido-ti-xora-mou-kai-ton-lao-mou , και ήρθα αντιμέτωπος με μια παρόμοια εικόνα, ακόμη πιο προκλητική θα έλεγα, στις Δίδυμες παραλίες της Πάτμου!

Αυτό που συμβαίνει λοιπόν στις συγκεκριμένες παραλίες της Πάτμου ξεπερνά κάθε φαντασία! Δύο, ή μάλλον τρεις ιδιώτες, εκ των οποίων ο ένας Ιταλός, έχουν κυριολεκτικώς κάνει κατάληψη των δίδυμων αυτών παραλιών φυλακίζοντάς τες με μαντρότοιχους και συρματοπλέγματα! Ακούστε όμως πώς έχει το πράγμα.

Ο φίλος μου Γιώργος Σαρανταυγάς αντέδρασε στο πρωϊνό μου σχόλιο https://www.ribandsea.com/waves/4538-provlimatismoi-tou-diethnologou-giorgou-sarantavga-gia-ti-megali-provoli-tou-egxeirimatos-tou-mariou-giannakou.html και μου έστειλε προ ολίγου την απάντηση που ακολουθεί.

Φίλε, φίλτατε Ιωσήφ,

όπου δεν ανοίγει πληγή δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχει γονιμότητα. Ευαισθησία χωρίς την αδελφή της όψη, δηλαδή τη σκληρότητα, είναι θάλασσα χωρίς αλάτι. Το "Rib and Sea" δεν χρειάζεται να το κατατάξω. Για την ακρίβεια, δεν νομίζω ότι χωράει στο γνωστό πήχη. Κινείται ελεύθερα και απροσχημάτιστα, γιαυτό και ενίοτε πληγώνεται. Αν σε πλήγωσα σημαίνει ότι είσαι ζωντανός. Αν πλήγωσα το Rib and Sea, σημαίνει ότι το δημοσιογραφικό σκαρί σου δεν είναι ζόμπι. Δημοσιογραφία που δεν πληγώνεται δεν είναι θεραπαινίδα της αληθείας, είναι άσχημη και επικίνδυνη εταίρα της εξουσίας.

Όλυμπος και Αυτισμός.

Φίλε Ιωσήφ,

με αφορμή μια ανάρτηση που έχει κατακλύσει το διαδίκτυο, την οποία αναδημοσίευσες στην ιστοσελίδα σου https://ribandsea.gr/face/4537-marios-giannakou-stin-pio-psili-koryfi-tou-olympou-kouvalontas-stin-plati-tou-tin-eleftheria-tosiou-pou-exei-kinitika-provlimata.html,
παίρνω την ευκαιρία να πλαισιώσω με κάποιες σκέψεις το είδος της ειδήσεως και όχι το περιεχόμενό της καθεαυτό. Θέλω να καταστεί ξεκάθαρο από την αρχή αυτό, διότι θα παρεξηγηθώ ένεκα της αξιωματικά “κλειδωμένης” στα ελληνικά κοινωνικά αντανακλαστικά αντίληψης περί “μεγαλείου ψυχής”, φιλαλληλίας και αλτρουισμού. Υπάρχει, δε, σοβαρή πιθανότητα να κατηγορηθώ ως αναίσθητος διότι αποτολμώ να πω ότι έχει και άλλη όψη (σήμανση) η ομόψυχη ευαισθησία τής δημοσιογραφίας, ειδικά όταν αυτή ταυτίζεται πλήρως με την “ομόψυχη ευαισθησία” κράτους και κοινωνίας. Το τελευταίο είναι κλειδί για να κατανοήσουμε γιατί δεν φτιάχτηκαν εκείνες οι γερές πλάτες και εκείνα τα πνευμόνια που χρειάζονταν για να ανεβάσουν τη χώρα έστω μέχρι την κορυφή τού Λυκαβηττού, ώστε αυτή να δει (πέρα από τη στεριά τής αποικιοκρατούμενης πρωτευούσάς της), τα νερά της, τον ήλιο της, τα παιδιά της που φεύγουν καραβιές και εκείνα που αργοπεθαίνουν στην επικράτειά της.

Του Διονύση Ρηγόπουλου, Ph. D.

Συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή η Κωδικοποίηση της Ψηφιακής Διακυβέρνησης, με ειδικά κεφάλαια για τα Ανοικτά Δεδομένα και την Ψηφιακή Διαφάνεια. Περιλαμβάνει την «ολοκληρωμένη ρύθμιση όλων των θεμάτων που άπτονται της ψηφιακής διακυβέρνησης και ιδίως εκείνων που σχετίζονται με τη χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) από τους φορείς του δημόσιου τομέα για τις ανάγκες της λειτουργίας τους» (Άρθρο 1). Το «Άρθρο 81 - Ανάρτηση οργανογράμματος και στοιχείων υπηρετούντων» αναπαράγει αυτολεξεί το Άρθρο 8 του Ν. 3861/2010 της Διαύγειας.