Rib and Sea

Άκουσα τις προάλλες τον σχολιασμό μιας πανελίστριας, σε κάποια πρωϊνή εκπομπή ενός τηλεοπτικού καναλιού, η οποία δικαιολόγησε τα υψηλά ποσοστά θέασης τηλεπαιγνιδιών, όπως το survivor, λέγοντας πως ο κόσμος είναι κουρασμένος από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ιδίως λόγω της κοινωνικής αποστασιοποίησης και του εγκλεισμού του εξ αιτίας του κορωναϊού, και έχει ανάγκη να "ξεδίνει" βλέποντας τέτοιου είδους εκπομπές.

Άντε και να δώσω βάση στον ισχυρισμό τής εν λόγω "πανελίστριας" και να δικαιολογήσω το ενδιαφέρον του κοινού γι' αυτά τα τηλεοπτικά παίγνια-σκουπίδια. Πώς να δικαιολογήσω όμως την πρεμούρα των μέσων μαζικής αποχαύνωσης να καλέσουν στο πάνελ πρωϊνών και απογευματινών τηλεσκουπιδιών τον Ντάφυ και τους υπόλοιπους κλόουν του Άγιου Δομίνικου; Πώς να δικαιολογήσω το ξέφρενο πανηγύρι και την παλλαϊκή συμμετοχή στην άφιξη του Ντάφυ στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος; Σε ποιον αξιόλογο άνθρωπο της επιστήμης, των τεχνών, του αθλητισμού ή των γραμμάτων έχει ποτέ επιφυλαχτεί τέτοια μεγαλειώδης υποδοχή κατά την άφιξή του στην Ελλάδα; Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους, και δη τα νεαρής ηλικίας άτομα, να παθαίνουν υστερία στη θέα ενός παίκτη τηλεοπτικού παιγνιδιού με αμφιλεγόμενη προσωπικότητα; Τι είναι αυτό που δίνει αξία στην ίντριγκα, στο φτηνό και στο δήθεν και καταποντίζει ανθρώπους με αξίες και ταλέντο; Τι είναι αυτό που ανεβάζει την επισκεψιμότητα βίντεο του YouTube στα ύψη, όπως π.χ. το "Σε σκέφτομαι όταν χέζω" του Κύπριου 2J, κατά κόσμον Γιώργου Ιωάννου, ενώ την ίδια στιγμή καταποντίζει βίντεο όπως η παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Μαυρόπουλου ή η απαγγελία του "ηρωϊκού ανθρώπου" του Ιωάννη Συκουτρή από τη Μάγδα Κοσσίδα;

Είναι χωρίς αμφιβολία η έλλειψη Παιδείας, ακαδημαϊκής τε και κοινωνικής. Είναι η καταρράκωση και ο ευτελισμός των θεσμών και η κατάντια της πολιτικής, δικαστικής και δημοσιογραφικής εξουσίας. Το κάθε ένα από αυτά χωριστά, αλλά και όλα αυτά μαζί. Θα έλεγα μάλιστα, ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι υπηρέτες (υποτίθεται) της ενημέρωσης που κάνουν τα χατήρια των εκδοτών και καναλαρχών και καθοδηγούν και ξεναγούν το τηλεθεάμον κοινό στον θαυμαστό κόσμο της τηλεοπτικής αποχέτευσης, χάριν του κέρδους που φέρνουν οι πλασματικοί δείκτες της AGB, η τηλεθέαση και οι διαφημίσεις.

Το λυπηρό δε, και συγχρόνως οξύμωρο, είναι ότι στο γαϊτανάκι αυτό της νταφομανίας πρωτοστατούν οι νέοι, οι οποίοι κατά κανόνα ψέγουν τις απερχόμενες γενιές για όλα τα δεινά που έχουν σωρεύσει στη χώρα! Και είδαμε πλήθος κόσμου να συρρέει στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος για να υποδεχθεί ως ήρωα τον Ντάφυ, συρμούς του μετρό να καθυστερούν, κόσμος να χάνει τη δουλειά και τα ραντεβού του, ενώ την ίδια στιγμή δεν ίδρωσε κανενός το αυτί για αφίξεις αθλητών όπως η Σάκαρη και ο Τσιτσιπάς, επί παραδείγματι.

Εντάξει, γράψε τώρα εσύ και ψέξε τον Ντάφυ και τους υπόλοιπους θαμώνες της παραλίας του survivor για χαμηλό επίπεδο και υποκουλτούρα. Αυτοί εξαργύρωσαν τους εαυτούς των στον βωμό του Τούρκου παραγωγού και του καναλιού που τον πληρώνει, και δημιούργησαν μια μικρή περιουσία μέσα σε μερικούς μήνες τσαλαβουτώντας στα λασπόνερα της Δομινικανής Δημοκρατίας και των τηλεοπτικών καναλιών. Μείνε εσύ με τις θεωρίες σου, συνέχισε να ψάχνεις και να αναδεικνύεις πρόσωπα με ταλέντο, για τα οποία αδιαφορεί παντελώς το μιντιακό σύστημα, καταδυόμενος συγχρόνως στα βάθη της τσέπης σου μήπως και ανακαλύψεις τα λίγα ψίχουλα της σύνταξής σου.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος