Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Κάπου στο Μαξίμου.

-Ρε μαλάκα, δεν είχε περάσει απ’ το μυαλό μου πόσο εύκολο είναι να το παίζεις κυβέρνηση.
-Ούτε κι’ εγώ. Να κάνεις ό,τι έκαναν οι προηγούμενοι, να διορίζεις όποιον σου γουστάρει, όπου σου γουστάρει, να σου την πέφτουν, να ξεπουλάς, να τους πετάς μια μαλακισμένη δικαιολογία και να ξεχνιέται το θέμα σε λίγες μέρες. Άσε που πολλοί χάφτουν σαν χάνοι τη δικαιολογία, για να μας υποστηρίξουν.
-Και όμως. Έτσι δεν γινόταν και παλιά επί επαράτου δεξιάς;
-Αυτό είπα και ‘γω ρε, αλλά εμείς τους ξεσκίζαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, κατεβαίναμε στους δρόμους, κλείναμε υπουργεία, γιαουρτώναμε υπουργούς και βουλευτές, της πουτάνας γινόταν.

Φαίνεται, τελικώς, πως δεν τρώνε όλοι οι Έλληνες το κουτόχορτο που ευδοκιμεί στην τηλεοπτική "ζούγκλα" του Ταρζάν της "ενημέρωσης", ούτε καταπίνουν αμάσητα όσα ατεκμηρίωτα ισχυρίζεται το ζεύγος του "εφευρέτη" Πέτρου Ζωγράφου και του συνοδοιπόρου και νομικού συμβούλου του Γιάννη Σπηλιόπουλου, σύμφωνα τουλάχιστον μ' αυτά που καταγγέλει το "τρίτο μάτι" στο βίντεο που ακολουθεί. Τουτέστιν, υπάρχει και μια άλλη εκδοχή που λέει ότι αν θέλεις να γίνεις πιστευτός οφείλεις, τουλάχιστον, να δίνεις πιστευτές εξηγήσεις.

Ιδού λοιπόν η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος από τα χείλη ενός ειδήμονος, προφανώς, ο οποίος χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο "Third Eye" (τρίτο μάτι) ισχυρίζεται, κάνοντας λογικούς και επιστημονικούς συνειρμούς, ότι οι κ.κ. Π. Ζωγράφος και Ι. Σπηλιόπουλος ψεύδονται και παραπληροφορούν. Συγχρόνως το "third eye" επιχειρεί να καταρρίψει τις καταγγελίες των ανωτέρω για κάποιους "προδότες", τους οποίους όμως δεν κατονομάζουν, και οι οποίοι υπέσκαψαν τάχα τις προσπάθειες των Π. Ζωγράφου και Ι. Σπηλιόπουλου στο εξωτερικό, ενώ προσπάθησαν, συγχρόνως, να τους κλέψουν την "πατέντα".

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Θεόδωρος Λιανός, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΤΟ ΒΗΜΑ 30.05.1999
 
Άρχισα να διαβάζω το Πόρισμα του εν λόγω διαλόγου [δεν γράφει πουθενά μεταξύ τίνων διεξήχθη ο διάλογος] και τί θυμήθηκα!
[αν η παιδεία αφήνεται στα χέρια ανθρώπων που δεν διαθέτουν ήθος και προσήλωση στον νόμο και στις δικαστικές αποφάσεις, θα μιλάμε για «ανοικτότητα» των σχολείων, για «κατάργηση» της βαθμολογίας και αντικατάστασή της με το «προφίλ του μαθητή» στο «προβλέψιμο μέλλον»  και άλλα ωραία που δεν είναι της παρούσης]. Αρκετή πλάκα έγινε με τα βασιλόπουλα και τις πριγκίπισσες του αποφοίτου Λυκείου κ. Φίλη. Ας διαβάσουμε τα σοβαρά για το δικό του βασιλόπουλο.

«Υπόθεση Δ. Μιχαλόπουλου VS Α. Λιάκου: Είπαμε για «παραδημοκρατικές διαδικασίες» ρε κοπρίτες, αλλά όχι κι’ έτσι!!!…
17.09.2012 by ΜπαρμπαΝίκος Αρβανίτης.

Το 1988, προκηρύχθηκε μια θέση αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο την «Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος». Υποψήφιοι για τη  θέση αυτή ήταν δυο επίκουροι καθηγητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος και ο Αντώνης Λιάκος.

Του Σάκη Μουμτζή.

Πηγή : http://www.liberal.gr/arthro/54543/apopsi/s-moumtzis/isonoi-zoes-ton-allonsin.html#pageundefined

Τα κομμουνιστικά καθεστώτα δεν αρκούνταν στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στη στέρηση των πολιτικών ελευθεριών, στην κατάργηση της ιδιοκτησίας. Επιζητούσαν τον πλήρη έλεγχο της προσωπικής ζωής των πολιτών, τη στέρηση κάθε ιδέας αυτενέργειας, πρωτοβουλίας, ανεξάρτητης σκέψης και αυτόνομης πράξης. Η σφαίρα του ιδιωτικού είχε αφομοιωθεί πλήρως από τις δραστηριότητες του Κράτους και του Κόμματος. Όλα όσα καθόριζαν τη ζωή των ανθρώπων στις σοσιαλιστικές χώρες – χωρίς εισαγωγικά, γιατί αυτός ήταν πράγματι ο σοσιαλισμός – υπάκουαν σε νόρμες που θέσπιζαν τα κομματικά όργανα και εκτελούσαν οι μηχανισμοί του Κράτους.

Ίδιον της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας είναι η από τα επάνω επιβολή των πολιτικών θέσεων της φωτισμένης πρωτοπορίας στο κοινωνικό σώμα που αδυνατεί να αντιδράσει, καθώς όλοι οι μηχανισμοί της κοινωνίας των πολιτών έχουν τσακιστεί από την πρωτοφανή βία του προλεταριακού κράτους. Τα πάντα ελέγχονται από την κομματική ιεραρχία με απόλυτη πειθαρχία. Ακόμα και οι πιο ιδιωτικές στιγμές των ανθρώπων, καθώς και οι οικογενειακές σχέσεις ακόμα, επικαθορίζονται από την πολιτική.