Ο Γιάννης Κυριακόπουλος, περισσότερο γνωστός σε όλους μας σαν ΚΥΡ, είναι ο σκιτσογράφος που πιάνει, πάντα σχεδόν, τον σφυγμό της εποχής και των γεγονότων και σατυρίζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο όσα διαδραματίζονται καθημερινώς στην πολιτική, κυρίως, ζωή της χώρας. Ιδού τι είχε να πει σήμερα για το δημοψήφισμα που διεξάγεται στη μεγάλη Βρετανία και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιδράσουν οι οπαδοί του "Ναι στην παραμονή της Μεγ. Βρετανίας στην Ε.Ε." στην περίπτωση που υπερψηφιστεί το "Όχι".
Ένας φίλος, ο οποίος εκτός από την δικηγορία ασχολείται με τη μουσική και τους στίχους, μου έστειλε το βιντεάκι που ακολουθεί. Θα σας ήμουν υπόχρεος εάν μου στέλνατε τα σχόλιά σας γι' αυτό που θα ακούσετε και, κυρίως, τι συνειρμούς σας φέρνουν οι στίχοι. Κυρίως το τελευταίο δίστιχο που παρομοιάζει το φεγγάρι με μια κατακίτρινη φέτα πεπόνι, πλημμυρισμένη από χαλίκια και αίματα. Θα τον ενθαρρύνατε να συνεχίσει να γράφει στίχους ή θα του λέγατε να ασχοληθεί με κάτι άλλο; Σας παρακαλώ να στείλετε τα σχόλιά σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Ο συνθέτης του τραγουδιού αυτού με παρακάλεσε επίσης να τονίσω ότι μπορείτε να γράψετε οποιαδήποτε γνώμη, ιδέα, σκέψη ή εικόνα σας προκάλεσαν οι στίχοι του συγκεκριμένου τραγουδιού, στα σχόλια κάτω από το βίντεο στο YouTube.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Πηγή: http://www.dimokratiki.gr/19-06-2016/apokalipsis-gia-ti-sfagi-tis-trapezas-dodsou/
http://www.dimokratiki.gr/19-06-2016/apokalipsis-gia-ti-sfagi-tis-trapezas-dodsou/
Μια σειρά από νέα στοιχεία, που δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά, γύρω από τη σπουδή των μελών της Επιτροπής Πιστωτικών Ασφαλιστικών Θεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδος, που αποφάσισαν την ανάκληση της άδειας λειτουργίας της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου, την εκκαθάρισή της και το διορισμό ειδικού εκκαθαριστή, περιλαμβάνονται στην υπ΄ αρίθμ. 454/2015 απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το περιεχόμενο της οποίας παρέμεινε άγνωστο ακόμη και στα μέλη της πρώην διοίκησης της τράπεζας, μέχρι σήμερα.
Τα μέλη της επιτροπής, συμπεριλαμβανομένου του πρώην προέδρου κ. Γ. Προβόπουλου, ελέγχονται από την Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ρόδου για παράβαση καθήκοντος.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Η χαροκαμμένη μάνα του Παύλου Φύσσα εξέφρασε την «απαίτηση» να είναι παρόντες οι κατηγορούμενοι στη δίκη, ώστε να ακούνε αυτά που τους καταμαρτυρούν οι μάρτυρες. Αυτή την απαίτηση δεν μπορεί κανείς να την κρίνει με οποιονδήποτε τρόπο. Εκείνο, όμως, που μπορεί να κάνει είναι να εξηγήσει γιατί κανείς δεν μπορεί να επιβάλει στους κατηγορουμένους και της συγκεκριμένης δίκης να παρίστανται στο ακροατήριο αντί να απουσιάζουν εκπροσωπούμενοι από τους συνηγόρους του.
Μέχρι πριν δέκα χρόνια περίπου ήταν υποχρεωτική η παρουσία του κατηγορουμένου στο ακροατήριο, τουλάχιστον όταν επρόκειτο για κακούργημα. Όμως, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στο Στρασβούργο διαμόρφωσε μέχρι το 2000 το δικαίωμα του κατηγορουμένου να απουσιάζει εκπροσωπούμενος από συνήγορο σε οποιαδήποτε ποινική δίκη ανεξαρτήτως του βαθμού του αδικήματος. Σημείωνε το δικαστήριο σε μία απόφασή του:
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Άκουσα δυο φορές τις τελευταίες εβδομάδες την κ. Λούκα Κατσέλη, πρώην υπουργό ΠΑΣΟΚ, νυν Πρόεδρο της ΕΤΕ και υποψήφια Πρόεδρο του 99ετούς Υπερνεκροταμείου, να λέει ότι τρεις είναι οι προϋποθέσεις για την άρση των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων. Τις δύο πρώτες τις προσπέρασα και τις ξέχασα. Κάτι έλεγε για ανάπτυξη πάντως. Ιδού η τρίτη:
«Η εμπέδωση πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας που θα επιφέρει επανάκτηση εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα και τη σταδιακή επιστροφή των καταθέσεων».
Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, ευλόγως πιστεύω ότι τα capital controls δεν θα αρθούν ποτέ. Κάποτε είχαμε τον ΦΑΠ, τον οποίο διαδέχθηκε το ΕΤΑΚ, στη θέση του οποίου ήλθε το ΕΕΤΗΔΕ, τη θέση του οποίου πήρε ο ΕΝΦΙΑ, ο οποίος θα μας συντροφεύει μέχρι το 2031. Και τούτο, επειδή, όπως μας ενημερώνουν οι κυβερνητικοί παπαγάλοι, δεν μπορεί αυτή η κυβέρνηση να τα κάνει όλα μαζί σε μία τετραετία. Θέλει έναν ορίζοντα τεσσάρων τετραετιών το λιγότερο, για να κάνει αυτά που θα έκανε με ένα άρθρο σε ένα νόμο.