Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Βασίλης Ορφανός δεν είναι σίγουρα ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ευγενής, δραστήριος, αποφασιστικός, ευσυγκίνητος, δυνατός, καθαρός, τακτικός και οργανωτικός μέχρι σημείου ψυχαναγκασμού! Θυμάται και τιμά την καταγωγή του και δακρύζει κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν των παιδικών του χρόνων και στους γονείς του.

Μου περιγράφει το ξεκίνημα της ζωής του από τότε που έβλεπε τον πατέρα του Μηνά να μεταφέρει πάγο και οικοδομικά υλικά με το side car της κατοχικής BMW στις γειτονιές του Χαλανδρίου, του Παραδείσου και του Αμαρουσίου όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τη συνάντησα στο τελείωμα ενός κεντρικού δρόμου της αγοράς της Ερμούπολης, λίγο πριν από την πλατεία του Δημαρχείου, και ακούγοντας τη φωνή και τον ήχο της κιθάρας της σταμάτησα να τη βιντεοσκοπήσω. Κάτι το τραγούδι της Χαρούλας, κάτι η θέα της μικρής μου εγγονής που κοιτούσε αποσβολωμένη, κάτι η αισθαντική φωνή και ερμηνεία της άγνωστης τραγουδίστριας, μου έφεραν δάκρυα στα μάτια.

Την επόμενη μέρα τη συνάντησα και πάλι να κάθεται στα σκαλιά του Δημαρχείου. Ανταλλάξαμε μερικές σκέψεις και αυθόρμητα της ζήτησα να μου δώσει μια συνέντευξη. Ανέκαθεν ήθελα να μιλήσω με ένα καλλιτέχνη του δρόμου, από τότε που άκουσα ένα τριμελές συγκρότημα να παίζει - ίδιες Χριστουγεννιάτικες ημέρες - στην αγορά της Μυτιλήνης.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τον συνάντησα τυχαία, καθώς περιπλανιόμουν στα στενά της Άνω Σύρου, και ανταλλάξαμε μια καλημέρα μαζί με τα ονόματά μας.

Το Τεό Ρόμβος δεν μου έλεγε τίποτε, μολονότι θα έπρεπε, ίσως. Η δική μου "αναγκαστική" όμως πορεία, με τον εγκλωβισμό των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων στην επιχείρηση του πατέρα μου και μετέπειτα οι σπουδές και η στρατιωτική θητεία, δεν μου επέτρεψαν να γνωρίσω τους νέους της δικής μου γενιάς οι οποίοι βρισκόντουσαν σε μια διαρκή αναζήτηση, αντιστεκόμενοι στο κατεστημένο και την υποχρεωτικότητα.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Δεν θα είναι ψέματα αν πω ότι ανάμεσα στα 17 συνολικώς θέματα που είχα στο μυαλό μου να καλύψω ξεμπαρκάροντας απ' το "Blue Star Paros" στην Ερμούπολη της Σύρου, κυρίαρχο ήταν αυτό του καπετάν Σιδερή Μαμίδη. Σε σημείο δηλαδή που αν κάλυπτα τα υπόλοιπα 16 και δεν κατάφερνα να μιλήσω με τον άνθρωπο αυτόν, θα ήταν σαν να μην είχα καταφέρει τίποτε!

Δεκάδες τα ερεθίσματα που είχαν φθάσει μέχρι χθες στ' αυτιά μου από μαρτυρίες συναδέλφων του, και ανάλογες οι περγαμηνές του πλοιάρχου αυτού ο οποίος είναι σημείο αναφοράς όταν μιλάει κανείς για την Ελληνική ακτοπλοία. Καπετάνιος στα περισσότερα βαπόρια που έπλευσαν και πλέουν στο Αιγαίο, ρέκορντμαν στις διασώσεις ανθρώπων που κινδύνεψαν στη θάλασσα, πολυβραβευμένος και αναγνωρίσιμος, τόσο μεταξύ των ακτοπλόων συναδέλφων του και των πληρωμάτων, όσο και από την Πολιτεία, η οποία ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις τον ταλαιπώρησε, μέσω των εν αγνοία τελούντων εκτελεστικών οργάνων της, και τον έστειλε απολογούμενο στις αίθουσες των δικαστηρίων, όπου όμως πάντοτε αθωώθηκε αποδεικνύοντας στην πράξη το άδικο της παραπομπής και ταλαιπωρίας του.