Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τον Βασίλη Μαύρο και τη σύζυγό του Αναστασία συνάντησα για πρώτη φορά στην παλιά πόλη της Ρόδου το καλοκαίρι του 2015. Εξεπλάγην ευχάριστα με την ξύλινη συτναρμολογούμενη πυραμίδα που κατασκευάζουν και αυθόρμητα μου γεννήθηκε η επιθυμία να προβάλλω τη δουλειά τους : https://www.ribandsea.com/face/2074-vasilis-mayros-kai-anastasia-ksylourgoi-viotexnes-mias-pyramidas-pazl.html

Πέρυσι το καλοκαίρι τους είδα και πάλι στο ίδιο στέκι, στην είσοδο της παλιάς πόλης της Ρόδου, και χθες το βράδυ, καθώς περπατούσαμε με την καπετάνισσα στην υπέροχη παραλία της Θεσσαλονίκης, τους είδα στο πρώτο εν σειρά περίπτερο της έκθεσης βιβλίου να εκθέτουν την υπέροχη ξύλινη πυραμίδα τους.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Βλέποντας ανθρώπους, όπως ο Γιακουμής Μανούσος στο χωριό Καμάρι των Φούρνων, να διατηρούν ευλαβικά την παράδοση, καταλήγω στο συμπέρασμα πως τίποτε δεν χάθηκε οριστικά σ' αυτή τη χώρα. Τον συνάντησα στον χώρο όπου αρμέγει καθημερινώς τα λιγοστά αιγοπρόβατα που εκτρέφει και στη συνέχεια τυροκομεί το γάλα τους παράγοντας τυρί και μυζήθρα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έμαθε απ' τον πατέρα του, με την ίδια αγάπη για τα ζώα.

Συνταξιούχος ναυτικός ο Γιακουμής, μάγειρας στα καράβια, επέστρεψε στο νησί του πριν από 14 χρόνια. Αποφάσισε τότε να διατηρήσει έναν περιορισμένο αριθμό ζώων και να συνεχίσει αυτό που έκανε ο πατέρας και ο πεθερός του. "Με τα ζώα μεγάλωσα από παιδί. Μπαρκάρισα στα καράβια, αλλά όταν συνταξιοδοτήθηκα και επέστρεψα στο νησί αποφάσισα να συνεχίσω αυτό που έκαναν οι δικοί μου και να ασχοληθώ με κάτι που γνώριζα, ξοδεύοντας συγχρόνως τη σύνταξή μου!"

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η Λίτσα Βούλγαρη είναι δοτική, ευγενική, χαρούμενη, ακούραστη και ταλαντούχα. Όλη την ημέρα κάτι σκαρώνει στον πάγκο εργασίας του μαγαζιού που διατηρεί με τον σύζυγό της στους Φούρνους Κορσεών.Και τι δεν φτιάχνει η απίστευτη αυτή γυναίκα που, όπως η ίδια λέει, εργάστηκε ακόμη και αμισθί σε ανάλογα μαγαζιά προκειμένου να μάθει την τέχνη.

Η θερμαινόμενη βιτρίνα του μαγαζιού, που φέρει τον τίτλο "Μαϊστράλι", γεμίζει κάθε πρωί με τυρόπιτες, μπουγάτσες, λουκανικόπιτες, πιροσκί, πίτσες, κατημέρια, πεϊνιρλί, λουκουμάδες και καθε λογής λιχουδιά που φτιάχνεται με ζύμη. Μέχρι το μεσημέρι μάλιστα δεν έχει μείνει ούτε δείγμα! Για τις πωλήσεις δεν ευθύνονται μόνο οι απίστευτες γεύσεις αλλά και οι... προλεταριακές τιμές, όπως λέει χαριτολογώντας η Λίτσα.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Υπάρχουν φορές που πραγματικά δυσκολεύομαι να σκιαγραφήσω κάποιους ανθρώπους με την παλληκαριά του Γιώργου Μαρκάκη. Η ζωή τού έδωσε ένα παιδί που γεννήθηκε με νοητική στέρηση και που σήμερα είναι 40 ετών. Ο θάνατος πήρε προσφάτως τη ζωή της κόρης του σε ηλικία 44 ετών. Έχασε ολόκληρο το δεξί του χέρι όταν ένα μηχάνημα του το άρπαξε 5 ημέρες πριν παρουσιαστεί στον στρατό. Και όμως, ο Γιώργος Μαρκάκης συνεχίζει να κοιτάζει κατάματα τη ζωή και να καταγγέλλει τα κακώς κείμενα χωρίς φόβο, αλλά με περίσσιο θάρρος και πάθος.

Τον συνάντησα κατά την διάρκεια τη χθεσινής ολιγόωρης παραμονής μας στη Θύμαινα και του ζήτησα να  μιλήσει στην κάμερα. Δέχτηκε πρόθυμα, θαρρείς και περίμενε αυτή την ευκαιρία για να βγάλει με κάποιο τρόπο τον συσσωρευμένο πόνο και τον θυμό του μαζί.