Rib and Sea

Αγαπητέ κ. Διευθυντά.

Θα έγραφα πολλά, ήδη έφτασα στις τρεις σελίδες. Όμως, επαγγελματικά, με στραγγαλίζει το συναίσθημα, την ώρα που η απόγνωση για την κατάντια των διαφορετικών στην Ελλάδα μου συνθλίβει τον καρπό του καλομαθημένου μου χεριού και ο άνεμος της επικρατούσας μπερδεμένης Εθνικής ταυτότητας, της Ελληνικής δηλαδή στουρνοβλαχιάς, σκορπίζει τις αποτυπωμένες λέξεις  σαν την στάχτη που αφήνεται, επίτηδες ελεύθερη, καταμεσής του Αιγαίου.

Αυτοί "είμαστε".

Πονηροί, μικροαπατεώνες, αποκεφαλιστές των ονείρων, συγκεκαλυμμένα άδικοι, σεξουαλικά ανικανοποίητοι, ημιμαθείς του κερατά, πολιτισμικά ανεκδιήγητοι, πολιτικά όντα στην εποχή του Neandertal, κάτοικοι στη Βαβέλ της πλήρους ασυνεννοησίας μας. Και όχι μόνο έχουμε εμπεδώσει τα δεκάδες κακά της μοίρας μας, αλλά και απαιτούμε, όχι μόνο να καμωθούν όλοι οι υπόλοιποι ότι είναι κατ΄εικόνα και ομοίωσή μας, αλλά και να γίνουν τάλε - κουάλε σαν τα μούτρα μας.

Αυτοί "είμαστε" κ. Διευθυντά.

"Θεωρούμε" χαριτωμένους, ζηλευτικούς και ωραίους όσους από τους διαφορετικούς καταφέρνουν να εμφανιστούν στο τετράγωνο γυαλί της εικονικής πραγματικότητας και της καθολικής απάτης, αλλά, την ίδια στιγμή, "φερόμεθα" με Σταλινική σκληρότητα σε όσους δεν το επιζητούν ή δεν το καταφέρνουν.

Σας "ζηλεύω" κ. Διευθυντά. Σας "ζηλεύω", διότι μέσα από την εργασία σας, γνωρίσατε ανθρώπους με τους οποίους θα ήθελα να συνδιαλέγομαι, να ανταλλάσσω γνώμες και απόψεις, αλλά δεν σας φθονώ. Δεν σας φθονώ, διότι πολύ καλά γνωρίζω, ότι σε "μια άλλη ζωή" με αυτούς όλους, από κοινού, θα  συναγελαζόμεθα.

Με τιμή

Ο παράξενος και διαστροφικός σας αναγνώστης.

Σχόλιο του "Rib and Sea"

Αγαπητέ παράξενε και διαστροφικέ αναγνώστη μου,

Αν σου πω ότι δεν περίμενα κάποια ανάλογη αντίδραση εκ μέρους σου, μετά την παρακολούθηση της "εξομολόγησης" του Νικόδημου, θα σου πω ψέματα. Το περίμενα το σχόλιο. Δεν μπορούσα βεβαίως να προβλέψω τι ακριβώς θα έγραφες.

Τους αναγνώστες του "διαφορετικού" αυτού διαδικτυακού περιοδικού ίσως δεν τους εξέπληξες, με όσα λίγο πιο πάνω σχολίασες. Κάποιοι, μάλιστα, χωρίς να θέλω να τους υποτιμήσω, ίσως δεν κατάλαβαν καν περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Εμένα, όμως, καίτοι καλώς σε γνωρίζω, με συνετάραξες με όσα έγραψες και, κυρίως, με όσα σκέφτηκες και ενδεχομένως δεν "χώρεσαν" στο χαρτί.

Έχω πάρει πολλές συνεντεύξεις μέχρι σήμερα στη μακρόχρονη, πλην μίζερη, δημοσιογραφική μου πορεία. Και δεν λέω "καριέρα", γιατί ουδέποτε έβγαλα χρήματα ασκώντας αυτό το λειτούργημα-επάγγελμα. Η συνέντευξη ωστόσο του πρώην μοναχού Νικόδημου ήταν, πίστεψέ με, μια από τις πιο δύσκολες.. Και ήταν δύσκολη γιατί γνώριζα εκ των προτέρων ότι θα υπήρχαν πράγματα στα οποία ούτε εκείνος θα ήθελε να αναφερθεί, ούτε εγώ θα ήθελα να ρωτήσω, σεβόμενος ακριβώς αυτή την "διαφορετικότητα" στην οποία αναφέρθηκες.

Όμως, ο Νικόδημος απέδειξε σε μένα αλλά, όπως απεδείχθη και στους αναγνώστες του "Rib and Sea", ότι είναι πέρα και πάνω από αυτά που βασανίζουν και προβληματίζουν τους περισσότερους σημερινούς ανθρώπους, μηδέ των, σε κάθε χώρο, "διακεκριμένων-celebrities" (sic) εξαιρουμένων. Συζήτησε λοιπόν μαζί μου σαν να μιλούσε στον καθρέφτη του, απαλλάσσοντάς με, σε πολλές περιπτώσεις, ακόμη και της δημοσιογραφικής "υποχρέωσης" να του θέσω "αδιάκριτες", πλην όμως "αναγκαίες", ερωτήσεις. Υπήρξαν βεβαίως και στιγμές που έβαλα στο "off" τη βιντεοκάμερα επιλέγοντας να μην μπω στον πειρασμό να συμπεριλάβω στο μοντάζ πράγματα και καταστάσεις που θα στενοχωρούσαν ή θα έφερναν σε δύσκολη θέση τον συνομιλητή μου...

Δεν έχεις λόγο πάντως να νοιώθεις τόσο λυπημένος και απαισιόδοξος, αναμένοντας την συνδιαλλαγή με "διαφορετικές" οντότητες, όπως ο μοναχός Νικόδημος, σε μια άλλη ζωή. Στον βαθμό που μπορείς να εκφράσεις αυτές τις "διαστροφικές" σκέψεις σου και αυτές να αναρτηθούν σε κοινή θέα, πρέπει να είσαι ικανοποιημένος. Για να μην αναφέρω την ευκαιρία που δίνεις σε άλλους "διαφορετικούς" να εκφραστούν και να συνδιαλλαγούν μαζί σου, σ' αυτη όμως τη ζωή και όχι στην επόμενη, με τα "παράξενα" και "διαστροφικά" σου σχόλια...

Φιλικά

Ένας παράξενος και διαστροφικός εκδότης.