Rib and Sea

Είναι η πρώτη φορά στα έξη χρόνια του, που το blog θα ασχοληθεί με ένα τέτοιο θέμα. Ελπίζει να είναι και η τελευταία.

Αφήνουμε για σήμερα στην άκρη μνημόνια και προδότες για να δούμε αυτή καθ' εαυτή την κοινωνία και τα προβλήματά της. Ο λόγος για το πρόσφατο και όντως τραγικό δυστύχημα με τους -ευτυχώς μόνον τρείς- νεκρούς έφηβους. Ευτυχώς μόνον τρείς, γιατί θα μπορούσε μέσα στο αυτοκίνητο των νεαρών να βρίσκονται κι άλλοι δύο, ή θα μπορούσε κάλλιστα το άλλο αυτοκίνητο να μην ήταν ένα ημιφορτηγάκι με έναν οδηγό, αλλά ένα μικρό ΙΧ με μιά άλλη οικογένεια, όπου και θα είχαμε ακόμη μεγαλύτερο θρήνο και οδυρμό.

Εξ ορισμού όλοι οι νέοι κάνουν μ@λακίες. Άλλοι τις πληρώνουν κι άλλοι όχι. Θέμα τύχης. Κι εμείς κάναμε. Όλοι. Όποιος το αρνείται είναι ψεύτης. Το θέμα είναι ποιός διευκολύνει ή ποιός αποθαρρύνει αυτές τις μ@λακίες. Προφανώς η κοινωνία. Και η κοινωνία έχει δύο μεγάλα όπλα προς αυτή την κατεύθυνση: την οικογένεια, και το σχολείο.

Πώς θα έπαιρνε κατ' επανάληψη (το blog το γνωρίζει καλά από αδιαμφισβήτητες πηγές) ο συγκεκριμένος έφηβος, αλλά και χιλιάδες άλλοι έφηβοι ανά την Ελλάδα, το αυτοκίνητο του μπαμπά για μιά βόλτα-κοπάνα με τους φίλους, αν ή ίδια η παιδεία του μπαμπά, του κάθε μπαμπά, του επέτρεπε να ξεχωρίζει το καμάρι για την μαγκιά-αντριλίκι τού σπλάχνου του, από την αντικοινωνική συμπεριφορά τού να παραβλέπεις τους νόμους που ορίζουν ικανότητα οδήγησης στα 18 με επαγγελματία-πιστοποιημένο δάσκαλο;

Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο πως ο συγκεκριμένος πιτσιρικάς -αλλά και οι άλλοι πιτσιρικάδες- δεν "έμαθε" από μόνος του να οδηγεί σ' αυτή την ηλικία, παρά απ' τον ίδιο τον πατέρα του, κάποιον θείο, ή μεγάλο αδελφό, σε γνώση πάντα της οικογένειας.

Και πώς θα ήταν ικανοί να κάνουν τόσο εύκολα κατ' επανάληψη κοπάνα (αυτό πιά το ξέρουν όλοι σε όλη την χώρα) οι έφηβοι μαθητές, αν δεν ήταν τα σχολεία όχι σαν τα σχολεία που θυμόμαστε, αλλά ξέφραγα αμπέλια; (εδώ το blog θα έλεγε "μπ@υρδέλα", αλλά οι οίκοι ανοχής έχουν πρόγραμμα, τάξη και λειτουργούν υποδειγματικά). Αν δεν ήταν οι καθηγητές υπαλληλάκοι που κοιτούν πώς θα ξεμπερδεύουν πιό ανώδυνα με το ωράριό τους, ή πώς θα εξασφαλίσουν και τίποτα "μαύρα" λεφτούλια από φροντιστήρια, αλλά ήταν εκπαιδευτές όπως θα έπρεπε να είναι, παιδαγωγοί, σαν κι αυτούς που θυμόμαστε στα παλιά δημοτικά και γυμνάσια (με όλες τους τις κάποιες φορές υπερβολές, που όμως εκ των υστέρων όλοι παραδεχτήκαμε πως μας βγήκαν σε καλό);

Οι δάσκαλοι που εμείς θυμόμαστε ήταν δεύτεροι γονείς. Ήταν οι πρωϊνοί γονείς, όταν οι φυσικοί γονείς έλειπαν στις δουλειές τους και αναλάμβαναν την επιμέλειά μας μετά το μεσημέρι που γυρίζαμε απ' το σχολείο.

Οι αιτιάσεις λυκειαρχών, καθηγητών και λοιπών αρμοδίων και υπευθύνων, όπως παρουσιάστηκαν στις τηλεοράσεις στο συγκεκριμένο γεγονός, είναι τουλάχιστον γελοίες. Όχι, τα συγκεκριμένα παιδιά -αλλά και πολλά άλλα- (και πάλι το blog είναι σε θέση να γνωρίζει) δεν ήταν η πρώτη φορά που έκαναν κοπάνα χωρίς να ιδρώσει το αυτί του σχολείου. Άλλωστε τρανή απόδειξη είναι η δήλωση -και έμμεση παραδοχή- του τυχερού τέταρτου της παρέας που τελευταία στιγμή δεν επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο, αφού όπως είπε είχε πολλές απουσίες και φοβόταν μή χάσει τη χρονιά του. Δηλαδή δεν είμαστε καλά-καλά ούτε στο τέλος του Νοέμβρη και οι απουσίες -προφανώς, προφανέστατα από κοπάνες- έχουν φτάσει στο κόκκινο. Άραγε είχαν ενημερωθεί γι αυτές οι γονείς του παιδιού; Οι υπόλοιποι γονείς;

Όχι αυτοί δεν είναι δάσκαλοι. Είναι υπάλληλοι και τίποτε άλλο. Κι αυτό δεν είναι σχολείο. Είναι πρωϊνό πάρκινγκ παιδιών. Αν δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς γιατί κάποιοι τους δένουν τα χέρια, υπουργείο, Πολιτεία, όποιος τέλος πάντων, ας βγουν να το πούν. Να απεργήσουν, να διαδηλώσουν. Κι όλοι εμείς μαζί τους. Αλλά όχι μόνον απεργίες για τις επετηρίδες και τα λεφτά.

Απ' την άλλη, το θέμα της οικογένειας (όπως θίξαμε και πριν) είναι κι αυτό θέμα παιδείας. Θέμα -ανύπαρκτης- παιδείας των σημερινών γονιών. Και από πού να την πάρουν άλλωστε κι αυτοί την κοινωνική και εγκυκλοπαιδική παιδεία; Απ΄ το ξεχαρβαλωμένο εδώ και 30+ χρόνια σύστημα Παιδείας με τους σοσιαλιστικούς πιό παλιά, και μνημονιακούς-"πολυπολιτισμικούς" πειραματισμούς του σήμερα;

"Εκ Θεού άρξασθε" έλεγαν παλιά. Όχι. "Εκ παιδείας άρξασθε". Αυτό είναι το σωστό. Από κεί θα βρούμε τον σεβασμό και την αγάπη για τον θεό, για την κοινωνία, για τον διπλανό.

Απ' το πρωϊνό μας σπίτι.
Απ' τους πρωϊνούς γονείς!

Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2018/11/blog-post_21.html

Υ.Γ. Το blog υπενθυμίζει πως δέχεται σχόλια αρκεί να είναι ψύχραιμα, και μέσα στα πλαίσια των κανόνων της καλής συμπεριφοράς. Τα υπόλοιπα διαγράφονται.