Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Και ο κόσμος, μετά την άνοιξη του 2011, μαζεύτηκε και πάλι στην πλατεία. Ενήλικες, παιδιά, ηλικιωμένοι, άτομα με ειδικές ανάγκες. Έλληνες που κατέφθασαν στην Αθήνα από όλα τα μέρη της χώρας με πούλμαν, καράβια και αεροπλάνα. Μπαχαλάκηδες, κουκουλοφόροι, καμουφλαρισμένοι (ταγματ)ασφαλίτες και επεισόδια πάντως δεν υπήρξαν. Δεν τους "έπαιρνε", καθώς ο κόσμος ήταν πολύς και δεν υπήρχαν κομματικά λάβαρα. 140.000 λαού, κατά την αστυνομία (λέγε με υπουργό Προστασίας του Πολίτη ή αλλέως πώς κυβέρνηση), 1,5 εκατομμύριο κατά τους διοργανωτές, γύρω στους 600.000 κατά την ταπεινή μου άποψη.

Μια θάλασσα γαλανόλευκων σημαιών (να βγάλουν κάνα φράγκο και οι μικροπωλητές σημαιών) πλημμύρισε όλο τον χώρο του συλλαλητηρίου, και ήταν η πρώτη ίσως φορά που συνέβη κάτι τέτοιο. Εκεί πάντως και οι καντίνες, τα κάστανα, τα σουβλάκια, τα καλαμπόκια, τα ξηροκάρπια. Δεν λείπουν άλλωστε αυτά ποτέ απ' τις συγκεντρώσεις.

Γύρω στη 1 έκανε την εμφάνισή της και η Χρυσή Αυγή, κατάμαυρα ενδεδυμένη, συντεταγμένη και με τον αρχηγό της επικεφαλής, χωρίς όμως κομματικά λάβαρα. Ρώτησα σχετικώς τον Ηλία Κασιδιάρη κι' αυτός απάντησε ότι δεν συμμετέχουν στο συλλαλητήριο με την κομματική τους ταυτότητα αλλά όπως όλος ο κόσμος.

Κατά τα άλλα, είδα τον "έγκριτο" δημοσιογράφο του ΣΚΑΙ Άρη Πορτοσάλτε να κάνει ρεπορτάζ (εκ του ασφαλούς) μέσα απ' το βανάκι του σταθμού, και τον επίτιμο αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού Φράγκο Φραγκούλη να περπατάει ανάμεσα στο πλήθος με την συνοδεία του και όχι να ομιλεί από του άμβωνος.

Όταν έγινε η αναγγελία του μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη (γύρω στις 14.30), απεχώρησα από την πλατεία κρίνοντας πως είχα επιτελέσει μέχρι εκείνη τη στιγμή τον λόγο συμμετοχής μου. Ομολογώ, άλλωστε, ότι δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση για τον Μίκη Θεοδωράκη-πολιτικό, ούτε βεβαίως για τον συνταγματολόγο-τσάμπα μάγκα, πρώην σύμβουλο δωσίλογων πρωθυπουργών και νυν "προστάτη" του Συντάγματος και του λαού Γιώργο Κασιμάτη, ο οποίος διεδέχθη τον Μίκη στο βήμα.

Και τώρα; Τώρα θεωρώ - ελπίζοντας να διαψευστώ - ότι η πρώτη με φόρα αριστερά κυβέρνηση του Αλέκση θα γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της το ογκώδες συλλαλητήριο-δημοψήφισμα και θα δώσει μποναμά στους κατοίκους του Βαρδάρη το όνομα Μακεδονία. Να είμαστε καλά να την θυμόμαστε...