Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Στο νομοσχέδιο, λοιπόν, το οποίο ψηφισθέν έλαβε τον αριθμό νόμου 4474/2017, υπήρχε και η ακόλουθη διάταξη (φωτο 2).

Ο εισηγητής της συμπολίτευσης είπε τα ακόλουθα στη Βουλή:

«Με το άρθρο 16 γίνεται προσπάθεια αποσυμφόρησης των δικαστηρίων και των ΔΟΥ από υποθέσεις που εκκρεμούν και έχει καθυστερήσει η απόφαση λόγω διαφορετικών ερμηνειών από τις αρμόδιες αρχές. Η απαλλαγή από φόρο υπεραξίας αφορά περιπτώσεις πώλησης ή μίσθωσης ακινήτου, στο οποίο λειτουργούσε επιχείρηση μετά του υφιστάμενου εξοπλισμού σε άλλη επιχείρηση, καθώς δεν συνιστά αυτή μεταβίβαση σε επιχείρηση.».

Ο εισηγητής της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντείπε:

«Όμως, υπάρχει σαφές ζήτημα με το άρθρο 16, για το οποίο ούτε εξηγήσεις δόθηκαν, αλλά ούτε και απαντήσεις. Είναι δυνατόν να αποδεχθεί η Βουλή τη διάταξη, με την οποία η πώληση ή η μίσθωση ακινήτου, στο οποίο λειτουργούσε επιχείρηση μαζί με τον εξοπλισμό της σε άλλη επιχείρηση, δεν συνιστά μεταβίβαση επιχείρησης για την επιβολή φόρου υπεραξίας, και μάλιστα, η συγκεκριμένη διάταξη να έχει αναδρομικό πεδίο εφαρμογής και να περιλαμβάνει και εκκρεμείς υποθέσεις; Έθεσα συγκεκριμένα ερωτήματα, για τα οποία δεν υπάρχουν απαντήσεις: Ποιοι είναι αυτοί που θέλετε να τους απαλλάξετε από την καταβολή του φόρου; Εάν ο φόρος έχει καταβληθεί, τι γίνεται; Τι θα γίνει με τις περιπτώσεις, που έχει παραγραφεί το δικαίωμα είσπραξης και για τις επιχειρήσεις που ήδη βρίσκονται σε καθεστώς ελέγχου για παρελθούσες χρήσεις;».

Εν τέλει το άρθρο 16 απεσύρθη, για να... μελετηθεί περισσότερο και να επαναφερθεί αναδιατυπωμένο. Ουδείς, όμως, παρετήρησε το βασικότερο: ότι με την εν λόγω διάταξη θα συμπλήρωναν ένα άρθρο ενός νόμου [2238/1994] ανύπαρκτου, αφού ο εν λόγω ν. 2238/1994 έχει καταργηθεί πανηγυρικά με το άρθρο 26§11 ν. 4223/2013 [νόμος ΕΝΦΙΑ, τον οποίο φευ δεν κατήργησε ο Αλέξης].

Και περιμένουμε απ’ τα σκουπίδια να λύσουν το πρόβλημα με τα σκουπίδια.