Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Έγραφα προ 5ετίας περίπου για το πρόβλημα των ανασφαλίστων οχημάτων, το οποίο έγινε πολύ επίκαιρο με τα προβλήματα που προκάλεσε σε πολλούς ιδιοκτήτες η πρόσφατη πρόχειρη, ως συνήθως, αντιμετώπισή του από το κράτος δια της κλασικής, αλλά αλυσιτελούς, μεθόδου της επιβολής προστίμου. http://taxalia.blogspot.gr/2012/10/blog-post_9164.html

Διάβασα και άκουσα πολλά για το σχετικό ζήτημα. Ιδιοκτήτες ακινητοποιημένων οχημάτων καλούνται να πληρώσουν πρόστιμο λόγω μη ασφάλισης του ακινητοποιημένου οχήματος. Βλακώδες, αφού η υποχρέωση ασφάλισης αφορά στα οχήματα που κυκλοφορούν. Ιδιοκτήτες κλεμμένων αυτοκινήτων το ίδιο, ενώ έχουν καταγγείλει στην Αστυνομία την κλοπή, εξ ου και δεν ασφαλίζουν το αυτοκίνητο, αφού έπαψαν να είναι ιδιοκτήτες έχοντας απωλέσει δια κλοπής την κυριότητα του οχήματος.

Διάβασα, όμως, και κάτι τραγικά, τύπου «το κράτος έκανε δωράκι στις ασφαλιστικές εταιρείες αναγκάζοντας τους ιδιοκτήτες να ασφαλίσουν τα οχήματά τους».

Τί έγινε στην πραγματικότητα όμως; Οι ασφαλιστικές εταιρείες έδωσαν στο κράτος κατάλογο των ασφαλισμένων σ’ αυτές οχημάτων. Άρα, όσα είναι εκτός καταλόγου είναι ανασφάλιστα. Από κει και πέρα είναι θέμα του κράτους να διασταυρώσει τα στοιχεία που το ίδιο διαθέτει με τα στοιχεία του εν λόγω καταλόγου και να επιβάλει τα δέοντα πρόστιμα, όπου δει.

Δεν θα πάρω το μέρος των ασφαλιστικών εταιρειών λέγοντας ότι είναι ηλίθιο να λέμε πως το κράτος κάνει δώρο στις ασφαλιστικές υποχρεώνοντας όλους τους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων να τα ασφαλίσουν. Η υποχρέωση αυτή είναι νόμος του κράτους μας από το 1976, τον οποίο δεν επέβαλαν οι ασφαλιστικές εταιρείες, αλλά διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας.

Θα πάρω το μέρος των ευσυνείδητων ιδιοκτητών που έχουν ασφαλισμένα τα οχήματά τους και πληρώνουν μέσω του ασφαλίστρου ένα ποσό στο Επικουρικό Κεφάλαιο, για να καλύψει ζημίες προκληθείσες από τους «έξυπνους» που κυκλοφορούν με ανασφάλιστα οχήματα.

Θα πάρω το μέρος των άτυχων θυμάτων των τροχών που βρέθηκε στο δρόμο τους ένα ανασφάλιστο όχημα, με αποτέλεσμα να μην αποζημιωθούν ή να περιμένουν να αποζημιωθούν από το «χρεωκοπημένο» Επικουρικό Κεφάλαιο μετά από καιρό.

Θα πάρω το μέρος των άτυχων θυμάτων των τροχών που βρέθηκε στο δρόμο τους ένα όχημα ασφαλισμένο σε ασφαλιστική εταιρεία της πλάκας, την οποία διοικούν αετονύχηδες που πουλάνε ασφάλιση έναντι χαμηλού ασφαλίστρου για να αυξήσουν τον τζίρο τους και μετά να ταλαιπωρούν τους ζημιωθέντες τρίτους για ζημία ακόμη και € 300.    

Απόδειξη της ανυπαρξίας συνείδησης καθενός που θέτει στην κυκλοφορία ένα όχημα χωρίς να το ασφαλίζει αποτελεί το γεγονός πως όλες οι ασφαλιστικές εταιρείες περιλαμβάνουν στις καλύψεις που παρέχουν και «ζημία από ανασφάλιστο όχημα». Αναλαμβάνει, δηλαδή, η ασφαλιστική εταιρεία έναντι ελάχιστου ασφαλίστρου να καλύψει τη ζημία που θα προκαλέσει στον ασφαλισμένο της ένα ανασφάλιστο όχημα. Η αποθέωση της παράνοιας.

Ασφαλώς και ευθύνεται και η οικονομική κρίση για την αύξηση του αριθμού των ανασφάλιστων οχημάτων. Όπως ευθύνεται και για τη μη σωστή συντήρηση των οχημάτων. Αν δεν έχω να φάω, δεν ασφαλίζω και δεν συντηρώ το όχημά μου.  Κι’ αν προκαλέσω ατύχημα και καταστήσω ανάπηρο ή σκοτώσω έναν άνθρωπο, στ’ αρχίδια μου. Η παιδεία μου δεν μου επιτρέπει να αποφασίσω να ακινητοποιήσω το όχημά μου, προκειμένου να μπορώ να τρώω και να μη φάω κανέναν στον δρόμο που θα μείνει χωρίς αποζημίωση.   

Όλα είναι θέμα παιδείας. Και των ιδιοκτητών οχημάτων και των μανδαρίνων που είναι ανίκανοι να ξεχωρίσουν ποιός πρέπει να ασφαλισθεί και ποιος όχι. Αλλά και όσων είναι ταγμένοι να εποπτεύουν τη σωστή λειτουργία των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, αλλά κάθε λίγο και λιγάκι ανακαλούν  την άδεια λειτουργίας κάποιας εξ αυτών, επειδή δεν τηρεί στοιχειώδεις κανόνες λειτουργίας της ιδιωτικής ασφάλισης, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο το πολύπαθο Επικουρικό Κεφάλαιο που καλείται να πληρώσει και τις ζημίες που αδυνατεί να πληρώσει η εταιρεία, της οποίας ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας.