Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Το χθεσινό αρθρίδιό μου http://www.ribandsea.com/waves/3050-o-terastios-glezos-kai-i-lilipoyteia-zoi έτυχε ποικίλων σχολίων από σχολιαστές και φίλους. Ζητώντας συγγνώμη από ορισμένους που επεσήμαναν ότι αλλάζω συχνά γνώμη, επειδή επιδοκιμάζω αυτούς που διακηρύσσουν το αυτονόητο, μέχρι να διαπιστώσω ότι με δουλεύουν όπως και άλλοι, θα θυμίσω τούτο: το ότι δεν διεκδικούμε τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο επί τόσες δεκαετίες οφείλεται σε εμάς και όχι στους οφειλέτες. Δείγμα http://taxalia.blogspot.gr/2014/05/blog-post_5908.html

Όπως ένιοι σχολιαστές επικρίνουν εμάς τους ίδιους και όχι τους δανειστές για τα δάνεια που παίρναμε και σπαταλούσαμε τόσα χρόνια.

Αρκετοί παρετήρησαν ότι καλά έκανε η Ζωή και εμπόδισε τον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο των σφαγιασθέντων Διστομιτών, αφού οι Γερμανοί δεν μας αποζημιώνουν. Άλλος φίλος διερωτήθηκε, αν θα επιτρέπαμε στον Ερντογάν να καταθέσει στεφάνι  στο μνημείο των κατακρεουργηθέντων Ποντίων. Απήντησα ότι εγώ θα τον άφηνα, αφού κάτι τέτοιο προϋποθέτει ότι η Τουρκία έχει αναγνωρίσει το έγκλημά της και έχει ζητήσει συγγνώμη.

Με άλλα λόγια: κακοποιός εισβάλλει ένοπλος στο σπίτι μου, να με ληστέψει. Εγώ προβάλλω αντίσταση, οπότε εκείνος ρημάζει το σπίτι και σκοτώνει το παιδί μου. Συλλαμβάνεται, καταδικάζεται και φυλακίζεται. Από τη φυλακή μού στέλνει διάφορους τύπους που με απειλούν ότι θα πάθω μεγάλο κακό, αν ζητήσω αποζημίωση για όσα διέπραξε, κι’ εγώ κάθομαι στ’ αυγά μου. Μετά από χρόνια έρχεται ο αδελφός του να μου ζητήσει συγγνώμη για τα ανομήματα του αδελφού. Δεν είμαι σίγουρος, αν υποκρίνεται ή νοιώθει πράγματι συντετριμμένος, αλλά εγώ τον διώχνω λέγοντάς του: «Άντε πάγαινε ρε. Φέρε πρώτα την αποζημίωση για τα έπιπλα και το παιδί μου».

Πώς σας φαίνεται;

Παρεμπιπτόντως: ενώ δεν διδάσκονται στα σχολεία τα 800 ολοκαυτώματα των Γερμανών εις βάρος του ελληνικού λαού, ενημερώνονται συστηματικά οι ελληνόπαιδες για το ολοκαύτωμα των Εβραίων.