Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Μπορεί να αμφισβητείται το ανδραγάθημα του Μανώλη Γλέζου, ο οποίος φέρεται να κατέβασε την 31.05.1941 τη σβάστικα από τον Παρθενώνα http://makpress.blogspot.gr/2015/06/blog-post.html αλλά το μέγεθός του φάνηκε προχθές κατά την επέτειο μνήμης του ολοκαυτώματος του Διστόμου. Η μικρόψυχη Ζωή εμπόδισε τον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο των σφαγιασθέντων από τα ξανθά κτήνη, τους συμπατριώτες του, αλλά ο Γλέζος πήρε τον πρέσβη από το χέρι και τον συνόδευσε μέχρι το μνημείο, όπου κατέθεσε το στεφάνι.

Ως τί, άραγε, προέβη σ’ αυτή την απαράδεκτη πράξη η Ζωή, η οποία, παρεμπιπτόντως, ξημεροβραδυάζεται, είτε αυτοπροσώπως είτε δι’ αντιπροσώπων, στην αίθουσα του δικαστηρίου, όπου εκδικάζεται η υπόθεση Siemens, μη τυχόν και το δικαστήριο παρεκκλίνει των απόψεών της;

Όσο η Ζωή ήταν Πρόεδρος της  Βουλής δεν πίεσε την  πρωτηφοροαριστερά κυβέρνηση του τότε κώματός της να δώσει άδεια για την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης που δικαίωσε τους Διστομίτες  εις βάρος του γερμανικού Δημοσίου, όπως είχε υποσχεθεί με τις προγραμματικές δηλώσεις του ότι θα κάνει ο πρώτος πρωτηφοροαριστερός υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος;

Πολλά μπορεί να του καταμαρτυρήσει κανείς του Γλέζου, πολύ περισσότερα σε όλους σχεδόν τους πολιτικάντηδες,
http://www.inewsgr.com/116/o-manolis-glezos-katargei-to-m-alexandro.htm
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7514.html
αλλά του αξίζει ένα «εύγε» για  την προχθεσινή χειρονομία του. Πολλά μπορεί κανείς να πει πως είμαστε εμείς οι Έλληνες, αλλά κάφροι δεν είμαστε, στην πλειονότητά μας.