Rib and Sea
Και χαμένοι και δαρμένοι!
Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
Σκάλιζα τις προάλλες το αρχείο όσων άρθρων μου έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά ή εφημερίδες κατά την διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών και, μεταξύ των άλλων, βρήκα ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί τον Μάρτιο του 1998 στο περιοδικό "Νέμεσις" της κ. Λιάνας Κανέλλη. Αρθρογραφούσα τακτικά στο περιοδικό εκείνο, όσο η εκδότις του ήταν μάχιμη δημοσιογράφος. Όταν όμως αποφάσισε να συχνάζει, επί μισθώ, και να χαίρει ασυλίας εκεί όπου συχνάζουν τα "γουρούνια με την ίδια φάτσα" (δικά της λόγια), πήρα τα κουβαδάκια μου και τράβηξα για άλλη παραλία...
Διαβάζοντας λοιπόν το άρθρο εκείνο, για να γυρίσω στο δια ταύτα, βρήκα ότι είχε πολλά κοινά σημεία με την σημερινή κατάσταση και, γι' αυτό, το αναδημοσιεύω στο "Rib and Sea". Ας μη μου πει κάποιος αναγνώστης ότι τα άρθρα αυτού του περιεχομένου είναι "off topic" (συνήθης έκφραση στα διαδικτυακά "καφενεία") και συνεπώς δεν αφορούν την ύλη του περιοδικού, γιατί θα του απαντήσω, όπως άλλωστε έχω ξαναπεί, ότι τα φουσκωτά είναι απλώς το hobby μας. Ένα hobby που θα μπορούμε όμως να χαιρόμαστε μόνο όταν θα συνεχίσουμε να έχουμε ελεύθερη θάλασσα να ταξιδεύουμε και χρήματα να γεμίζουμε τα διψασμένα ρεζερβουάρ μας...
"Και χαμένοι και δαρμένοι".
Συνέλαβα τον εαυτό μου, προσφάτως, να αρχίζει να ενδιαφέρεται περισσότερο για τους αναρχικούς. Όχι αυτούς που κτυπούν το σαμάρι ενώ φταίει ο γάϊδαρος. Ούτε αυτούς που σπάνε τις προσόψεις των καταστημάτων στην Πατησίων ή καίνε αυτοκίνητα με αυτοσχέδιους μηχανισμούς και γκαζάκια στις γειτονιές της Αθήνας. Τους άλλους, τους "ροκ", άρχισα να ζηλεύω, που δεν πιστεύουν σε τίποτε, και σπάνε, μονάχα εντός τους, αυτά που κάποιοι τους άφησαν σαν παρακαταθήκη. Σαν μια επαχθή κληρονομιά, της οποίας ο φόρος που πρέπει να καταβάλουν για να την αποδεχθούν, είναι πολύ μεγαλύτερος από την πραγματική της αξία.
Ήρθε ο φίλος μου ο Βασίλης χθες το απόγευμα και ο μικρός χώρος του γραφείου μου γέμισε και πάλι "επανάσταση". Θα το γράψουμε, το αποφασίσαμε, και ας γίνει ό,τι θέλει! Οι σκέψεις και τα στοιχεία άρχισαν να μπαίνουν στη σειρά, να αξιοποιούνται και να καταγράφονται. Τα ίδια εκείνα στοιχεία που εκείνοι μας έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια μέσα από προϋπολογισμούς, αναφορές της Τραπέζης της Ελλάδος, δημοσιονομικά τερτίπια και αλχημείες. Ως εδώ! Γραφικοί, ρομαντικοί, τρελλοί ή αιθεροβάμονες, ορδές (!), όπως μας απεκάλεσε ο κ. Σκανδαλίδης, αποφασίσαμε να μείνουμε όρθιοι, έστω και νεκροί, ως άλλοι Ελ Σιντ, και να καταγγείλουμε, αναλαμβάνοντας απολύτως τις ευθύνες μας και έχοντας γνώση των συνεπειών του νόμου περί ψευδούς δηλώσεως, τους κατά την χρονική περίοδο 1960 - 1997 εκλεγέντες στην ηγεσία του κράτους πολιτικούς, για δημοσιονομική, νομισματική και αμυντική εσχάτη προδοσία, που είχε ως αποτέλεσμα, εκτός της ελλείψεως σεβασμού και φόβου που επιδεικνύουν προς την χώρα μας οι εταίροι και οι γείτονές μας αντιστοίχως, να στοιχειοθετούνται εν έτει 1998, και να γίνονται αποδεκτές, αμφισβητήσεις επί της εδαφικής, εναέριας, θαλάσσιας και υποθαλάσσιας εθνικής μας κυριαρχίας. Οι αμφισβητήσεις δε αυτές, οι οποίες εγείρονται κατά παράβαση των όσων οι διεθνείς συνθήκες έχουν ορίσει, υποστηρίζονται από την αδιάλειπτη παρουσία της εχθρικής προπαγάνδας στο εξωτερικό και τις παλινωδίες και υπαναχωρήσεις των υπευθύνων που χειρίσθηκαν, και χειρίζονται, την εξωτερική πολιτική της χώρας.
1) Δημοσιονομική εσχάτη προδοσία γιατί : α) Γνώριζαν, αδιαφορούσαν και τελικώς απεδέχθησαν για την ως άνω περίοδο, την ύπαρξη μιας συνολικής παραοικονομίας της τάξεως των 79.000 δισ. και του αντιστοίχου "υποβρυχίου" προς κατανάλωσιν και αποταμίευσιν λαϊκού εισοδήματος, το οποίον ουδόλως εφορολόγησαν, αναγκαζόμενοι στη συνέχεια να το δανειστούν για να καλύψουν τις τρέχουσες ετήσιες διαχειριστικές δαπάνες του κράτους! β) Ενώ το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας στο διάστημα αυτό αυξήθηκε 310 φορές, από 106 δισ. σε 32.800 δισ., το δημόσιο χρέος εκτοξεύτηκε στο ιλιγγιώδες ύψος των 39.400 δισ. από 18 δισ.! Ήτοι, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε στο διάστημα αυτό 2.200 φορές! Όποιοι εκ των κοινωνικών εταίρων καρπώθηκαν το δημόσιο αυτό χρέος, ας το επιστρέψουν, έστω και τμηματικώς! γ) Πολλαπλασίασαν το ποσοστό του χρέους ως προς το ΑΕΠ, ανεβάζοντάς το από 17% το 1960, σε 120% το 1997, δημιουργώντας ελλείμματα τα οποία κάλυπταν με δανεισμό μέσα από εκδόσεις κρατικών τίτλων και ομολόγων, από την πίεση των οποίων, ακόμη και σήμερα, δεν φροντίζουν να μας απαλλάξουν. δ) Χρέωσαν αφόρητα τις δημόσιες επιχειρήσεις μετακυλίοντας διαχρονικά τις υποχρεώσεις τους μέσα από τον Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό πάνω στις πλάτες του συνόλου των Ελλήνων πολιτών, με βαθύτερο σκεπτικό, μετά την εκμετάλλευσή τους από ομάδες ειδικών συμφερόντων, να τις ιδιωτικοποιήσουν, μεταβιβάζοντάς τες έναντι κάποιου συμβολικού τιμήματος. ε) Έφεραν τον κυριότερο φορέα κοινωνικής ασφάλισης (ΙΚΑ) σε ταμειακή ανεπάρκεια, με την δικαιολογία των ανελαστικών δαπανών και των χαμηλών εσόδων, όταν πλέον του ημίσεος του εργασιακού δυναμικού της χώρας (μη μισθωτοί αυτοαπασχολούμενοι) δεν έχει συμπεριληφθεί στους υπόχρεους εισφορών και δικαιούχους παροχών ασφαλισμένους του ανωτέρω φορέα. στ) Αρνήθηκαν επανειλημμένες προτάσεις αναπροσαρμογής του υφισταμένου συστήματος, που τους έγιναν σε τακτά χρονικά διαστήματα, να συνετισθούν και να αποδεχθούν ότι το προς κατανάλωσιν και αποταμίευσιν λαϊκό εισόδημα πρέπει να συμπίπτει με το δηλωθέν της αντιστοίχου περιόδου. Δεν δέχθηκαν δε επ’αυτού ούτε να συζητήσουν τις συνολικές προτάσεις που τους έγιναν για την ανάδυση του δηλωθέντος εισοδήματος, συνεχίζοντας να ελπίζουν ότι κρατώντας τη σχέση εμμέσων προς άμεσους φόρους στο απαράδεκτο 70 : 30, και αυξάνοντας κατά βούλησιν τους εμμέσους, τους οποίους αδυνατούν ακόμη και να εισπράξουν στο σύνολό τους, θα επιτύχουν την πολυπόθητη σύγκλιση!
2) Νομισματική εσχάτη προδοσία γιατί : α) Άφησαν να υποτιμηθεί το εθνικό νόμισμα και μοναδικό μέσο συναλλαγής του Έλληνα πολίτη 23 φορές ως προς το κύριο ευρωπαϊκό νόμισμα (γερμανικό μάρκο), και 9 φορές ως προς το διεθνές νόμισμα των Η.Π.Α. (δολλάριο), παρ’ όλη την ποσοτική ανεπάρκεια του νομίσματος της δραχμής στη σφαίρα των συναλλαγών, δηλαδή στα χέρια των πολιτών, οι οποίοι σε κάθε ευνομούμενο κράτος είναι, στο σύνολό τους, οι κυρίως υπεύθυνοι για την ομαλή χρηματοδότηση και αυτοτροφοδότηση της εθνικής οικονομίας. β) Εν έτει 1998, μετά από 38 χρόνια δηλαδή, "επετεύχθη" το εξής ακατόρθωτο : Το εθνικό μας νόμισμα να θεωρείται όχι επαρκώς υποτιμημένο, γεγονός που έχει οξύτατες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για τη χώρα μας και θα έχει ακόμη οξύτερες, όταν αυτή αναγκαστεί να εισέλθει στην ΟΝΕ με ανατιμημένο νόμισμα και μειωμένη ανταγωνιστικότητα, με οδυνηρό τότε και αναπόφευκτο αποτέλεσμα την κάμψη του εθνικού της εισοδήματος και την περαιτέρω αύξηση της ανεργίας. Άλλη διέξοδος δεν θα υπάρξει, αν οι ταγοί μας δεν συμμαζέψουν τα δημοσιονομικά της χώρας και δεν αποφασίσουν, το συντομότερο δυνατόν, την έναρξη αποπληρωμής και όχι μεταφοράς των χρεών της, αυξάνοντας συγχρόνως δυναμικά το ΑΕΠ.
3) Αμυντική εσχάτη προδοσία γιατί : α) Είχαν και έχουν υπό τα όπλα, συγκρινόμενοι με τους συμμάχους και εταίρους μας, τριπλάσιους άνδρες σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας, δαπανώντας όμως ανά μάχιμο άνδρα μόνο το 1/5 των χρημάτων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα και ποσότητα της εκπαίδευσης, τη θωράκιση, το φρόνημα και τον εξοπλισμό των στρατευσίμων, τακτικών τε και εφέδρων. Ετήσιες δαπάνες ανά μάχιμο άνδρα : Ελλάς : 24.000 δολλάρια. Σύμμαχοι : 127.000 δολλάρια. β) Δεν επέδειξαν φροντίδα όσον αφορά τους τρόπους ασφαλούς και ταχύτατης μεταφοράς, μετακίνησης και προσέλευσης του συνόλου των εφεδρικών ενόπλων δυνάμεων στα όποια πιθανά σημεία δημιουργίας θερμών επεισοδίων και σύγκρουσης, εγκαταλείποντάς τες στο έλεος των όποιων οδικών και θαλάσσιων μέσων μεταφοράς, αδιαφορώντας μάλιστα επιδεικτικά για την ασθενική παρουσία των ελληνικών σιδηροδρόμων από τη μια, και την ανυπαρξία βαρέων ταχυπλόων σκαφών από την άλλη. γ) Δεν φρόντισαν για τη συνεχή φύλαξη των δασικών και θαλάσσιων εκτάσεων της χώρας. Είναι υπεύθυνοι για την παντελή απουσία ορθολογικά οργανωμένων, υπερεξοπλισμένων και πολλαπλώς εποχούμενων δασοφυλάκων και ναυαγοσωστών του Αιγαίου, οι οποίοι, εκτός της έρευνας και διάσωσης εν καιρώ ειρήνης, θα ήταν σε θέση να συνδράμουν δυναμικά και αποτελεσματικά στην άμυνα των βορείων και ανατολικών μας, κυρίως, συνόρων. δ) Αντ’ αυτών, οι υπεύθυνοι σκέφτονται να υιοθετήσουν ένα ήδη απηρχαιωμένο σύστημα, της παλλαϊκής άμυνας, η οποία παρουσιάζεται από τους εμπνευστές της ως σημαντική ενίσχυση της αμυντικής μας ικανότητας. Όπως όλοι μπορούν να αντιληφθούν, η δημιουργία “λαϊκών στρατών” αποτελεί για τις σημερινές συνθήκες επικίνδυνο πειραματισμό, οδηγεί σε σπατάλη οικονομικών πόρων και ανθρώπινου δυναμικού, εξυπηρετώντας, πιθανώς, σκοπούς ξένους προς την άμυνα της χώρας. ε) Εγκατέλειψαν την περιφέρεια και δη τις παραμεθόριες περιοχές και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, με συνέπεια αυτά να αποδυναμωθούν, να συρρικνωθούν πληθυσμιακά και να αποτελούν ήδη τον ευσεβή πόθο αδηφάγων γειτόνων και ραδιούργων εταίρων. στ) Είναι, τέλος, υπεύθυνοι για την αμέλεια και αδράνεια που επέδειξαν στο να εξασφαλίσει η χώρα μας την πολεμική ισχύ η οποία θα απέτρεπε και την παραμικρή σκέψη εχθρικής στρατιωτικής ενέργειας ή θα εγγυάτο τουλάχιστον την αποτυχία της, εφ’ όσον μια τέτοια εχθρική ενέργεια εκδηλωνόταν.
Εμείς όλοι, είτε ως ταπεινοί και υπερήφανοι συνάμα συνεργάτες αυτού του περιοδικού-βιβλίου, είτε ως φανατικοί, πλην ευρύνοες αναγνώστες του, δεν έχουμε πλέον να κάνουμε τίποτε άλλο, ει μη μόνο να απαιτήσουμε την άρση της βουλευτικής ασυλίας όσων ενέχονται σ’αυτή την εσχάτη δημοσιονομική, νομισματική και αμυντική προδοσία, ώστε να επιληφθεί κάποιος εισαγγελέας με "καθαρά χέρια" και να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Ως εδώ το "και χαμένος και δαρμένος"!
... Τους άλλους αναρχικούς, τους "ροκ", άρχισα να ζηλεύω, που δεν πιστεύουν και δεν ελπίζουν σε τίποτε, και σπάνε, μονάχα εντός τους, αυτά που κάποιοι τους άφησαν σαν παρακαταθήκη. Σαν μια επαχθή κληρονομιά, της οποίας ο φόρος που πρέπει να καταβάλουν για να την αποδεχθούν, είναι πολύ μεγαλύτερος από την πραγματική της αξία...
Υστερόγραφο : 1) Για το άρθρο αυτό ουδέποτε ενοχλήθηκα ή κλήθηκα από κάποια εισαγγελική ή άλλη Αρχή. 2) Κάθε ομοιότητα της σημερινής δραματικής κατάστασης με τα γεγονότα, τις καταστάσεις, τα στοιχεία, τους πολιτικούς και τις ρεμούλες του παρελθόντος, όπως αυτά περιγράφονται στο πιο πάνω άρθρο, είναι εντελώς, μα εντελώς "συμπτωματική". Δεν συμφωνείτε;
Για να γίνει πάντως το άρθρο αυτό απολύτως επίκαιρο και κατανοητό, αρκεί : 1) Να προσθέσετε στον κατάλογο των πολιτικών που πρέπει να κάτσουν στο σκαμνί για εσχάτη προδοσία, και τους πολιτικούς από το 1997 μέχρι σήμερα. 2) Να βάλετε στη θέση της δραχμής το ευρώ και να αυξήσετε το δημόσιο χρέος της χώρας αναλόγως. 3) Να προσθέσετε τον ανεξέλεγκτο αριθμό μεταναστών, οι οποίοι εισήλθαν στη χώρα τα τελευταία χρόνια, με τις όποιες τραγικές συνέπειες είχε και θα έχει η ανεξέλεγκτη αυτή είσοδος στο μέλλον. 4) Να προσθέσετε τον ασύλληπτο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, ο οποίος ολοέν μεγαλώνει στον βωμό της εξαγοράς ψήφων, αυξάνοντας με γεωμετρική πρόοδο τις δαπάνες του δημοσίου και το έλλειμμα. 5) Να προσθέσετε την αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων. 6) Να προσθέσετε στα προηγούμενα σκάνδαλα το "Βατοπέδι", τα "Ομόλογα", τις προμήθειες όπλων, το Χρηματιστήριο, το C4I, την Siemens, το παρανάλωμα των δασών, τις συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου, θαλάσσιου και υποθαλάσσιου χώρου, την "γκριζοποίηση" ακριτικών νησιών και άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός.
Κάνατε αυτές τις διορθώσεις και ενημερώσεις; Πολύ ωραία! Τι διαπιστώνετε τώρα; Ότι όχι μόνο δεν άλλαξε τίποτε προς το καλύτερο, από τότε μέχρι σήμερα, αλλά αντιθέτως πήγαμε, και συνεχίζουμε να πηγαίνουμε, προς το χειρότερο! Σιγά μην άλλαζε δηλαδή, αφού οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι, παραμένουν ατιμώρητοι, και μάλιστα ξαναεκλέγονται, για να φάνε αυτά που δεν κατάφεραν να φάνε στην προηγούμενη διαχείριση! Κατά τα άλλα, τα νέα μέτρα είναι δίκαια είπε ο κ. πρωθυπουργός! Νομίζω πάντως, μεταξύ μας, ότι οι τελευταίες σταγόνες απ' το κλεμένο νερατζάκι τελείωσαν και ο κοιμώμενος γίγαντας θα βγει οσονούπω με τα ξύλα στους δρόμους...
Δείτε όμως κι' αυτά. Δικαίωση της οργής μου και παρηγοριά στη μοναξιά που εδώ και χρόνια νοιώθω...
http://www.youtube.com/watch?v=p9JsRYV_FlM&feature=player_embedded