Rib and Sea

Γράφει ο κρυφο-φασίστας Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Με ενόχλησε όταν είδα, εντελώς τυχαία, σήμερα το πρωί ότι η ομιλία του αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου, προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, "κόπηκε" από την Ε.Ρ.Τ. Και ενοχλήθηκα γιατί η Δημοκρατία δεν έχει (υποτίθεται) αδιέξοδα ούτε φοβάται να δώσει το βήμα σ' αυτούς που έχουν διαφορετικές πολιτικές θέσεις να εκφέρουν. Πολλώ δε μάλλον που, στην προκειμένη περίπτωση, η Χρυσή Αυγή είναι (καλώς ή κακώς) το τρίτο κόμμα στο Ελληνικό Κυνοβούλιο.

Προβληματίστηκα δε, ακόμη περισσότερο, όταν άκουσα τις προτάσεις της Χρυσής Αυγής για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, την ανάγκη συντεταγμένης επιστροφής στο εθνικό νόμισμα με παράλληλη επιστροφή στην εθνική πρωτογενή παραγωγή, επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, ανακήρυξη της Ελληνικής Α.Ο.Ζ., απομάκρυνση του Τουρκικού Προξενείου Θράκης, μη αποδοχή της χρήσης της λέξης "Μακεδονία" από τα Σκόπια, επίσημη αναγνώριση της Ελληνικής μειονότητας στα Σκόπια, ενεργοποίηση του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας της 17ης Μαίου του 1914 που θέλει καθεστώς αυτονομίας για την Βόρεια Ήπειρο, απομάκρυνση όλων των Μ.Κ.Ο. οι οποίες υποθάλπουν την είσοδο λαθρομεταναστών στη χώρα, διενέργεια διεθνούς λογιστικού ελέγχου για το χρέος κ.λπ. (μετά το 18.15 του βίντεο που ακολουθεί).

Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να υλοποιήσει όλες αυτές τις προτάσεις και εξαγγελίες της σε περίπτωση που της δινόταν η ευκαιρία να γίνει κυβέρνηση. Κάτι που είδαμε, άλλωστε, και στην περίπτωση των άλλων τριών κομμάτων που διακυβέρνησαν τη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά. Άλλα υποσχέθηκαν προεκλογικά, άλλα έκαναν, ή κατάφεραν να κάνουν, μετεκλογικά.

Αναρωτιέμαι πάντως, μετά από όλα αυτά, ποια θα ήταν η εκλογική δύναμη της Χρυσής Αυγής αν ο τρόπος με τον οποίον εκφράζονται τα αρχηγικά της μέλη, έργω και λόγω, ήταν διαφορετικός.

Βρε μπας και είμαι κρυφο-φασίστας και δεν το ξέρω;