Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

Τα πρώτα πρατήρια καυσίμων στην Αμερική.

Σύντομη φωτογραφική αναδρομή στα πρώτα εκείνα πρατήρια διάθεσης καυσίμου, που εμφανίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Ένα από τα πρώτα πρατήρια καυσίμων της Texaco στις Η.Π.Α. Στην πρώτη φωτογραφία ένα από τα πρατήρια της εταιρείας "Texaco". Στην αρχή φουλάριζαν δοχεία. Αλλά τι είναι αυτό το μηχάνημα που συνδέεται με τη ράμπα; Φαίνεται σαν κάποιος μηχανισμός ο οποίος ενεργοποιείται με την περιστροφή των τροχών του αυτοκινήτου. Υδραυλικοί επίσης σωλήνες φθάνουν στο δοχείο πλήρωσης μέσω ενός ανασηκωμένου καλύμματος. Τι μπορούσε να είναι; Μια αντλία λίπανσης, ίσως, του αμαξώματος του αυτοκινήτου; Η μικρή ταμπέλλα με τη λέξη "Havoline", που φαίνεται στη φωτογραφία, ήταν το σήμα κατατεθέν της "Texaco" για τα λάδια που παρήγαγε.

Φωτο 2 : Δεν υπήρχαν μάλλον ποσοτικοί περιορισμοί στις διαφημιστικές πινακίδες εκείνη την εποχή, γιατί δεν εξηγείται διαφορετικά η ύπαρξη ένδεκα πινακίδων με την ένδειξη "Texaco" σ' αυτό το πρατήριο!

Φωτο 3 : Η γη δεν είχε και μεγάλη ζήτηση τότε, όπως έχει τώρα. Παρατηρείστε τον μεγάλο ανοικτό χώρο μπροστά από το συγκεκριμένο πρατήριο βενζίνης "Texaco" και την όμορφη σειρά δενδρυλλίων. Η ιδέα κατέληξε σαν "σταθμός εξυπηρέτησης" (service station) και περιελάμβανε περισσότερες υπηρεσίες από ένα απλό γέμισμα του ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου. Ο πρατηριούχος φουλάριζε ο ίδιος το ρεζερβουάρ και δεν υπήρχε ανάγκη αυτό να το κάνει ο πελάτης (self service).

Φωτο 4 : Αυτό το κατάστημα μοιάζει να είναι ο προάγγελος του "mall". Στον ίδιο χώρο μπορούσε κανείς να φουλάρει το ρεζερβουάρ, να δανειστεί χρήματα για την αγορά ενός καινούργιου κοστουμιού και να γευματίσει, ενώ την ίδια στιγμή κάποιος τεχνικός άλλαζε τα μπουζί του αυτοκινήτου του.

Φωτο 5 : Κατάστημα πώλησης και εξυπηρέτησης αυτοκινήτων της "Ford". Κοιτάξτε τα μοντέλλα
που εικονίζονται στην φωτογραφία. "Θα μπορούσατε να έχετε οποιοδήποτε από αυτά, στο χρώμα της αρεσκείας σας, αρκεί να είναι... μαύρο"! (Henry Ford). Ο Henry Ford επέλεγε μαύρο γιατί ήταν το χρώμα που στέγνωνε γρηγορότερα!

Φωτο 6 : Το άκρον άωτον της απλότητας! Καύσιμο, χωρίς φίρμα, και λάδι με κόστος 20 μόνο sents το λίτρο!

Φωτο 7 : "Dome Gas". Καλά θα κάνετε να το δοκιμάσετε γιατί, απλά είναι το καλύτερο! ήταν το σλόγκαν του ιδιοκτήτη. Προφανώς επρόκειτο για καύσιμο καλής ποιότητας αφού το διέθετε προς 23 σεντς το γαλλόνι! Αλλά τι δουλειά έχει εκεί το βυτιοφόρο φορτηγάκι; Μήπως το έχασε η "Hercules Petroleum"; Μια βραδινή ίσως επίταξη για εκείνο το καλύτερο "Dome Gas";

Φωτο 8 : Κατάστημα πώλησης και επισκευής ελαστικών "Leman's Tire". Ελαστικά "Barney Oldfield με 9.99 δολλάρια έκαστο! Λίγο ακριβά μου φαίνονται. Προσέξτε το δοχείο νερού στην άκρη του δρόμου και τα προστατευτικά ξύλα στους κορμούς των δένδρων. Φαντάζομαι ότι αυτοί που ανέβαιναν στο πεζοδρόμιο, για να αγοράσουν ή να κολλήσουν το σκασμένο λάστιχο του αυτοκινήτου, συναντούσαν τα άμοιρα τα δένδρα στον δρόμο τους!

Φωτο 9 : Εδώ έχουμε καύσιμο για "Super Motor". Ακούω ότι το "Dome gas" είναι καλύτερο, αλλά αυτό εδώ είναι super!

Φωτο 10 : Προσέξτε το όνομα του πρατηρίου : "Toot-An-Kum-In". Ο βασιλιάς Tut ήταν πολύ δημοφικής στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Γιατί λοιπόν να μην το εκμεταλευτούμε εμπορικά; Πρόκειται πάντως για ένα πραγματικά σύγχρονο, για την εποχή εκείνη, πρατήριο της "Amoco", με πλήρη κάλυψη και πολλές αντλίες βενζίνης. Τι σημαίνει όμως η λέξη "filtered"; Προφανώς θεωρούν ότι τα καύσιμα που πουλάνε τα άλλα πρατήρια είναι βρώμικα! (Πολύ κακό για την "Dome gas"!).

Φωτο 11 : Πρατήριο καυσίμου και συνεργείο για αυτοκίνητα 4Χ4. Τα Suv της δεκαετίας του 1920. Η τιμή της βενζίνης για εκείνα τα αυτοκίνητα κόστιζε 20 μόνο σεντς το γαλλόνι! "Dome gas", καλά θα κάνετε να προσέξετε!

Φωτο 2 Φωτο 3 Φωτο 4 Φωτο 5
Φωτο 6 Φωτο 7 Φωτο 8 Φωτο 9
Φωτο 10 Φωτο 11    

Ευχαριστώ τον καλό μου φίλο Ηλία Παπαδημητρόπουλο που μου έστειλε αυτές τις φωτογραφίες.