Rib and Sea

Κείμενο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Το ποδήλατο ήταν, ανέκαθεν, ένα αμφιλεγόμενο όχημα αλλά, προσφάτως, και πολύ δημοφιλές. Ευχάριστο και δημοφιλές (λόγω και της οικονομικής κρίσης) όταν το χρησιμοποιεί κανείς για να περιφέρεται στις πόλεις, τις παραλίες και τα δάση, δυσάρεστο όταν γίνεται ο ίδιος... ποδήλατο στα χέρια ανίκανων, απάτριδων και απατεώνων πολιτικών ή καταπιεστικών... συζύγων! Δεν βγήκε τυχαία άλλωστε η ρήση "μού έκανε τη ζωή ποδήλατο". Όταν ακούω λοιπόν τη λέξη "ποδήλατο", δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να βάλω τα κλάματα. Στην περίπτωση πάντως του πολυτάλαντου φίλου μου Γιώργου Μισετζή, απ' τη Χίο, δεν θα μπορούσα σίγουρα να βάλω τα κλάματα μαθαίνοντας ότι το ποδήλατο είναι γι' αυτόν τρόπος ζωής στην ξηρά, ακριβώς όπως το φουσκωτό του σκάφος είναι τρόπος ζωής στη θάλασσα.

Το βρήκα στο διαδίκτυο, μου άρεσε και το δημοσιεύω εδώ.

Αν η κυβέρνηση είχε κότσια, αν η εξουσία είχε θέληση, αν δεν την ενδιέφεραν τα ψηφαλάκια κι' αν σ' αυτόν τον ψεύτη ντουνιά υπήρχε αυτό που λέμε φαντασία στην εξουσία, ο διάλογος που επιθυμούν οι συνδικαλιστές των φορτηγατζήδων θα έπρεπε να είναι ο παρακάτω :

Σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Όπως ο πνιγμένος πιάνεται απ' τα μαλλιά του, έτσι πιάνομαι κι' εγώ από κάθε τι που αναφέρεται σε αντίδραση και διαμαρτυρία για τον απηνή διωγμό που υφίσταται η Ελληνική γλώσσα τα τελευταία χρόνια και, κυρίως, μετά την προδοτική, μειοψηφική και εκτός ημερήσιας διάταξης νομιμοποίηση του μονοτονικού και την, εξ αυτής, ισοπέδωση των πάντων.

Θυμάστε ένα σχόλιό μου που δημοσιεύτηκε στο "Rib and Sea" στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου με τίτλο "τσάμπα μάγκες"; Αν όχι, να σας το θυμίσω : http://www.ribandsea.com/waves/247--qq.html Επρόκειτο για τον διασυρμό ενός επιχειρηματία της θάλασσας, σε ένα από τα διαδικτυακά καφενεία (λέγε με fora), από άτομα τα οποία επειδή φορούσαν "μάσκες" πίστευαν ότι δεν θα απεκαλύπτοντο. Εκείνο το σχόλιό μου τελείωνε ως εξής : "Προσωπικώς, πολύ θα χαιρόμουν να δω αυτούς τους τσάμπα "μάγκες" να ζητούν γονατιστοί συγγνώμη για να μη χάσουν τ' αυγά και τα καλάθια. Ειλικρινώς, χωρίς να είμαι κακός, πολύ θα το χαιρόμουν"...