Επιμέλεια :Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το ραντεβού που είχαμε δώσει με τον Φραγκίσκο Λαρεντζάκη για ένα ψάρεμα στην Κύθνο είχε αναβληθεί άπειρες φορές αφού άλλοτε δεν μπορούσε εκείνος, και άλλοτε οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές. Ξάπλωσε όμως πριν από τέσσερις ημέρες να ξαποστάσει για λίγο ο Αίολος και άρπαξα την ευκαιρία να τηλεφωνήσω στον Φραγκίσκο :
"Να έρθω μεθαύριο για το ψάρεμα που λέγαμε;"
"Έλα!", απάντησε εκείνος.
Πήγα λοιπόν τη Δευτέρα το απόγευμα στο Λαύριο με το παπί και τρύπωσα στο "Άρτεμις", συνηγορούντος του καλού μου φίλου καπτα Στέλιου Περιστεράκη.
Φθάσαμε μετά από 3 περίπου ώρες στον Μέριχα της Κύθνου, αφού πρώτα προσεγγίσαμε στη Τζια, και ο Φραγκίσκος με οδήγησε στο δωμάτιο όπου θα διανυκτέρευα.
Η Τρίτη ήταν η μέρα του... "Johnny Walker"! Ακολούθησα τον Φραγκίσκο σε κάτι κατσικόδρομους κοντά στις Σκουριές, ζωσμένος με τις δύο κάμερες και τον προβολέα, και αναρωτιόμουν τι το ενδιαφέρον μπορούσε να υπάρχει σ' εκείνη την άγονη και έξω από κάθε τουριστικό οδηγό περιοχή.
Το αποτέλεσμα ήταν πέρα και πάνω από κάθε προσδοκία! Βρέθηκα ξαφνικά στις κοιλάδες και στις χαράδρες της σελήνης και του Άρη! Τοπίο εξωπραγματικό και εξωγήϊνο. Βουνό σκαμμένο πριν από πολλά χρόνια από ανθρώπινα χέρια που πάσχιζαν να βγάλουν τον χαλκό από τα σπλάχνα της γης! Και στο τελείωμα λίμνες σπαρμένες με τα πούπουλα των αγριοπερίστερων που φωλιάζουν στις εσοχές των βράχων! Είχαμε κατέβει στον Άδη και δεν το γνωρίζαμε!
Αφού τελείωσε το ξεθέωμα του περπατήματος ο Φραγκίσκος ρυμούλκυσε το πλαστικό βαρκάκι του μέχρι την παραλία του Αγ. Στεφάνου έχοντας στο μυαλό του να μου δείξει τα ορυχαία και στη συνέχεια να πιάσει μερικά καλαμάρια και να ρίξει τη συρτή.
Το ψάρεμα πάντως δεν έγινε ποτέ και παραπέμφθηκε και πάλι στις καλένδες, καθώς ο χρόνος που μεσολαβούσε μέχρι τον απόπλου του πλοίου δεν επαρκούσε ούτε για τη συλλογή ζωντανού δολώματος...