Rib and Sea

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική : Γιώργος Ρήγος.

Μάρτιο του '14 έγινε εκείνο το ταξίδι στην Ιταλία, Σεπτέμβριο του '15 το δημοσιεύω. Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Δεν προλαβαίνω βλέπετε πια τα θέματά μου. Ενώ δεν έχω προλάβει να ολοκληρώσω το πρώτο, έρχεται το επόμενο! Και δεν είναι λίγα. Πολιτικά, κοινωνικά, ταξιδιωτικά, συνεντεύξεις, αναμνήσεις. Και όλα αυτά χωρίς δεύτερο αρθρογράφο, αρχισυντάκτη, οπερατέρ, μοντέρ, ηχολήπτη, σκηνοθέτη. Ένας για όλα. Τα κάνει όλα και συμφέρει. Πέντε καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Διαλέγετε και παίρνετε. Ούτε όταν πληρωνόμουν δεν δούλευα πάντως τόσο πολύ! Είσαι ο πιο σκληρά εργαζόμενος άνεργος, λέει ένας φίλος μου.  

Ευκαιρία, για να κάνουμε το ταξίδι εκείνο, τα δωρεάν εισιτήρια της "SUPERFAST FERRIES", για την Ανκώνα, και "άλλοθι" η δική μου επιθυμία να μεταφέρω το ιπτάμενο βαρκάκι στο Gubbio για τον προληπτικό ετήσιο έλεγχο. Στην Πάτρα μας περίμενε το "Hellenic Spirit" της "ΑΝΕΚ LINES", που συνεργάζεται με την "ATTICA GROUP" στα δρομολόγια της Ιταλίας και της Κρήτης. Γνώριμο πλοίο από προηγούμενα ταξίδια μας. Είναι γεγονός ότι έχει ανέβει πολύ το επίπεδο στην Αδριατική. Μεγάλα, πολυτελή και γρήγορα καράβια κάνουν ένα ταξίδι ρουτίνας να μοιάζει με κρουαζιέρα.

Φθάνοντας στην Ανκώνα μας υποδέχθηκε μια άρρωστη ατμόσφαιρα και ένας ουρανός έτοιμος να βάλει τα κλάματα. Έπρεπε, πριν και πάνω απ' όλα, να ξεφορτωθώ το ρυμουλκούμενο. Περάσαμε λοιπόν από το Gubbio, όπου αφήσαμε το βαρκάκι στον Aimaro, με σκοπό, αφού περάσει από τον απαραίτητο τεχνικό έλεγχο, να το παραλάβουμε στην επιστροφή. Διανυκτερεύσαμε σε ένα parking της όμορφης μεσαιωνικής πόλης, αφού πρώτα κάναμε μια σύντομη βόλτα στα καλντερίμια της, αφήνοντας την πλήρη περιήγησή της για την επιστροφή. Το αλεξιβρόχιο πάντως (η ομπρέλλα ντε!) ήταν από εκείνη τη στιγμή μονίμως κρεμασμένη στο χέρι της καπετάνισσας. Δεν έβαλα τυχαία άλλωστε αυτόν τον τίτλο στο άρθρο μου.

Η περιπλάνησή μας στις μεσαιωνικές πόλεις της Umbria άρχισε την επόμενη μέρα. Μόνιμο σχεδόν πρόβλημά μου να προφυλάξω τη βιντεοκάμερα από τη βροχή, που δεν μας ξέχασε καθόλου σχεδόν κατά την διάρκεια εκείνων των ημερών, και να τραβήξω φωτεινά πλάνα κτιρίων και τοπίων που από τη φύση τους είναι μελαγχολικά. Περάσαμε πάντως από εκπληκτικές μεσαιωνικές πόλεις. Το Γκούμπιο, την Ασίζη, το Σπολέτο, το Σπέλλο, το Ορβιέτο, τη Μπολσένα και το Καστιλιόνε ντελ Λάγκο πάνω στη λίμνη Τρασιμένο. Η κάθε μία με το δικό της προσωπικό χαρακτήρα αλλά με κοινά στοιχεία τον σεβασμό στο περιβάλλον και την αρχιτεκτονική παράδοση. Μελαγχόλησα στη σκέψη πως εμείς, στην ομορφότερη και πιο λαμπερή χώρα του πλανήτη, κάθε άλλο παρά σεβόμαστε το περιβάλλον και την αρχιτεκτονική μας παράδοση.

Δεν θα γράψω πολλά. Θα αφήσω να μιλήσει η εικόνα του βίντεο. Όποιος θέλει να διαβάσει τα ιστορικά, και όχι μόνο, στοιχεία των πόλεων που προανέφερα, δεν έχει παρά να γράψει το όνομά τους σε μια μηχανή αναζήτησης του διαδικτύου. Πού δηλαδή νομίζετε ότι θα τα έβρισκα εγώ; Θα περιοριστώ λοιπόν μόνο σ' αυτά που δεν θα βρείτε εύκολα σε καμμία μηχανή αναζήτησης.

Οι δευτερεύοντες δρόμοι της Ιταλίας, αυτοί στους οποίους δεν πληρώνεις δηλαδή διόδια για να περάσεις, είναι στις περισσότερες περιπτώσεις καλύτεροι από τη δική μας καρμανιόλα Κορίνθου - Πατρών, την οποία οι εργολάβοι έχουν το θράσος να αποκαλούν "εθνική οδό" (!) και στην οποία πρέπει να καταβάλλεις Μπομπολο-διόδια για να μπορείς να παίξεις ρώσικη ρουλέτα και να έχεις τον φόβο ή ότι θα πας στον άλλο κόσμο ή ότι θα είσαι τόσο τυχερός να φθάσεις σώος και αβλαβής στον προορισμό σου!

Τα τέλη διοδίων στις Ιταλικές αουτοστράντες υπολογίζονται με βάση την απόσταση που διανύεται. Παίρνεις χαρτάκι στην είσοδο και πληρώνεις στην έξοδο ανάλογα με την απόσταση που διήνυσες. Δεν σου ζαλίζουν τον έρωτα με σταθμούς διοδίων κάθε είκοσι χιλιόμετρα, ούτε σε χρεώνουν ανάλογα με το ύψος του οχήματος!

Και ενώ τα τέλη διοδίων στην Ιταλία ήταν στο παρελθόν ασύμφορα για τους Έλληνες αυτοκινητιστές, σήμερα είναι σαφώς πιο χαμηλά! Παράδειγμα : Για να πάει ο ιδιοκτήτης ενός camper από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, πρέπει να πληρώσει πάνω από 60 ευρώ (και άλλα τόσα για την επιστροφή) καθώς χρεώνεται με βάση το ύψος του οχήματος (!) και να σταματήσει 12 φορές στα γκισέ των διοδίων, και άλλες τόσες στην επιστροφή! Ας σημειωθεί ότι : α) Για να καλύψω μια απόσταση 500 χιλιομέτρων, με το δικό μου camper, θα χρειαστώ 50 λίτρα πετρέλαιο! Λιγότερα δηλαδή χρήματα από όσα θα χρειαστεί να πληρώσω για διόδια! β) Ο δρόμος δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και υπάρχουν σημεία που είναι υπό κατασκευήν, όπως π.χ. στα Τέμπη. Στην Ιταλία για την ίδια απόσταση πληρώσαμε 35 μόνο ευρώ και με πολύ καλύτερη ποιότητα καυσίμου, οδοστρώματος και συναφών υπηρεσιών!

Στις Ιταλικές αουτοστράντες οι οδηγοί που κατουριούνται πηγαίνουν σε αξιοπρεπείς τουαλέτες. Δεν ουρούν πίσω από βρώμικους και χιλιοκατουρημένους κάδους σκουπιδιών όπως κάνουν οι Έλληνες συνάδελφοί τους στους κατ' ευφημισμόν ελληνικούς αυτοκινητόδρομους.

Η ελεύθερη στάθμευση και διανυκτέρευση σε αυτοκινούμενο τροχόσπιτο δεν απαγορεύεται στην Ιταλία. Μοναδική προϋπόθεση να σεβαστεί ο ιδιοκτήτης του το περιβάλλον.

Υπάρχουν συγκεκριμένα πρατήρια καυσίμων επάνω στις εθνικές οδούς της Ιταλίας  που παρέχουν την ευκολία της εκκένωσης της δεξαμενής των γκρίζων υδάτων και της τουαλέτας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τέτοιες ευκολίες και γι' αυτό η εκκένωση γίνεται όπου δεν μας βλέπουν! Τόσο απλά...

Οι Ιταλοί ιδιοκτήτες αυτοκινούμενων τροχόσπιτων δεν επιβαρύνονται με υψηλά τέλη κυκλοφορίας και φόρο πολυτελούς διαβίωσης, όπως αυτά με τα οποία επιβαρύνονται οι Έλληνες ιδιοκτήτες αυτοκινούμενων τροχόσπιτων από ανεγκέφαλους και επίορκους υπουργούς οικονομικών. Οι Ιταλοί δεν νοιώθουν ως εκ τούτου την ανάγκη να καταθέσουν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους όπως κάνουμε εμείς.

Το πετρέλαιο είναι σαφώς πιο ακριβό στην Ιταλία. Πάντα ήταν άλλωστε. Είναι όμως πιο καθαρό και με ένα λίτρο κάνεις περισσότερα χιλιόμετρα από όσα κάνεις στην Ελλάδα.

Τι είπατε; Είμαστε Ευρώπη; Νομίζετε!