Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πολλά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα έχουν γράψει κατά καιρούς γι' αυτό το ξενοδοχείο φάντασμα στο Κοντοπούλι της Λήμνου, δίπλα σχεδόν στα αρχαία Καβείρια, τα θλιβερά απομεινάρια του οποίου σίγουρα θα αποτελούσαν το ιδεωδέστερο σκηνικό ταινίας θρίλλερ. Παραθέτω μερικά από αυτά τα σχόλια :
Έγραψε ο Θανάσης Σκόκος στο www.protagon.gr με τίτλο : "Ερείπια ανάπτυξης".
Την δεκαετία του ’90 έτρεχαν ακόμη τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και τα δάνεια για επενδύσεις, αν είχες τις άκρες, ήταν εύκολα. Τότε φτιάχτηκε στη Λήμνο και το πεντάστερο ξενοδοχείο ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΠΑΛΛΑΣ. Το όνομα του το πήρε από το ιερό των Καβείρων που είναι λίγες εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα. Μπροστά του απλώνεται ο μαγευτικός κόλπος της Σαράβαρης και λίγο πιο πέρα κρύβεται η αρχαία Ηφαιστεία.
Εκεί διάλεξε ο επιχειρηματίας Απόστολος Χριστοφόρου να κάνει το εντυπωσιακό ξενοδοχείο. Ένα γκλαμουράτο χωριό από δεκάδες πολύχρωμες μικρές «βιλίτσες», μεγάλα κεντρικά κτήρια, πισίνες, συνεδριακούς χώρους, εστιατόρια, γήπεδα, παιδικό σταθμό, μαγαζιά, νυκτερινό κέντρο, μπαρ, βιολογικό καθαρισμό, χώρους στάθμευσης, πλούσια βλάστηση.
Για να γίνει ξοδεύτηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές, όπως εκατοντάδες ήταν και οι Πομάκοι και ντόπιοι που δούλεψαν για τον ίδιο σκοπό.
Το 2000 είχα συναντήσει τον Χριστοφόρου σε μια τεχνική εταιρεία. «Εγώ κύριε έφτιαξα ένα καταπληκτικό ξενοδοχείο στη Λήμνο αλλά καταστράφηκα από τις τράπεζες και το ελληνικό δημόσιο». Η συνηθισμένη δικαιολογία, είχα σκεφθεί, χωρίς να του απαντήσω.
Η ουσία είναι ότι η επένδυση αποδείχτηκε κακότυχη. Λειτούργησε με προβλήματα 2-3 χρόνια. Στα τελευταία της ήταν μισθωμένη από τον Μάκη Ψωμιάδη. Το τέλος της επισφραγίστηκε με μια πρωτοφανή λεηλασία. Νταλίκες φόρτωναν ό,τι μπορούσε να ξηλωθεί, αφηγούνται οι ντόπιοι. Στο τέλος η λεηλασία γενικεύτηκε. Κουφώματα, είδη υγιεινής, βρύσες, σωλήνες, κλιματιστικά, έπιπλα, φωτιστικά. Τα πάντα. Ακόμη και σήμερα κάποιοι ξεκοιλιάζουν καλώδια για τον χαλκό και κόβουν τα χοντρά ξύλα από τις ετοιμόρροπες σκεπές. Μετά από δεκαπέντε χρόνια έχει απομείνει αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες. Η άγρια βλάστηση επανέκτησε το χώρο που της είχαν κλέψει και τα ζώα, κυρίως πουλιά και τρωκτικά, βρήκαν άνετο καταφύγιο στα ερείπια. Το άλλο που έμεινε, φυσικά, είναι κάποιες κοκκινίλες στα βιβλία των τραπεζών που έδωσαν τα δάνεια, κάποια εκατομμύρια ασφαλιστικών εισφορών, που το ΙΚΑ απειλεί ότι θα εισπράξει στα δελτία των 8, και οι απλήρωτοι ντόπιοι που δούλεψαν σ’ αυτό.
Φεύγοντας από το ιερό των Καβείρων οι επισκέπτες κοντοστέκονται στην πανοραμική θέα των ερειπίων του και ρωτάνε με γουρλωμένα μάτια: «Τι είναι αυτό;». Μα ίσως ένα από τα καλύτερα μέρη στον κόσμο για urban paint ball battle και μάλιστα εντελώς τζάμπα.
Πηγή : http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=17595
Αγγελία την εποχή λειτουργίας του ξενοδοχείου :
Το Ξενοδοχείο Lux ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΠΑΛΛΑΣ που βρίσκεται στην περιοχή ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΙ ΛΗΜΝΟΥ, διαθέτει 242 δωμάτια με 550 κρεβάτια και η περίοδος λειτουργίας του είναι Απρίλιος - Οκτώβριος.
Το Ξενοδοχείο ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΠΑΛΛΑΣ προσφέρει στα δωμάτιά του Τηλεόραση, Μίνι μπαρ, Υπηρεσία δωματίου, ενώ από την επιχείρηση θα εξυπηρετηθείτε με Κλιματισμούς, Εστιατόριο, Πισίνα, Συνεδριακό κέντρο, Στάθμευση, Υποδομές ΑΜΕΑ, Conference Room, Αθλητικές δραστηριότητες, Basketball, Volleyball, Tennis, Δραστηριότητες για παιδιά.
Το Ξενοδοχείο ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΠΑΛΛΑΣ απέχει από αεροδρόμιο, από λιμάνι, από πόλη, από παραλία, από νοσοκομείο.
Με το Ξενοδοχείο ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΠΑΛΛΑΣ μπορείτε να επικοινωνήσετε στη διεύθυνση, ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΙ ΛΗΜΝΟΥ, 814 01 και στα τηλέφωνα 22540-41600/4, 210-3313677, όπως επίσης στο φαξ 22540-41609 ή μέσω του.
Πηγή : http://www.greekbox.gr/nisia-aigaiou/lesbos/limnos/kabeiria-pallas-ksenodocheio.html
Εγκαίνια από τον πρώην πρωθυπουργό Τζανή Τζανετάκη του τουριστικού χωριού 5* Kaviria Palace που σχεδίασαν και οργάνωσαν οι Baladeur : http://www.thematicparty.gr/HTMPAGES/Clients.html
Και η δική μου προσωπική μαρτυρία, όπως την κατέγραψε ο φακός της βιντεοκάμερας σε μια πρόσφατη περιπλάνησή μoυ στη Λήμνο, ανάμεσα στα θλιβερά απομεινάρια του πεντάστερου "Καβείρια Palace", με κείμενο του Θανάση Σκόκου και αφήγηση της Ντόρας Παπαδοπούλου.