Rib and Sea

Ο Όμιλος Φουσκωτών και Ταχυπλόων Σκαφών Σύρου πραγματοποίησε την 5η του Αποστολή με τίτλο:

«ΠαραΣΥΡΟμαι...ΚΙΜΩΛΟ», στο μικρό νησί των Κυκλάδων, το τριήμερο 12 με 14 Απριλίου 2019. Το βροχερό πρωινό της Παρασκευής, στις 7:00 το πρωί, οι συμμετέχοντες της αποστολής συναντήθηκαν στη μαρίνα στα Λαζαρέτα, από όπου περίπου στις 08:00,  τρεις βάρκες του Ομίλου και δύο της Ομάδας Αιγαίου απέπλευσαν για τον προορισμό τους. Ένας νότιος άνεμος συνόδευσε όλη την πλεύση μας, ωστόσο χωρίς προβλήματα, γύρω στις 11:00, οι βάρκες και τα πληρώματα έδεσαν στο λιμάνι της Ψάθης Κιμώλου. Εκεί έγινε η παράδοση των ενοικιαζόμενων οχημάτων που είχε φροντίσει να προμηθευτεί ο Όμιλος για να καλύψει τη μεταφορά των μελών, κατά τη διαμονή τους στην Κίμωλο.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πέρασε πολύς καιρός από τότε που πήγαμε τελευταία φορά στην Ερμιόνη και είχαμε ξεχάσει πόσο όμορφος οικισμός είναι. Η τωρινή μας επίσκεψη στην όμορφη αυτή περιοχή έγινε με αφορμή την συνέντευξη που ήθελα από καιρό να πάρω on camera από τον ζωντανό θρύλο της ταχυπλοίας και της ναυπηγικής Αρτέμη Αννίβα.

Η Ερμιόνη είναι αυτό που λέμε κωμόπολη-κούκλα. Συνδυάζει αρμονικά το πράσινο με τη θάλασσα, διαθέτει μαρίνα και ασφαλές αλιευτικό καταφύγιο, τόσο στη μια πλευρά της χερσονήσου που καταλαμβάνει, όσο και στην άλλη, και είναι πεντακάθαρη, με πληθώρα ελκυστικών χώρων εστίασης και διανυκτέρευσης. Μακριά από χαμηλοσυνταξιούχους πάντως αυτές οι πολυτέλειες. Εμείς δεν αλλάζουμε το εποχούμενο τσαντήρι μας ούτε με το πολυτελέστερο ξενοδοχείο και εστιατόριο!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πολλοί κάτοικοι των Αθηνών, και του λεκανοπεδίου γενικότερα, αγνοούν ότι στις ανατολικές παρυφές της Πάρνηθας και σε απόσταση λίγων δεκάδων χιλιομέτρων από την Πλατεία Συντάγματος, υπάρχει η τεχνητή λίμνη Μπελέτσι η οποία δημιουργήθηκε με δαπάνες των Γεωργίου Νάστου και Αθανασίου Πάντου τη διετία 1973-75 για να δημιουργηθεί απόθεμα νερού για έργα που την εποχή εκείνη κατασκεύαζαν στην περιοχή, αλλά και ως μελλοντικό βιότοπο.

Συνέπεια της κατασκευής της ήταν η αλλaγή χάραξης του δρόμου που συνέδεε τον Άγιο Μερκούριο με τις Αφίδνες. Το τεχνητό αυτό έργο συγκράτησε τα νερά της πηγής που βρίσκεται βορειότερα, αλλά και τα όμβρια ύδατα από τον υπερκείμενο λόφο με αποτέλεσμα τον σχηματισμό της λίμνης.

Θυμάται ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ανακάλεσα στη μνήμη μου την Καθαρή Δευτέρα του 1994, πριν από 25 ολόκληρα χρόνια δηλαδή (πώς πέρασαν!), τότε που αποφασίσαμε με τον εκπαιδευτή μου, τον Σάκη Φιτσώρο, να απογειωθούμε με ένα trike (μοτοαιωρόπτερο) από την Κατεχάκη και να κάνουμε τον γύρο της Αττικής, "παραβιάζοντας" όμως για λίγο και τον εναέριο χώρο της Βοιωτίας για να κάνουμε μια σύντομη στάση στις Πλαταιές. Είχαμε ακούσει για τα "Μικρά Δαίδαλα" και σκεφτήκαμε πως καθόλου δεν θα μας χάλαγε ένα ζεστό πιάτο φασολάδας μετά από το κρύο που ήταν βέβαιο πως θα "τρώγαμε" πάνω στο trike.

Όλα πήγαν καλά εκείνη την ημέρα. Ανάλογος ήταν άλλωστε και ο καιρός. Λίγο προτού απογειωθούμε για το "μεγάλο" ταξίδι - μεγάλη εθεωρείτο εκείνη την εποχή μια τέτοια πτήση με μηχανοκίνητο αετό -  ο Σάκης ρυμούλκυσε ένα αεροπανώ, με το σύνθημα "όχι στα ναρκωτικά, ναι στη ζωή", και χάρισε τη χαρά μιας πτήσης σε παιδιά Κοινοτήτων απεξάρτισης, που είχαμε προσκαλέσει ειδικώς γι' αυτόν τον σκοπό. Μετά ήρθε η σειρά μου να καθίσω στο κάθισμα του συγκυβερνήτη. Ανάμικτα τα συναισθήματα, θυμάμαι. Κάποιο δικαιολογημένο τρακ, για την πρώτη "μεγάλη" μου πτήση με μηχανοκίνητο αετό, αλλά και μια απερίγραπτη χαρά και ανυπομονησία για όσα θα ακολουθούσαν.