Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
"Τι κάνεις αυτό το Σάββατο;", με ρώτησε ο φίλος μου Νίκος Κονιτσιώτης. "Τίποτε το ιδιαίτερο", του απάντησα.
"Αφού λοιπόν δεν έχουμε δουλειά, δεν πάμε για ψάρεμα; Θα έχει καλό καιρό", πρότεινε αυτός.
Και καθώς δυσκολεύομαι κατά κανόνα να πω όχι σε τέτοιου είδους προτάσεις, δέχτηκα χωρίς καν να το σκεφτώ.
Πήραμε λοιπόν το Zar 4,70 του Χάρη, ενός κοινού φίλου, από το πάρκινγκ του Καρβούνη, το ρίξαμε στη γλίστρα της 4ης μαρίνας στη Γλυφάδα και ανοιχτήκαμε με ανυπομονησία στο πέλαγος.
Ο καιρός απίστευτος για 5 Φεβρουαρίου και μια θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι. Κι' εκεί, 4 περίπου ν. μίλια ανοικτά της Αίγινας, άρχισε το καλαμπούρι, με την πετονιά του Νίκου να φέρνει επάνω το ένα ψάρι μετά το άλλο. Μη φανταστείτε βέβαια τίποτε μισόκιλα γιατί αυτά, ούτως ή άλλως, είναι πλέον είδος πολυτελείας. Μπήκαν πάντως στο ψυγείο του Νίκου τέσσερα περίπου κιλά από σαργούς, γόπες και σαυρίδια, μέχρι λιθρίνια και χάνοι.
Όσο για μένα; Και μόνο το γεγονός ότι ταξίδεψα ξανά, έστω και τόσο, με ένα φουσκωτό σκάφος, ήταν αρκετό για να γεμίσει τις μπαταρίες μου και να με προετοιμάσει ψυχολογικά γι' αυτό που θα ακολουθήσει από τον Απρίλη και μετά...
Δείτε το βίντεο εδώ : https://www.youtube.com/watch?v=EKbSScYOG88