Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον συνάντησα τυχαία, καθώς περιπλανιόμουν στα στενά της Άνω Σύρου, και ανταλλάξαμε μια καλημέρα μαζί με τα ονόματά μας.
Το Τεό Ρόμβος δεν μου έλεγε τίποτε, μολονότι θα έπρεπε, ίσως. Η δική μου "αναγκαστική" όμως πορεία, με τον εγκλωβισμό των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων στην επιχείρηση του πατέρα μου και μετέπειτα οι σπουδές και η στρατιωτική θητεία, δεν μου επέτρεψαν να γνωρίσω τους νέους της δικής μου γενιάς οι οποίοι βρισκόντουσαν σε μια διαρκή αναζήτηση, αντιστεκόμενοι στο κατεστημένο και την υποχρεωτικότητα.
Ανάμεσα σ' αυτούς και ο Τεό Ρόμβος. Ανακάλυψα πολλά γι' αυτόν σερφάροντας στο Google. Τόσα που έμεινα κυριολεκτικώς με το στόμα ανοικτό! Ένα παιδί που, από την παιδική του ακόμη ηλικία, ήταν απρόθυμο να υπακούσει στις υποδείξεις και στα "πρέπει" του συστήματος, και δη του εκπαιδευτικού. Επιλογή που τον έφερε γρήγορα σε σύγκρουση με τις υποχρεωτικότητες της εποχής του, συμπεριλαμβανομένου του σχολείου, τις γυμνασιακές τάξεις του οποίου τυπικά ολοκλήρωσε σε νυχτερινό ιδιωτικό σχολείο, χωρίς όπως λέει να φοιτήσει στην πραγματικότητα!
Ο Τεό ταξίδεψε σαν καμαρώτος σε εμπορικό πλοίο του Ωνάση, πρωτοστάτησε στα γεγονότα του "Μάη του '68" στο Παρίσι, εργάστηκε σαν μεταφραστής, έγραψε και εξέδωσε πολλά βιβλία, διατήρησε δικό του βιβλιοπωλείο στην Αθήνα, το οποίο οι φασίστες, όπως λέει, του το έκαψαν μετά την πτώση της χούντας επειδή τόλμησε να τους στείλει στη φυλακή να διαβάσουν βιβλία του Λένιν!
Εδώ και αρκετά χρόνια έχει αποτραβηχτεί και ζει μαζί με τη σύντροφό του Χαρούλα στην Άνω Σύρο της Ερμούπολης, παρέα με τα ζώα και το, ανόθευτο απ' τον τουρισμό, φυσικό περιβάλλον της βόρειας Σύρου.