Rib and Sea

Ο Λαρισαίος μηχανουργός, οπλοποιός και με πολλές διακρίσεις σε σκοπευτικούς αγώνες Γιάννης Αράπκουλες, θέλησε να λάβει μέρος πέρυσι (2020) σε έναν ανοικτό δημόσιο διαγωνισμό του ΥΠΕΘΑ για την αντικατάσταση των παλαιών G3 τυφεκίων του Ελληνικού Στρατού με καινούργια Να διευκρινιστεί ότι ο Λαρισαίος οπλουργός διέθετε από τον Αύγουστο του 2020 πιστοποίηση ISO για την κατασκευή αμυντικού υλικού, ενώ πριν από ένα περίπου μήνα πήρε και την πιστοποίηση από το ΝΑΤΟ.

Από τη στιγμή όμως που ο Γιάννης Αράπκουλες κατασκεύασε τα τρία ημαυτόματα πυροβόλα όπλα, προκειμένου να τα δειγματίσει και να λάβει μέρος στον διαγωνισμό, άρχισαν τα βάσανά του και συγχρόνως μια απίστευτη ιστορία η οποία κατέληξε σε αιφνίδιο έλεγχο της Αστυνομικής Υποδιεύθυνσης Λάρισας  τον Οκτώβριο του 2020 στο εργαστήριό του, στην κατάσχεση των τριών όπλων και στην πρόσκαιρη σύλληψή του!

Ακολούθησε η εισαγγελική παραγγελία για την απελευθέρωσή του και η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο. Την ίδια στιγμή ωστόσο τα κατασχεμένα ημιαυτόματα πυροβόλα όπλα μεταφερόντουσαν σε Κεντρική Υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας προκειμένου να εξεταστεί αν εντάσσονται στις προϋποθέσεις αδειοδότησης για πολεμικά τυφέκια.

Τα όπλα έπρεπε να αποδοθούν άμεσα στον  κατασκευαστή τους αφού, όπως διευκρινίζει ο νομικός του σύμβουλος, από τις 5 Νοεμβρίου του 2020 και με απόφαση της Εισαγγελίας Λάρισας η δικογραφία αρχειοθετήθηκε καθώς δεν διαπιστώθηκαν «ενδείξεις τέλεσης ποινικού αδικήματος» και παράλληλα διατάχθηκε η απόδοση των όπλων στον κατασκευαστή τους.

Παρ’ όλα αυτά και παρά την έγγραφη αίτηση του Γιάννη Αράπκουλε να του επιστραφούν τα όπλα εγκαίρως,  η παράδοσή τους καθυστέρησε προκλητικά, σε σημείο που θα έλεγε κανείς ότι η καθυστέρηση αυτή έγινε με σκοπό να περάσει η προθεσμία υποβολής τους στον διαγωνισμό, η καταληκτική ημερομηνία του οποίου ήταν η 30ή Δεκεμβρίου 2020!

Γεγονός πάντως είναι ότι από τη στιγμή που υπεβλήθη το αίτημα στο πρόγραμμα, εκδηλώθηκε λυσσαλέα πολεμική εκ μέρους των αρμοδίων και αναρμοδίων φορέων του κράτους που είχε σαν συνέπεια να πραγματοποιηθεί επίδειξη μέσω τηλεδιάσκεψης μόνο των εξαρτημάτων που αφορούσαν στον εκσυγχρονισμό του υπάρχοντος τυφεκίου G3A3/A4 και όχι των νέων, με λίαν οικονομικά συμφέρουσα πρόταση, και μάλιστα ο εκσυγχρονισμός θα γινόταν «με κινητό συνεργείο χωρίς την ανάγκη μετακίνησης των τυφεκίων εκτός της στρατιωτικής μονάδας».

Σημειώνεται επίσης ότι τα πολεμικά τυφέκια, που ως δείγματα προτάθηκαν από τον Λαρισαίο οπλοποιό για χρήση απ’ τον Ελληνικό Στρατό, είναι «δύο βελτιωμένα ομοιότυπα του αμερικανικού τυφεκίου κατά το υπόδειγμα ΝΑΤΟ τύπου Μ4 και Μ16 σε διαμέτρημα 5,56 mm, με απόλυτα σύγχρονη τεχνολογικά μορφή και λειτουργία και κόστος χαμηλότερο και από αυτά που παράγουν οι Κινέζοι!

Την ίδια στιγμή ο Γιάννης Αράπκουλες πρότεινε και υπόδειγμα τυφεκίου με γεμιστήρα πιστολιού προς χρήση της Ελληνικής Αστυνομίας και των λοιπών σωμάτων ασφαλείας σε κοινό διαμέτρημα 9Χ19 mm”. Ο νομικός σύμβουλος του Λαρισαίου οπλοποιού κατέληξε στο εξής ερώτημα : «Είναι άραγε αυτή η επίσημη πολιτική του Ελληνικού κράτους; Να στοχεύει δηλαδή στην ανάθεση ενός τόσο σημαντικού εθνικού έργου μόνο σε ξένα συμφέροντα και όχι σε φορείς ντόπιων τεχνολογικών επιτευγμάτων που αποτελούν αποτέλεσμα συνεχούς έρευνας και δοκιμών πλέον των 20 ετών και που είναι έτοιμοι να ενταχθούν άμεσα σε οποιαδήποτε επίσημη κατασκευαστική δομή και δραστηριότητα προς όφελος της χώρας μας».  

Ο Γιάννης Αράπκουλες έχει λάβει μέρος τα τελευταία 30 χρόνια σε πολλούς αγώνες σκοποβολής, με τυφέκια ραβδωτά και λειόκανα, και έχει λάβει πολλές διακρίσεις. Τα όπλα που κατασκεύασε ήταν το αποτέλεσμα έρευνας 15 ετών και είναι εξέλιξη του Μ16. Είδε τα μειονεκτήματα του Μ16 και τα έκανε πλεονεκτήματα.
Έναντι του Μ16 τα όπλα του Λαρισαίου οπλοποιού είναι πιο ελαφριά και δεν «κλωτσάνε». Δεν έχουν δηλαδή ανάκρουση. Είναι μάλιστα τόσο ανεπαίσθητο αυτό το «κλώτσημα», ώστε αυτός που τα χρησιμοποιεί σχηματίζει την εντύπωση ότι δεν πρόκειται για πολεμικό όπλο αλλά για κάποιο από τα πλαστικά όπλα με τα οποία παίζουν τα παιδιά!

Το κόστος κατασκευής των πυροβόλων όπλων του Γιάννη Αράπκουλε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του ιδίου, είναι μικρότερο από αυτά που κατασκευάζονται στην Κίνα αλλά με ποιότητα υλικών καλύτερη και από την Colt! Οι πρώτες ύλες είναι όλες εισαγωγής. Ό,τι καλύτερο υπάρχει σε ατσάλια, αλουμίνια και πλαστικά. Η Ελλάδα βγάζει τον καλύτερο βωξίτη για την παραγωγή αλουμινίου αλλά δεν παράγει αλουμίνιο! Την ΠΕΣΙΝΕ, που έβγαζε το καλύτερο σε ποιότητα αλουμίνιο, την έκλεισαν. Τώρα πουλάμε τον βωξίτη στους Ρώσους και παίρνουμε αλουμίνιο και κράματα από αυτούς! Ο Γιάννης Αράπκουλες εισάγει αλουμίνιο απ’ το Βλαδιβοστόκ της Ρωσίας, το οποίο είναι πρώτο σε ποιότητα.

Τι άλλο μπορεί κανείς να προσθέσει για να αποδείξει ότι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης και των αρμοδίων υπουργείων είναι αντίθετη με τα συμφέροντα του ελληνικού έθνους;

Στοιχεία από σχετικό άρθρο της εφημερίδας "Ελευθερία" της Λάρισας και από όσα μου είπε ο Γιάννης Αράπκουλες.