Rib and Sea

Λέμε συνήθως, όταν φεύγει απ' τη ζωή κάποιο αναγνωρίσιμο ή διάσημο πρόσωπο, πόσο φτωχύναμε από τον χαμό του, πόσα ο μακαρίτης καλλιτέχνης, πολιτικός ή δημοσιογράφος προσέφερε στην κοινωνία και στον τομέα που υπηρέτησε, πόσο αγωνιστής και πόσο καλός άνθρωπος ήταν κ.λπ. κ.λπ.

Για τον Τζίμη Πανούση τί να πει κανείς και ποιος να τον υμνήσει; Τώρα όμως, που ανήμπορος πια να απαντήσει, όπως μόνο εκείνος γνώριζε, βγήκαν αυτοί τους οποίους έχεσε να τον υμνήσουν! Ακόμη και η κρατική τηλεόραση τού έκανε αφιέρωμα! Ακόμη και κάποιοι "αριστεροί" του Ψείριζα ψέλισσαν κάποια ζεστά λόγια συμπόνοιας. Ποιοι; Αυτοί τους οποίους ο Τζίμης είχε περάσει γενεές δεκατέσσερις όσο ζούσε! Είναι ακίνδυνος όμως πια αφού δεν μπορεί να τους απαντήσει ή να σηκωθεί απ' το φέρετρο και να τους πάρει στο κυνήγι...

Εγώ δεν θα πω πάντως τίποτε για τον Πανούση γιατί, ούτως ή άλλως, ούτε να με ακούσει μπορεί πια ούτε να με διαβάσει. Θα αναρτήσω όμως το βίντεο μιας διαδραστικής επαφής του με το κοινό στον "Ιανό", σαν ένα συμβολικό αντίο στον απίστευτο αυτόν νεοέλληνα Αριστοφάνη. Καλή βόλτα εκεί που πας Τζίμη...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.