Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πολύς θόρυβος έχει δημιουργηθεί και πολύ μελάνι έχει χυθεί από τότε που για πρώτη φορά ο Ταρζάν της "ενημέρωσης" (sic) έβγαλε στον αέρα τον Πέτρο Ζωγράφο. Τόσο οι θαυμαστές όσο και οι επικριτές του σχολίασαν στο διαδίκτυο, με το θερμόμετρο να ανεβαίνει επικίνδυνα όταν κάποιοι εκφράστηκαν με όχι και τόσο κολακευτικά λόγια για τον ερευνητή. Από την άλλη, ο Μιχάλης Καλογεράκης αναφέρθηκε στις πολλές ανακρίβειες που, κατά την άποψή του, βγήκαν από τα χείλη του "συναδέλφου" του, κατά την διάρκεια αυτών των εκπομπών, αλλά και στην περίεργη σιωπή των επιστημόνων οι οποίοι παρευρίσκοντο στα πειράματα του Πέτρου Ζωγράφου.

Δεν θα ανακυκλώσω, επί του παρόντος, αυτά τα σχόλια. Θα περιοριστώ να επικεντρώσω το ενδιαφέρον μου σ' αυτά που μου είπε χθες ο Μιχάλης Καλογεράκης, μέσω του skype, και στο πείραμα που έκανε και βιντεοσκόπησε προκειμένου να αποδείξει ότι η παραγωγή υδρογόνου είναι δυνατή εάν τοποθετήσει κανείς υδροχλωρικό οξύ και σίδηρο μέσα σε ένα δοχείο. Αυτό είναι άλλωστε το μεγάλο ατού του Καλογεράκη. Δεν διστάζει να πειραματιστεί μπροστά στην κάμερα προκειμένου να αποδείξει στην πράξη αυτά που ισχυρίζεται.

"Εάν θέλεις, σώνει και καλά, να παράξεις υδρογόνο καίγοντας μέταλλα, αντί να το παράξεις δωρεάν με την ενέργεια που παρέχει ο ήλιος και ο αέρας", λέει ο Καλογεράκης, "δεν έχεις παρά να βυθίσεις ένα κομμάτι σίδερο σε κοινό ακουαφόρτε (υδροχλωρικό οξύ). Από την αντίδραση θα παραχθεί υδρογόνο, όπως έκανε ένας επιστήμονας τον 18ο αιώνα, όταν φούσκωσε μ' αυτόν τον τρόπο ένα αερόστατο. Και τα δύο υλικά κοστίζουν πολύ λιγότερο από όσο κοστίζουν τα μέταλλα που χρησιμοποιεί ο Πέτρος (Ζωγράφος)".

Απολαύστε, για άλλη μια φορά, τον Μιχάλη Καλογεράκη.