Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη (*) - Σε πρόσφατη ομιλία του στην Θεσσαλονίκη.
Ήθελα να πω το εξής. Πρόκειται για ένα μήνυμα με αποδέκτες ένθεν και εκείθεν. Εμφανείς ή κρυφούς.
Το Ποντιακό ζήτημα σήμερα – γι’ αυτό μίλησα όταν ξεκίνησα αυτόν τον αγώνα που τον δικαίωσε η ιστορία – είναι ένα εθνικό, ευρωπαϊκό, μικρασιατικό και διεθνές ζήτημα. Δεν είναι ζήτημα για εσωτερική κατανάλωση όπως το σκέπτονται και έγραψαν οι συνήθεις ιστορικά ύποπτοι. Δεν είμαστε το πλέον μαρτυρικό κομμάτι του ελληνισμού που εκφυλίστηκε και παραιτήθηκε από την ιστορία. Δεν είμαστε ένας λαός των μουσείων – για μουσειάκια – αλλά ένας λαός που επιστρέφει στην ιστορία, όπως είπα το 1988 σε μία ιστορική στιγμή σ’ αυτήν την πόλη.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κάθε φορά που στα ταξίδια μας συναντώ και συζητώ με ανθρώπους σαν τον Φιλιππή Ζερβό, θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μπορώ να βλέπω ακόμη ζωντανή την παράδοση ενός τόπου. Που μπορώ να περπατώ σε μονοπάτια γήϊνων παραδείσων, με νερά που κατηφορίζουν στις πλαγιές του βουνού, καταρράκτες, οργιώδη βλάστηση και πουλιά που μπορούν και θέλουν ακόμη να τραγουδούν.
Είκοσι πέντε σχεδόν νερόμυλοι υπήρχαν κάποτε στην περιοχή του Μυλοποτάμου των Κυθήρων, σύμφωνα με όσα μου είπε ο Φιλιππής. Όλοι δούλευαν και άλεθαν το σιτάρι με τη δύναμη του νερού που έβγαινε, και συνεχίζει να βγαίνει, από τα σωθικά της Κυθηραϊκής γης. Σήμερα, όλοι εκείνοι οι νερόμυλοι κείτονται σε ερείπια και μόνο ο νερόμυλος του Φιλιππή δέχεται τους επισκέπτες που θέλουν να ξαποστάσουν, να πιουν ένα καφέ και να ακούσουν από το στόμα του πρόθυμου Φιλιππή την ιστορία του νερόμυλου και με ποιο τρόπο η ορμή του νερού γυρνούσε κάποτε τις μυλόπετρες.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Θοδωρής Γρηγοράκης είναι ο Πρόεδρος της Κοινότητας Αρωνιάδικων και ο ιδιοκτήτης του μοναδικού παραδοσιακού καφενείου της περιοχής που έχει ηλικία 85 ετών! Τον αναζήτησα, κατά την διάρκεια της πρόσφατης παρουσίας μας στο Τσιρίγο για τις γιορτές του Πάσχα και την Ανάσταση, μετά από προτροπή του καλού μου φίλου Σπύρου Καπίτσα, η σύζυγος του οποίου κατάγεται από το χωριό αυτό των Κυθήρων.
Τον βρήκα, πού αλλού, στο καφενείο του να σερβίρει καφέδες στους θαμώνες και είχα μια όμορφη συζήτηση μαζί του που επεκτάθηκε, εκτός από το παραδοσιακό 85χρονο καφενείο του, και στο χωριό του, τα Αρωνιάδικα, του οποίου εδώ και δέκα χρόνια είναι πρόεδρος. Πρώτοι ιδιοκτήτες του καφενείου οι θείοι της μητέρας του Θοδωρή οι οποίοι, όταν έφυγαν από τη Σμύρνη μετά την Μικρασιατική καταστροφή, έκτισαν το οίκημα στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Ο χώρος λειτούργησε στην αρχή σαν καφε-παντοπωλείο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Λέμε συνήθως, όλοι εμείς που έχουμε την τύχη να ζούμε σ' αυτή την ταλαίπωρη, πλην μοναδική, χώρα του πλανήτη και να την ταξιδεύουμε με όποιο τρόπο μπορούμε, ότι κάθε γωνιά της έχει την δική της ομορφιά. Ότι κάθε νησί, κάθε χωριό, έχει το δικό του μοναδικό χρώμα, την δική του προσωπικότητα. Ο Αβλέμονας, όμως, δεν έχει ταίρι! Είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, το πιο καθαρό, το πιο όμορφο, το πιο γραφικό ψαροχώρι του Αιγαίου και, ίσως, ολόκληρης της Μεσογείου!
Κάναμε την αρχή από τον Αβλέμονα, αποβιβαζόμενοι ξημερώματα Σαββάτου του Λαζάρου από το "Βιτσέντζος Κορνάρος" στο Διακόφτι των Κυθήρων, και λίγο έλειψε να μείνουμε εκεί ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα! Δεν θέλαμε να ξεκολλήσουμε! Περιπλανιόμασταν τα πρωϊνά με το παπί στα υπόλοιπα χωριά του Τσιρίγου και το απόγευμα επιστρέφαμε στον Αβλέμονα με τον ελεύθερο χώρο στάθμευσης για το αυτοκινούμενο, με το νερό και το internet σε επάρκεια. Και, στη συνέχεια, περπατούσαμε στα πέτρινα παραθαλάσσια καλντερίμια του, αγναντεύαμε το πέλαγος καθισμένοι σε ένα από τα παγκάκια του ή πίνοντας μια φατουράδα στο στέκι του "Αραχτοπωλείου" με την υπέροχη μουσική, "δημοκρατική" επιλογή του ιδιοκτήτη του γιατί έτσι του αρέσει!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αρκούσε το αίτημα ενός συνδρομητή μου στο YouTube (Ιωάννης Τζιάσιος) για να ζητήσω από τον Λευτέρη Ρήνο, με την ευκαιρία της πρόσφατης παρουσίας του στην Αθήνα (για την εκδίκαση της μηνυτήριας αναφοράς του κατά του Σώρρα, του Καλογερόπουλου, του Μπαλαντίνα και της Χαραλάμπους), να κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση στο σύνδρομο "Σώρρα". Πώς και πότε δηλαδή εμφανίστηκε ο απίστευτος αυτός τύπος στο προσκήνιο, τι ισχυρίστηκε στην αρχή, προκειμένου να κερδίσει μερικά ευρώ στην υγειά των κορόϊδων που τον πίστεψαν, τι σκαρφίστηκε στη συνέχεια, με τις συναλλαγματικές του θεοπάλαβου Stephen Louis Wozny και τα καταπιστεύματα, και πώς κατέληξε σήμερα, την ώρα που προαλείφεται για πρωθυπουργός, να τον κυνηγά η αστυνομία για κακουργηματική υπεξαίρεση!